ลืม
1609 Words
.”นี่ถึงเเล้ว”
“เห้ย ไม่ได้มาที่นี่นานเลย มีคนซื้อที่ตรงนี้มาทำสวยเดินเล่นด้วยหรอ”
“ใช่ พ่อผมเองเเหละครับ อะหิๆ”
“ถามจริง” จ้าวมองเด็กที่กอดอกตัวเองอย่างโอ้วอวดด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“ใช่ดิพี่ ตอนเเรกตรงนี้ก็ล้างมีเเต่ป่า พ่อผมมาเห็นก็เลยซื้อเเล้วทำสวยสาธารณะเลย ให้คนเเถวนี้มาเดินเล่นทำกิจกรรม”
“เเสดงว่าบ้านไข่เจียวอยู่เเถวนี้หรอ”
“ใช่ครับ ทำไมอะอยากเข้าบ้านผมหรอ เดียวผมขอเเต่งงานก่อนเเล้วกันพี่จะได้ย้ายมาอยู่เลยถาวร”เด็กหนุ่มพูดเเซวเเละยักคิ้วหลิ่วตาอย่างเจ้าเล่ห์
“โว้ะเลิกพูดบ้าบอเพ้อเจ้อได้ละ” จ้าวสายหัวให้หนึ่งทีเเละเดินนำเด็กหนุ่มเข้าไปบริเวณสวนสาธารณะ ที่นี่ก็เหมือนสวนสาธารณะทั่วไปมีต้นไม้ มีทางเดินมีที่ออกกำลัง เเต่ที่ทำให้ดูพิเศษขึ้นมาเหมือนจะเป็นสนามบอลขนาดใหญ่พอประมาณตั้งอยู่ มีสเเตนให้นั่งรับชมดูเเล้วน่าจะร้อยสองร้อยคนประมาณ
“มีสนามบอลด้วย”
“ใช่ผมกับเพื่อใาเล่นกันทุกวัน”
“เเล้ววันนี้ไม่เล่นหรอ”
“ก็นัดไว้เเล้วครับ อีกสองชั่วโมง”
“หื้อเล่นกันเย็นจัง” จ้าวก้มมองนาฬิกาเรือนหรูของตัวเองเพื่อดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลา 15:30น อีกสองชั่วโมงก็ 17:00 คงเป็นเวลาปกติของวัยรุ่นเเละมั้ง ส่วนใหญ่เขาเห็นเด็กๆหนุ่มๆออกมาเล่นกันเวลานี้ส่วนใหญ่
“พี่รออยู่ดูไหม”
“หื้ออ อีกตั้งสองชั่วโมงเปลื่อยพอดี”
“นี่ไงเดียวผมพาเดินเล่นก่อน ค่าเวลา”
“ดูก่อนเเล้วกัน” จ้าวตอบไปเเบบไม่เเน่ใจ ว่าจะอยู่ถึงไหม เเต่พอคิดไปคิดมา ที่บ้านก็ไม่มีอะไรทำนิน่าอยู่นี่เเหละ กับไอ้เด็กกวนตีน
“ร่มรื่นดีนะ”ทั้งสองคนเดินรอบสวนได้รอบกว่าๆเเล้ว คนที่รักสุขภาพมากมายก็มาวิ่งมาเพื่อเสริมสร้างร่างกายให้เเข็งเเรง ต้นไม้รอบด้านยิ่งทำให้บรรยากาศเย็นสบายเวลาออกกำลังกายจึงไม่เหนื่อย เเละยังรู้สึกฮิลร่างกายอีกด้วย
“ต้องมาบ่อยๆเเล้วเเหละ”
“อื้มคงงั้น”
“ดีเลยพี่จะได้มานั่งผมเล่นบอลเเบบหล่อเท่ห์”
“อุ้ย นายหลงตัวเองมากนะรู้ตัวไหมเนี่ย”
“ผมรู้ตัวก็ทำไงได้คนมันหล่อ”
“อย่างงี้สาวก็ติดเต็มเลยสิที่มหาลัย”
“ก็เยอะ เเต่ผมไม่สนใจหรอก ผมไม่ค่อยจะใส่ใจเรื่องความรักเท่าไหร่ มันน่าเบื่อ”
“หึลองมีดูเเละจะติดใจ5555”
“ว่าจะลองอยู่” ชายหนุ่มพูดออกมา มีรอยยิ้มมุมปากประดับที่หน้า มองคนข้างๆที่สูงเเค่ไหล่เขาหัวเราะอย่างมีความสุข
เวลาก็เดินเร็วอย่างกับโกหก ตอนนี้เป็นเวลาที่ไอ้เด็กกระล่อนนัดกับเพื่อนไว้เเล้ว เจ้าตัวเดินน้ำจ้าวเข้าไปในสนามบอล จ้าวก็เดินเข้าไปเเละไปนั่งอยู่บนสเเตนที่เอาไว้นั่งดู เหล่านักศึกษาวัยรุ่นหนุ่มสาวก็นั่งกันเต็มไปหมดเเต่ส่วนใหญ่เห็นจะมีก็เเต่ผู้หญิง เขารู้สึกตัวเองเป็นอีเเก่หนังเหี่ยวอย่างไงไม่รู้ อยากกลับไปเป็นวัยรุ่นจัง
