ขโมยใจท่านประธาน-Steal

14.วันเด็ก

ความเดิม- ..ได้ครับ..ผมยินดีครับ.. วิมุตกล่าวแล้วยิ้มอย่างนึกพอใจชายหนุ่ม

………………………………………..

หลังจากที่พูดคุยกันพอหอมปากหอมคอ เกียรติพงษ์ลงมือปฏิบัติจริง โดยเขาได้เปลี่ยนชุดเป็นชุดชาวเล ลงมือตั้งแต่การทำความสะอาดบ่ออนุบาล จนถึงลงทะเลกันเลทีเดียว นั่นทำให้คนงานที่ผ่านไปผ่านมามาเห็นถึงกับทึ่งในความเอาจริงของชายหนุ่ม และรวมถึงคนงานที่ปากแจ๋วที่พูดกันที่ชายหนุ่มเดินผ่านมาก่อนจะมาถึงโรงเรือนแห่งนี้

ชายหนุ่มทำงานจนได้เวลาบ่ายคล้อยจึงเดินทางกลับ

เช้าวันอาทิตย์

เกียรติพงษ์ตื่นตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าเศษ ๆ แล้วรีบอาบน้ำชำระร่างกายและรีบออกมาจากห้องนอนและพบว่าเทศกาลลูกน้องหนุ่มรุ่นน้องที่รักเหมือนน้องชายของเขากำลังเตรียมอาหารเช้าให้เขาอยู่ก่อนแล้ว

"หวัดดีครับคุณเทศ นึกยังไงถึงได้มาครับ เป็นห่วงว่าผมจะตื่นสายหรือครับถึงได้มาเตรียมอาหารเช้าให้"

"มิได้ขอรับ คือกระผมมาดูแลตามปกติครับ วันนี้เป็นวันเด็กนี่ครับเผื่อนายจะให้ผมขับรถให้ยังไงล่ะครับ"

"ห๊ะ วันเด็กมันวันเสาร์แล้วมันก็ผ่านมาแล้วนิ่ วันนี้มันวันอาทิตย์ อะไรนายเทศ อะไรของนาย"

"แหม ก็เด็ก ๆ ไงครับ" เทศกาลพูดยิ้ม ๆ

"อ้อ…นายคงหมายถึงน้องลีอากับน้องอาลีละซิ ติดใจอะดิ่ น่ารักนะ ยิ่งน้องอาลีนี่น่ารักมาก เป็นเด็กผู้ชายที่บอกง่ายรักพี่สาวมาก พี่ว่าไงน้องว่างั้น ลุย เมื่อก่อนแค่แปดขวบยังลุยทะเลมาแล้วเลย สุดยอดจริง ๆ ลูกอานนท์"

"งั้น เชิญนายทานกาแฟ กับแซนวิชนี่ก่อนเถอะครับ รองท้องไว้ก่อน กว่าจะไปถึงบ้านโน้นก็คงได้กินอาหารว่างหรือไม่ก็มื้อเที่ยง"

..อือ..ขอบใจมาก ไหนดูซิ๊ หน้าตาดีจะอร่อยมั๊ย.. (พร้อมกับกััดแซนวิชคำโต) อื้ม..ใช้ได้เลยนายเทศ มีฝีมือนะ.. ว่าแต่นายเถอะ เฮียสังเกตเห็นนะว่านายแอบมองยัยแขนเจ็บเพื่อนของน้องลีอาน่ะ ได้ข่าวว่าเป็นห่วงเป็นใย คอยดูแลอยู่ไม่ใช่เหรอ แม่เค้าเป็นพยาบาลนะ ระวังจะเจอเข็มฉีดยาล่ะ..

..นายก็ ผมจะไปทำอะไรลูกสาวเค้าเล่าถึงได้จะมาฉีดยาผม ผมก็แค่สงสาร ตัวก็เล็ก ๆ ผอม ๆ โดนลูกบาสอัดเข้าไป ดีไม่หักก็บุญแล้ว ว่าไปแล้วยัยเด็กนี่ก็อึดเหมือนกัน ไม่ยอมขาดเรียนเลย น่าชื่นชม..

..แน่ะ..นี่ไม่ใช่แค่สงสารแล้วมั๊งนายเทศ..เฮียว่ามันยังไง ๆ อยู่นา..

หลังจากคุยกันพอหอมปากหอมคอ กินแซนวิชและดื่มแกแฟกันเสร็จจึงออกเดินทางด้วยรถยนต์สมรรถนะดีไปยังจุดมุ่งหมายทันที

@บ้านอาภาวุฒิไกร

เทศกาลจอดรถที่หน้าบ้านแล้วทั้งสองลงจากรถและเดินเข้าไปยังตัวบ้านซึ่งมีแม่บ้านวัยกลางคนกำลังปัด ๆ กวาด ๆ อยู่

..สวัสดีค่ะคุณเกียรติพงษ์..มาหาคุณผู้หญิงเหรอคะ คุณผู้หญิงไปตามคุณหนู ๆ ที่หลังบ้านค่ะ.. นางจวงแม่บ้านวัยกลางคนเอ่ยอย่างสุภาพ

..สวัสดีครับพี่จวง.. น้อง ๆ อยู่หลังบ้านเหรอครับ งั้นผมเดินไปหาน้อง ๆ ที่หลังบ้านเลยก็ได้ครับ พี่จวงทำงานของพี่จวงไปเถอะ

..อ้อ..ค่ะ..เชิญค่ะ

จากนั้นชายหนุ่มจึงได้เดินเข้าไปในบ้านเพื่อเดินทะลุผ่านไปทางหลังบ้าน แต่ระหว่างทางบังเอิญได้พบกับประมุขของบ้านที่กำลังนั่งดูอะไรบางอย่างในแท็ปเล็ตอยู่เสียก่อน

..อ้าวว่าไงนายเกียรติ จะไปไหนกันเหรอ..

