เกิดใหม่: กลายเป็นนางสนมของท่านอ๋องผู้ถูกเนรเทศ

บทที่ 8 เดินทางต่อ

บทที่ 8

ขบวนเนรเทศเดินทางอีกครั้ง เสี่ยวซี กับลูกๆ เเละเซียวฮั่น เดินรั้งท้าย

เเดดเเผ่ไอร้อนลงมา ทำให้เหงื่อไหลจนเสื้อเปียก ลมที่พัดมมีเพียงลมร้อนๆเท่านั้น ไม่ช่วยให้สบายตัวเลยซ้ำยังทำให้รู้สึกราวกับอยู่ในหม้ออบลมร้อนอย่างไงยังงั้นเลย

เสี่ยวซีอดที่บ่นในใจไม่ได้

"เเม่" เสี่ยวเป่ายตัวน้อยร้องขึ้น ผิวขาวๆเริ่มจะคล้ำเพราะโดนเเดดนานๆ

"ลูกชายของเเม่ หิวน้ำไหม เเล้วเสี่ยวซือละ"

เสี่ยวซือตัวน้อยพยักหน้า เสี่ยวซีเห็นเเบบนั้นก็ก้มลง สองฝาเเฝดนั่งลงเช่นกันพวกเขาหันหลังให้กับขวบนักโทษ ขวดน้พถูกเปิดเเละส่งให้กับลูกๆ ทั้งสอง พวกเขากินอย่างกระหายจนหมดขวด เงยหน้ามองเเม่ก็พลันรู้สึกผิด พวกเขาทั้งคู่กินน้ำหมดเเล้ว

"ไม่ต้องกังวล เเม่ยังมีอีก" เสี่ยวซีลูบหัวพวกเขา ที่จริงน้ำหมดเเล้ว เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง เสียงเครื่องบินพลันดังที่ข้างหูอีกครั้ง

ระบบ "หากโฮสต์ไม่สามารถเข้าสู่ห้องโดยสารบนเครื่องบินได้ สามารถลงทะเบียนสิ่งของ 1 อย่าง เพื่อนำออกไปผ่านระบบขนส่งเพีบงเเค่ใช้ความคิดเท่านั้น เเน่นอนโฮสต์สามารถลงทะเบียนได้มากขึ้นหากระดับของโฮสต์สูงขึ้น หากมีเวลาโฮสต์ควรอ่านคู่มือฉบับเต็ม"

เสียงระบบ เอ่ยในหัวของเสี่ยวซี ซึ่งทำให้เธอดีใจมาก

'ลงทะเขีบยขวดน้ำ' เสี่ยวซีเอ่ยในใจ มีเสียงยืนยันการลงทะเบียน เสี่ยวซีกำหนดให้มือซ้ายเเละขวาของเธอเป็นพื้นที่รองรับการขนส่งง

เพียงเเค่ใข้ความคิด ขวดน้ำพลันปรากฏในมือทั้งสองข้าง ข้างละหนึ่งขวด

โชคดีที่ความสนใจของเด็กๆ คืออาการง่วงเนื่องจากเดินนาน

เสี่ยวซีรีบเปิดฝาขวดกระดกน้ำลงคอ น้ำทำให้เธอรู้สึกดีมาก จึงลุกขึ้นพาเด็กเดินไปหาเซียวฮั่น

"พี่ชายดื่มหน่อยเถอะ" เสี่ยวซีส่งขวดน้ำให้พี่ชาย

"ขอบคุณ" เซียวฮั่นรับน้ำไปพลางดื่มจนหมดขวด เเละยื่นขวดคืนให้กับน้องสาว

"เหนื่อยไหม มาให้ลุงอุ้มเถอะ" เซียวฮั่นคว้าเสี่ยวเป่าขึ้นมาอุ้ม เพราะเห็นว่าเด็กน้อยกำลังเหนื่อย

"ขอบคุณมากพี่ชาย" เสี่ยวซีอุ้มเสี่ยวซือลูกสาวขึ้นมา สองพี่น้องรีบเร่งเดินทางต่อทันที

ขบวนผู้ถูกนิรเทศ พวกเขาเต็มไปด้วยบรรยากาศที่หดหู่ เจ้าหน้าที่ไม่ได้หยุดพัก เเละให้น้ำดื่มเพียง ชามเล็กๆ ต่อหนึ่งชั่วโมง การเดินภายใต้เเสงเเดด การดื่มน้ำเพียงเเค่นี้ ไม่เพียงพอจะทำให้ดับกระหายด้วยซ้ำ หลายคนเริ่มเป็นลมทันที