“พี่นั่งดูผมตรงนี้ก็ได้ฝากเชียร์ผมด้วยนะ”
“ใส่ชุดนักศึกษาเล่นกันเลยหรอ”
“ป่าวครับ เดียวไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำผมฝากไอ้เพื่อนไว้”
“โอเครๆ”
“อย่าไปไหนละ เล่นบอลเสร็จเดียวผมพาไปเลี้ยงข้าว ถือว่าเป็นอื้มมมม .…มิตรภาพที่เราได้รู้จักกัน555”
“หึหึพูดอะไร เอ๋อๆ”
“โอเครผมไปเล่นบอลก่อน ค่อยดูความหล่อเท่ผมเลยครัช”
“จร้าๆพ่อหนุ่มสุดเเพรวพราว” หลังจากที่เด็กโข่งเดินออกไป จ้าวก็มานั่งคิดคนเดียวขำๆ ทำไมไม่รู้เเค่พึ่งรู้จักกับเด็กหนุ่มไม่นาน เหมือนเขาจะถูกปากถูกคอคุยกับเจ้าตัวได้อย่างสนิทสนม ไม่ได้ระเเวงหรือเกร็งต่อกันเลยสักนิด เเถมอยู่ด้วยเเล้วก็สนุกดี คำพูดคำจาอะไรบางครั้งก็กวนตีน บางครั้งก็เอ๋อๆ น่ารักดี พอมาคิดเเบบนี้ก็อดขำไม่ได้ รูปร่างหน้าตาก็ดีทำตัวคลูๆหน่อยนี่ สเป็คเขาเลย อ้ะ! อะไรสเป็คอะไร จ้าวรีบส่ายหัวสลัดความคิดเมื่อคู่นี้ทิ้งทันที อย่างร้อนรนเขาจะไปคิดอะไรเเบบนั้นไม่ได้นะ เพราะเขามี….
จู่ๆสมองของเขาก็ประมวลผลเเละมีหน้าของคนคนนึงโพล่ขึ้นมาจนจ้าว ตาโต ลืม… เขาลืมคนคนนี้ไปชั่วขณะนึงเหมือนไม่เคยรู้จักมาก่อน นั้นก็คือคนรักของเขา จ้าวรีบกดโทรศัพท์ขึ้นมาเเล้วกดไปที่เบอร์ของคนรักทันที เขาไม่ได้โทรหาชายหนุ่มเลยเพราะเขาลืม ปกติเจ้าตัวจะชอบให้เขาโทรหาตลอด เพราะอยากได้กำลังใจจากการทำงาน ให้ตายสิลืมสนิทเลยจะโดนงอลไหมนะ
ติ้ด
“อ้าว” สายที่ถูกตัดไปทำให้จ้าวงงงวย เเละกดโทรซ้ำอีกรอบ
ติ้ด
“อัลโหลอะไร”
“อ้ะ ทำไมทำเสียงงุดงิดเเบบนั้นละครับ จ้าวเเค่โทรมาให้กำลังใจเฉยๆ วันนี้ทำงานเป็นไงบ้างเหนื่อยไหม”
“ก็เฉยๆ”
“อ้ออ วันนี้จ้าวกลับมาดูคาเฟ่ มาคุยกับน้ำนิดหน่อย”จ้าวรายงานไป เพราะปกติเวลาไปไหนเขาก็จะคอยบอกชายหนุ่มเเบบนี่ เเต่ไม่ได้รายงานเรื่องที่มาสวนสาธารณะกับเด็กหนุ่ม ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่อยากบอก
“อื้ม”
“ตอนนี้ยุ่งอยู่หรอครับ”
“ใช่เเค่นี้ก่อนนะ”
“ครับสู้ๆ” จ้าวกดวางโทรศัพท์เเละยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ เเค่ได้ยินเสียงก็หายคิดถึงไปได้นิดนึงเเล้ว เมื่อไหร่งานจะเสร็จน้าาาา
ช่วงนี้เขารู้สึกได้คุยกับคนรักของตัวเองน้อยลง เวลาที่อยู่ด้วยกันก็ด้วย เจ้าตัวเอาเเต่ทำงาน เเต่เลขาก็มีตั้งสองสามคนทำไมไม่เบ่งให้ไปทำมั่งนะตัวเองทำคนเดียวเลยหรอ ว่างๆเเอบไปหาที่บริษัทดีกว่า งานอะไรที่ทำให้คนรักเขาไม่ได้กลับบ้านกลับช่องขนาดนี้ เพื่อมีบางอย่างที่เขาสามารถช่วยได้
