ขโมยใจท่านประธาน-Steal

9.เกิดเรื่อง

ความเดิม- ..อืม.. เกียรติพงษ์อือออเป็นการรับทราบ

…………………………………

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป

ด้านนนท์วนาเริ่มปรับตัวได้ ตื่นเช้าขึ้น และไปโรงเรียน เย็นมารอคุณแม่ของเธอรับกลับบ้าน บางทีก็เล่นกีฬารอบ้าง และกีฬาบาสเกตบอลก็เป็นหนึ่งในกีฬาที่เธอชอบเล่นหลังเลิกเรียน และวันนี้ก็เช่นกันแต่ขณะที่เธอกำลังเล่นบาส กับเพื่อนอยู่อย่างเพลิน ๆ นั้น

//นี่..แบ่งคนอื่นเค้าเล่นบ้างดิ่ สนามนี้เป็นของเธอคนเดียวรึไง.. เด็กหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งคนหนึ่งในจำนวนกลุ่มเด็กผู้ชายร้องบอกเสียงกร้าว ขณะที่ยืนล้วงกระเป๋าท่าทาง..สุด ๆ (ท่าทางยังไงไม่บอกหรอกค่ะละไว้ในฐานที่เข้าใจ..อิ๊อิ๊)

//เอ่า อยากเล่นก็บอกดี ๆ ซิ่ ทำไมต้องพูดแบบนี้ด้วย..

ปึ้ง.. เสียงลูกบาสเกตบอลที่กระทบพื้นแล้วกระดอนไปที่ระดับหน้าอกระยะห่างหนึ่งช่วงแขนของคนที่พูดเมื่อสักครู่ แต่ทว่าเด็กหนุ่มใช้มือตวัดแล้วกดลงพื้นแล้วออกแรงตวัดไปทางขอบสนามเสียก่อนทำให้ลูกบาส กระเด็นไปอีกทิศทางหนึ่ง ซึ่งเป็นทางที่เพื่อน ๆ ของหญิงสาวนั่งอยู่ !!!!!!!

โอ๊ย!!… ลูกบาสเกตบอลที่กระดอนไปโดนที่แขนของเด็กสาวอีกคนเต็ม ๆ

//ยัยเปรียว!!/เปรียว!!….เป็นยังไงบ้าง เจ็บมั๊ย ขยับแขนได้หรือเปล่า ปะ ไปห้องพยาบาลก่อน.. แวววรารีบปรี่เข้ามาหาเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ที่ขอบสนามอย่างห่วงใย นั่นทำให้อีกคนถึงจุดเดือด

//นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ นายทำรุนแรงกับเพื่อนฉั๊นได้ยังไง นายตั้งใจจะปัดลูกบาสไปทางนั้นใช่มั๊ย?.. นนท์วนาประท้วงเสียงกร้าวพอกัน

//เธอก็ตั้งใจทุ่มลูกบาสใส่หน้าฉั๊นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ.. เด็กหนุ่มแย้งขึ้นเสียงดังอย่างไม่ยอม

…… ลีอาไม่ตอบ แต่เธอไม่ได้จงใจให้เป็นแบบนั้นแน่ และเธอก็มั่นใจว่าเธอส่งลูกให้อีกคนระดับอกเหมือนส่งลูกบาสเวลาเล่นในเกมทั่วไป แต่ตอนนี้เธอสนใจเพื่อนสาวของเธอมากกว่า

ตัดมาที่แวววรา

//ลีอา พายัยเปรียวไปห้องพยาบาลก่อนเถอะ แขนช้ำมากเลย ยิ่งตัวแห้ง ๆ อยู่

..ไม่เป็นไร เราขยับแขนได้อยู่ น่าจะแค่เคล็ดขัดยอกน่ะ.. ปรียาวรรณบอกเพื่อนขณะพยายายามเช็คตัวเองและมั่นใจว่าไม่มีปัญหาถึงกระดูก

//ได้..ปะ.. นนท์วนาหันไปสนใจเพื่อนและทำท่าจะหันหลังกลับไปดูแลเพื่อนแต่ ไม่เป็นไปตามที่คิดไว้เสียแล้ว

ผลั่ก!!

..แน่จริงอย่าหนีซิ่.. เด็กหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งผลักที่หน้าอกของนนท์วนาเข้าอย่างจังในขณะที่เด็กสาวยังไม่ทันระวังตัวเพราะมัวแต่ห่วงเพื่อนทำให้เธอล้มก้นกระแทกลงไปกับพื้นอย่างหมดท่า

..นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ ฉั๊นกะจะไม่อะไรกับนายแล้วนะ นี่บอกไว้ก่อนว่าไม่อยากมีเรื่องนะแต่นายหาเรื่องเองนะ.. นนท์วนาแหวขึ้นอย่างเหลืออด

..ก็ไม่อยากมีเรื่องเหมือนกันโว่ย.. เด็กหนุ่มตอบกลับอย่างกวน ๆ

แต่ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินย่างก้าวเข้าหากันอยู่นั้น

ปี๊ด..ปี๊ด..ปี๊ด..ปี๊ด..ปี๊ด.. (เสียงนกหวีดดังขึ้นถี่ ๆ)