..อ้อ..อานนสวัสดีครับ/สวัสดีครับ.. เกียรติพงษ์และเทศกาลยกมือกระพุ่มไหว้เจ้าบ้านอย่างรู้มารยาท

..หวัดดีลุก/หวัดดีพ่อหนุ่ม.. อานนท์รับไหว้ชายหนุ่มทั้งสองอย่างเป็นมิตร

..พอดีผมเห็นพี่จวงบอกว่าน้อง ๆ อยู่ในสวนผมก็เลยจะเดินไปหาน่ะครับ ไม่คิดว่าอานนท์จะอยู่บ้านวันนี้..

..อ้อ..เด็ก ๆ อยู่ในสวนจริง ๆ แหละ เห็นว่าอาสาช่วยคนสวนเก็บมะม่วง กับเก็บมะพร้าวน่ะ หึหึ ส่วนคนแม่ก็คอยไปกำกับ กลัวลูกจะตกต้นไม้ ไอ้คนโตอยู่บนต้น ไอ้คนเล็กอยู่ใต้ต้น ไอ้ตัวที่อยู่ใต้ต้นน่ะคอยกินมะพร้าว คนงานเก็บมาก็ให้เค้าผ่าให้กิน ไม่รู้จะไปช่วยให้เสร็จหรือช่วยให้ยุ่งก็ไม่รู้..

..เหรอครับ งั้นผมขออนุญาตไปสมทบหน่อยนะครับ..

..ไปเถอะลุก ได้ยินเสียงมั๊ยนั่น ไปตามเสียงนั่นแหละ เดี๋ยวก็เจอ.. อานนท์บอกยิ้ม ๆ

เกียรติพงษ์และเทศกาลเดินไปตามเสียงที่ได้ยินจนมาถึงจุดกำเนิดของเสียง

/พี่ลีอา เอาลูกนั้นมาให้อาลีด้วยนะ ตรงนั้น ที่เก้านาฬิกา เห็นมั๊ย ลูกใหญ่เหลืองแล้วนั่น../ไหนตรงไหนอาลี พี่มองไม่เห็นเลย ใบมะม่วงมันบัง

อีกด้าน

/ลีอาระวังนะลูก กิ่งมะม่วงตรงนั้นมันผุหรือเปล่า เดี๋ยวจะตกลงมาน๊า แม่ว่าลงมาเถอะ.. แต่ยังไม่ทันที่ผู้เป็นมารดาจะพูดขาดปาก

แกร่บ.. (เสียงกิ่งไม้ผุที่หักลง)

/เฮ่ย!!! /นั่นฉั๊นว่าแล้ว.. สองคนที่อุทานขึ้นพร้อมกัน

ฟุ่บ.. เกียรติพงษ์ที่เดินนำหน้าขบวนเข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดีรีบเข้ามาสแตนบายรอคนบนต้นอยู่ก่อนแล้ว

..ฉั๊นว่าแล้ว..ว่ามันต้องเป็นแบบนี้ พอเลย ไม่ต้องแล้ว ให้คนงานเค้าทำไป ไม่ต้องอยากกินแล้วไอ้ลูกสวย ๆ น่ะ.. คุณนายวนาลีประกาศเสียงกร้าวพร้อมกับเดินตรงไปหาลูกสาว

..เป็นไงบ้างน้องลีอา เจ็บตรงไหนมั๊ย.. เกียรติพงษ์เอ่ยถามเด็กสาวอย่างต้องการให้เช็คสภาพร่างกายตัวเอง

..แฮร่..ไม่เจ็บค่า ว่าแต่พี่เกียรติเถอะ เจ็บตรงไหนมั๊ย ก็พี่มารับหนูไว้..

..พี่ไม่เป็นไรเลย..

..เป็นไง เจ็บตรงไหนบ้างลุก ขอบใจมากนะพ่อเกียรติที่มาช่วยรับยัยทะโมนนี่ได้ทันเวลาพอดี..

..ครับอานา..

..ปะ เข้าบ้านทั้งหมดนี่แหละ อย่าอยู่ตรงนี้นานเลย มันจะเป็นภาระให้คนงานเค้าเปล่า ๆ เข้าบ้านเลยไอ้ตัวใหญ่ ไอ้ตัวเล็กก็ด้วย อยากกินมะพร้าวก็ถือมากินในบ้านนี่มะ มาเลย..

..ค่า/คร้าบ.. สองพี่น้องรับคำมารดาเสียงอ่อย ๆ แล้วเดินตามมารดาเข้าบ้านไปอย่างเงียบ ๆ

ในบ้าน

..อ้าว.. สองลีทำไมเดินคอตกแบบนั้นล่ะลุก ไปเล่นในสวนมาต้องสนุกไม่ใช่เหรอ.. อานนท์สัพยอกแล้วยิ้มเก๋ให้พร้อมกับอ้าแขนรับลูกทั้งสอง เพราะเห็นท่าภรรยาแล้วน่าจะเอาเรื่องอยู่

..จะอะไรล่ะ ตกมาจากต้นมะม่วงอีกละซิ่ ดีนะที่พ่อเกียรติรับไว้ทัน บอกให้ลงแต่แรกก็ดื้อ ไม่รู้ดื้อเหมือนใคร.. นางวนาลีเอ่ยขึ้นแล้วปรายตาไปมองสามีเพียงครู่

..หึหึ.. (เสียงหัวเราะในลำคอจากผู้สังเกตการณ์)