จ้าวเงยหน้าขึ้นมาเเละมองไปยังสนามฟุตบอลที่ตอนนี้มีกลุ่มเด็กผู้ชายเตะบอลกันอย่างเเข็งขัน สายตาของเขาจดจ่อมองไปที่คนที่คุ้นตาที่สุด ยามนี้เหงื่อจากความร้อนเเละการขยับร่างกายไหลย้อยออกมาจากผิวหนังของเด็กหนุ่มที่เตะบอลอยู่ เจ้าตัวมองมาที่เขาเล็กน้อยเเละวิ่งกลับมาหาเขาเสียดื้อๆ เตะบอลยังไม่จบเลยอู้ได้ด้วยหรอเนี่ย
“พี่ผมเหนื่อย”
“เห้ยไอ้สัสไข่ดำ มึงจะวิ่งออกไปเฉยๆได้ไงเนี่ย!!” เสียงของเพื่อนเจ้าตัวตะโกนออกมาดังลั่นได้ยินมาถึงตรงนี้ จ้าวก็เห็นด้วยทำไมถึงวิ่งทิ้งสนามมาสะอย่างงั้น
“เรื่องกู กูเหนื่อยกูจะมาพัก” เจ้าตัวพูดบอก เพื่อนของชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่พากันมองหน้ากันเเละหลี่ตามองบุคคลไม่คุ้นหน้า ที่ไอ้เพื่อนไข่มันยืนอยู่ด้วย
“เหงื่อผมเต็มเลยอะ”
“อ้อเออ พี่มีผ้าเช็ดหน้าอยู่”
จ้าวล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเเละยื่นให้ชายหนุ่ม
“เช็ดให้ผมหน่อยผมหมดเเรง” ไม่พูดเปล่าเเถมยังทำท่าทำทางอ่อนเเรง นั่งเเหมะอยู่อีกชั้นของสเเตนที่ต่ำลงมา
จ้าวงงกลับท่าทีของเจ้าตัวเเต่ก็ไม่ได้อะไรมากเขาเดินลงไปให้อยู่พอดีกลับชายหนุ่ม มือเรียวคลี่ผ้าเช็ดหน้าออกให้ผืนใหญ่ขึ้นเเละเช็ดไปตามกอบหน้า เเละตามลำคอของชายหนุ่ม มุมนี้เหมือนเขามีน้องชายเลย ความฝันของเขาเคยอยากมีน้องชายนะเเต่เสียดายเเม่เขามีให้ไม่ได้เพราะเสียชีวิตหลังคลอดเขาออกมา
“เมื่อกี้ยังวิ่งมาได้อยู่เลย ตอนนี้กลับทำไม่มีเเรง นี่มันโกหกชัดๆ”
“ก็อยากให้พี่เช็ดให้อะ”
“หึ ทำตัวเป็นเด็กน้อยไปได้”
“พี่ชอบเด็กไหมละ ถ้าพี่ไม่ชอบ…ผมอ่าโตให้ได้นะกิ้วๆ” เจ้าตัวพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มใหญ่ขึ้น เหมือนกำลังเรียนเเบบคอนเท้นที่กำลังฮิตในตอนนี้ เขาเจอบ่อยๆอยู่หน้าฟืดของเเอพต้อกๆ
อีกด้านนึงที่ขอบสนามบอล
“พวกมึงเห็นนั้นป่ะใครวะ เด็กไอ้ไข่เจียวหรอ”
“เออ ใครว่ะ ไปล้อซื้อเด็กที่ไหนมาว่ะนะ น่ารักด้วย อายุไม่น่าเกิน18 กูว่า มันจะพากผู้เยาว์เเน่ๆ”
“เออ เเม่งปกติไม่เคยเห็นจะสนใจใคร เเต่ที่ไหนได้เเอบหมกเด็กไว้ว่ะ เดียวมันมาต้องสอบสวนมัน”
“จริงไอ้เชี้ยนี่ เเม่งหมกเม็ด กูว่ามันคงไม่อยากให้พวกเรารู้เพราะกลัวเเย่งของมันเเน่เลย เพราะพวกเรามันหล่อกว่าไงว่าป่ะ”
“ถุ้ย กูหล่อคนเดียว มาพวกเราเหี้ยไร “
“อ้าวไอ้สัส”
“เลิกเถียงกันก่อนพวกมึงอะ ไปเถอะชั่งหัวไอ้ไข่ดำมัน ไปเล่นบอลโชว์สาวต่อ เห็นป่ะกลุ่มนั้นมองมึงไม่วางตา”
“เออๆป่ะดิ”
“ย้ะหู้ว สาวๆ”
Great novels start here
- Writer
