เกิดใหม่: กลายเป็นนางสนมของท่านอ๋องผู้ถูกเนรเทศ

บทที่ 13

บทที่ 13

ไอสังหารแผ่ซ่าน เซียวซีที่ล้มกับพื้นพร้อมลูกน้อง ในหัวขบคิดถึงหนทางในการป้องกันและหลบหนีจากอันตราย

เธอสำรวจพื้นที่บนเครื่องบินอย่างรวดเร็ว น่าเสียดาย ไม่มีอะไรพอใช้ได้เลย ใจเวลาเดียวกัน มือสังหารฟาดดาบมายังร่างของเธอที่นอนกอดลูกน้องบนพื้น

"ออกไปให้ข้า" เซียวฮั่ยพุ่งเอาตัวกระแทกทันที ร่างมือสังหารล้มไปอีกทาง ทำให้เซียวซีมีเวลาลุกขึ้นและวิ่งหลบหนีจากพื้นที่สังหาร

เงาดำพุ่งผ่าน เซียวซีกอดเด็กน้อยทั้งสองไว้แล้ว หันหลังด้วยสัญชาตญาณ

ฉับ

ความเจ็บปวดแผ่ซ่านที่กลางหลัง เซียวซีร้องออกมา ตั้งแต่เกิดไม่เคยเจ็บแบบนี้มาก่อนเลย

"อาซี....!"

"พระสนม"

ฝั่งพ่อบ้าน และเซียวฮั่นถูกขวางไว้ทำให้ไม่สามารถเข้ามาช่วยด้วย อีกฝ่ายเงื้อดาบขึ้นอีกครั้ง พริบตาที่ฟันลงมา คงจะเป็นคอขอเซียวซีที่หลุดออกไปเป็นแน่

ปัง

กร็อบ

อ๊ากกกก

มือสังหารร้องออกมา ข้อมือของเขาหักในพริบตาเดียว ดาบร่วงลงสู่พื้น

เซียวฮั่นหลุดจากมือสังหารที่ขวางได้ ก็หยิบดาบจากมันมาแล้วแทงใส่มือสัวหารคนนั้นทันที

ร่างที่โดนแทงทรุดลง ตาเบิกกว้าง และตาย

เซียวซีหน้าซีด ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก ไม่ว่าจะบาดเจ็บหรือเจอคนตายต่อหน้า ล้วนทำให้เธอสติแตกได้ทั้งนั้น

ฝั่งสกุลเซียว พวกเขาสวมโซ่ตรวนและบาดเจ็บหนัก ยังไม่ได้รับการรักษา การโจมตีครั้งนี้จึงไม่อาจหลีกเลี่ยงความสูญเสียไปได้

ทว่าราวกับสวรรค์เป็นใจ พวกโจรบางส่วนจู่ๆ ทิ้งอาวุธ และล้มลง ราวกับถูกผีหลัก ทำให้พวกเขารุมและสังหารพวกมัน จนที่เหลือต้องถอยร่นหายไปในเงามืดของป่า

ส่วนของเจ้าหน้าที่ หัวหน้าขมวดคิ้ว ทุกอย่างผิดแผนไปหมด ทำให้มือสังหารที่ฝึกฝนมาอย่างดีถึงดาบหลุดมือง่ายๆได้เล่า ทว่าไม่มีใครถาม เพราะเหลืออยู่มีเพียงศพเท่านั้น

"นำศพมารวมกันซะ ที่เหลือนับจำนวนคน หากตกลงหายไป พวกเจ้าจะได้รับการลงโทษ" เขาคำรามอย่างหัวเสีย แต่โชคดีที่ป่านี้ค่อนข้างยาว มีเวลาให้ใช้แผนอีกมากมาย

ท่ามกลางความวุ่นวายยามดึก โดยที่ไม่มีใครสังเกตุ เย่อ๋องป่วยที่นอนบนเปล มือขวาของเขาที่ขยับไปมา เพื่อโยนก้อนดิน พลันปล่อยก้อนดินลงบนพื้นอย่างเงียบงัน ก่อนจะชักมือกลับแนบลำตัวราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น