//อะไรกันพวกเธอ มีอะไรกัน แล้วเด็กนักเรียนชั้น ม.ปลายคนนั้นเป็นยังไงบ้าง.. คุณครูฝ่ายปกครองที่ได้รับข้อมูลจากใครบางคนก็รีบคว้านกหวีดและวิ่งเข้ามาในสนามอย่างเร็วแทบไม่คิดชีวิต

..ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ อาจารย์.. ปรียาวรรณบอกอาจารย์ฝ่ายปกครองเสียงหนักแน่นเพราะไม่อยากให้มากเรื่องมากราวกันเปล่า ๆ

..คือ..เพื่อนหนูถูกลูกบาสอัดเข้าไปที่แขนค่ะ พอดีพวกเราเล่นบาสกันไม่ทันระวังค่ะ.. นนท์วนาเอ่ยขึ้นอย่างหนักแน่นเช่นกัน

ด้านคนที่ฟังอยู่ถึงกับยกคิ้วสูงอย่างตั้งคำถามไปตาม ๆ กัน

อาจารย์ฝ่ายปกครองพาร์ท

{อ้าว ก็ข้อมูลที่คุณเค้าส่งมามันเห็นอยู่ทนโท่ว่าเกิดเรื่อง แถมเด็กผู้ชายเป็นฝ่ายเริ่มก่อนนี่หว่า ไหนจะคลิปวิดีโอนั่นอีกเห็นจะจะว่าเด็กหนุ่มนั่นหาเรื่องและลงมือก่อน กุละนับถือน้ำใจเด็กสองคนนี้จริง ๆ ว่ะ}

จบพาร์ทอาจารย์ฝ่ายปกครอง

เด็กนักเรียนชายพาร์ท

{เฮ่ย? อิโย่งคนนั้นทำไมมันไม่ฟ้องอาจารย์ว่ากุผลักมันว๊ะ แล้วอิกุ้งแห้งนั่นทำไมมันไม่ฟ้องอาจารย์ว่ากุปัดลูกบาสใส่มันว๊ะ ทั้ง ๆ ที่กุตั้งใจปัดใส่พวกมันแท้ ๆ}

จบพาร์ทเด็กนักเรียนชาย

..เอาละ ๆ ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว แต่นักเรียนหญิงคนนั้นน่ะ ต้องไปหาหมอมั๊ย มะ..ทั้งหมดตามครูมาที่ห้องพยาบาล แล้วโทรบอกผู้ปกครองด้วยว่าถ้ามารับให้รอก่อน ส่วนผู้ปกครองของเธอ คนเจ็บให้เข้ามาในโรงเรียนได้ เดี๋ยวครูจะประสานกับ รปภ.ให้.. ครูฝ่ายปกครองบอกนักเรียนในปกครองเสียงกร้าวแล้วเดินนำหน้าทุกคนไปที่ห้องพยาบาล

ด้านนนท์วนาจึงหันไปถามเพื่อนสาวทันที

..ยัยเปรียว เธอมีผู้ปกครองมารับมั๊ย..

..ไม่มีหรอก เราขึ้นรถประจำทาง อีกอย่างพ่อทำงานบริษัทแม่เราเข้าเวรบ่าย นี่ก็ใกล้จะห้าโมงเย็นแล้ว เรากลับบ้านก่อนก็ได้เดี๋ยวพ่อกลับบ้านแล้วค่อยให้แกพาไปหาหมอก็ได้.. ปรียาวรรณบอกเพื่อนสาวหน้าหงอย ๆ

อีกด้านของผู้มาใหม่

..ขออนุญาตครับ พอดีผมรู้จักกับเด็กพวกนี้ครับ ผมเป็นพี่ชายของนางสาวนนท์วนาครับ ผมขออาสาพาเพื่อนของน้องไปหาหมอให้ครับ..

..อ้าวคุณเกียรติพงษ์ มาได้ไงครับ ก็.. ครูฝ่ายปกครองหยุดไว้แค่นั้นเพราะกลัวความลับแตก..

..พอดีรถของคุณแม่น้องนนท์วนายางแบนน่ะครับตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว แต่ท่านพยายามโทรหาน้องแล้วน้องไม่รับสายครับก็เลยโทรบอกผมให้ช่วยมาดูน้องหน่อย ผมก็เลยอาสามารับน้องให้ พอดีมาก็เห็นว่าเด็ก ๆ กำลังเกิดเรื่องกันพอดีน่ะครับ.. เกียรติพงษ์ตามความเป็นจริง (แค่เพียงครึ่ง) แล้วส่งสายตาให้ลูกน้องคนสนิทอย่างรู้ใจกัน

..อ้าวเหรอครับ เอางี้ พอดีคุณครูพยาบาลก็ยังไม่กลับบ้าน ให้แกช่วยดูและปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้ก่อน แล้วค่อยนำส่งโรงพยาบาลดีมั๊ยครับ ยังไงก็ขอบคุณคุณเกียรติพงษ์มากเลยที่ช่วยเป็นธุระให้ /นักเรียนคนบาดเจ็บน่ะหนูสามารถเบิกประกันอุบัติเหตุของโรงเรียนได้นะลูกขอใบรับรองแพทย์มาให้อาจารย์ฝ่ายกิจการฯ เค้าเบิกให้นะลูก..

..ค่ะอาจารย์.. ปรียาวรรณตอบรับเสียงอ่อย เพราะตอนนี้เธอเริ่มปวดแขนหนึบ ๆ มากขึ้นแล้ว