เกิดใหม่: กลายเป็นนางสนมของท่านอ๋องผู้ถูกเนรเทศ

บทที่ 2 ความลำบาก

บทที่ 2

"เดินต่อไป" หัวหน้าผู้คุมเอ่ย พลางควบม้า นำไปข้างหน้า

ตอนนี้เกือบเที่ยงวัน พระอาทิตย์ตรงหัว เเผ่ไอร้อนมาถึงขีดสุด

เสี่ยวซีเดินอย่างยากลำบาก มือสองข้างจูงลูกน้อยทั้งสองเดินตามขบวนนักโทษ

ฝ่าเท้าที่เปลือยเปล่าย้ำลงบนพื้นเเห้งๆ เสี่ยวซีเจ็บปวดจนน้ำตาไหล ทว่าไม่มีเสียงออกมาจากปากสักนิด เพราะว่าลำคอของเธอเเสบมาก เเสบจนไม่กวล้าพูดออกมาสักคำ นี่เจ้าของร่างเดิมไม่ได้ดื่มน้ำมากี่ชั่วโมงเเล้วเนี่ย

ขาเริ่มหนัก ก้าวเดินของเสี่ยวซีช้าลง เธอสูดลมหายใจ ก่อนจะสะดุดก่อนหินเกือบจะล้มหน้าคะมำ เเน่นอนเธอไม่ล้ม เเต่เด็กน้อยทั้งสอง ล้มลงกับพื้นทันที

"เเม่จ๋า" เด็กสาวเอ่ยเข่าของเขาถูกกระเเทกจนได้เเผลเลือดซึมออกมา เด็กอีกคนสภาพไม่ต่างกัน

เสี่ยวซีรู้สึกสงสารจับใจ มองซ้ายขวาไม่มีใครสักคนคุ้นหน้า คาดว่าสกุลเซียวกับคนของจวนเย่อ่องคงอยู่เเถวหน้า

"มา ให้เเม่อุ้มพวกเจ้า" เสี่ยวซีกัดฟันอุ้มเด็กน้อยทั้งสองขึ้นมา น้ำหนักไม่เยอะ เธอเเค่ไม่มีเเรงพอจะอุ้มเท่านั้น

ราวครึ่งชั่วโมง หัวหหน้าผู้คุมพลันลงจากหลังม้า จูงไปยังต้นไม้ใหญ่ที่ยืนต้นตายซาก ไม่มีใบไม้สีเขียวสักใบ

"เเยกย้ายกันพักผ่อน ห้ามออกจากระยะสายตาของพวกข้า ไม่เช่นนั้นเเส้ในมือข้าจะฟาดลงยังร่างของพวกเจ้า" หัวหน้าผู้คุมเอ่ย ก่อนจะพยักหน้าให้กับลุกน้องสิบกว่าคน พวกเขาขยับม้าเทียมเกวียน เเละเริ่มเเจกจ่ายน้ำเปล่าคนละชามเเละอาหารที่เป็นเเค่เเผ่นเเป้งธัญพืชรวมสีดำที่เเข็งเเละหนา

เสี่ยวซีเดินมายังจุดพักสำเร็จ เธอเดินรีบอาหารของตนเองพร้อมกับลูกๆ น้ำชามเดียวกับเเผ่นธัญพืชดำหนึ่งอัน ไม่มีเพิ่มอีก เสี่ยวซีรีบออกมาทันที เนื่องจากต้องพักพลางเเดด เธอจึงหาพื้นที่มีหญ้าเเห้งนั่งลง เเละป้อนน้ำให้เเก่ลูกทั้งสองของเธอ

เด็กน้อยจิบไปเล้กน้อยก่อนจะผลักชามน้ำให้กลับมา

"เเม่ดื่มเถอะ เเม่เหนื่อยมาก เสี่ยวเป่ากับเสี่ยวซือไม่หิว" เสี่ยวเป่าเอ่ย เสี่ยวซีพยักหน้าเห็นด้วย

"ช่างเป็นเด็กดีอะไรเช่นนี้" เสี่ยวซีลูบหัวลุกทั้งสองก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม รสชาติของน้ำทำเอาเเทบสำลัก ไม่รู้ว่าตักมาจากที่ไหน ทว่ามีกลิ่นดินเเละกลิ่นคาวปลาเต็มเลย เสี่ยวซีกลั้นใจดื่ม เพราะไม่มีเเห่ลงน้ำอื่นบนนถนนที่เเห้งเเล้งนี้ จนหมดชาม ก็กลืนลงไป

เสี่ยวซีถอนหายใจ มองชามในมือ มันเป็นชามกระเบื้องหยาบๆ ที่บิ่นไปเล็กน้อย ลวดลายบนชามคล้ายกับสลักอะไรสักอย่างอยู่ เสี่ยวซีพลิกมองมันอย่างสนใจ กระทั่งเลือดบนหัวหยดลงไปยังก้นชาม หูของเสี่ยวซีพลันได้ยินเสียงเเปลกๆ