แพรววรินมองนาฬิกาฝาผนังมันบอกเวลาสี่ทุ่ม ตัดสินใจลงมาด้านล่างเห็นเพียงความว่างเปล่า และห้องอันมืดมิดมีเพียงแสงจากดวงจันทร์สาดส่องเข้ามา เข้าห้องครัวจัดการหาน้ำดื่มและขนมปังเอาไว้ทาน เธอมาอยูที่นี่เกือบอาทิตย์คิดถึงพ่อแม่ โชคดีที่คาเอลให้ติดต่อพูดคุยไม่อย่างนั้นเธอคงอกแตกตายเสียก่อน
ช่วงสองทุ่มเธอชะเง้อมองห็นรถเคลื่อนออกนอกรั้วบ้าน เลยคาดการณ์ว่าคาเอลคงเดินทางไปเที่ยวกับสาวสวยผมบลอนด์และนี่คือความสุขที่สุดสำหรับเธอเลยทีเดียว หยิบขนมส่งเข้าปากเพื่อคลายหิวดื่มน้ำตามแล้วสาวเท้าออกมาข้างนอก ริมทะเลลมพัดเย็นสบาย แสงสว่างจากโคมไฟส่องสว่าง ร่างบางยกเรียวแขนหลับตาเพื่อรับความสดชื่น
“ยืนทำอะไรคนเดียวครับ ไม่กลัวอันตรายเหรอ”เสียงทักจากด้านหลังทำเอาเธอสะดุ้ง
“คุณอัลเดร”
“มายืนทำอะไร แถวนี้มันอันตรายนะครับ”เขาบอกขณะก้าวขึ้นมายืนเคียง
“เบื่อน่ะค่ะ เลยออกมารับลมสักหน่อย”
“น่าจะออกมาตอนกลางวันนะครับ
