เกิดใหม่: กลายเป็นนางสนมของท่านอ๋องผู้ถูกเนรเทศ

บทที่ 10 แปลก

บทที่ 10

หลังจากได้รับการป้อนยา ผ่านไปจนถึง เช้าของอีกวัน เย่อ๋องก็ดีขึ้น ไข้ลดลง ทำให้พ่อบ้านถอนหายใจโล่งอก ยาของพระสนม ได้ผลมาก เขายกซองยาขึ้นมาดู พบว่ายังเหลืออีกหลายเม็ด น่าจะพอรักษาไข้ของคุณชายได้

เสียงฆ้องถูกตี นักโทษทุกคนต่างลุกขึ้นจากการหลับนอนทันที เตาถูกตั้ง เจ้าหน้าที่เริ่มปรุงอาหารหม้อใหญ่ ข้าวสาร เเละเนื้อเเห้งถูกโยนลงหม้อ พอมันเดือดสงกลืนหอมกรุ่นออกมา เหล่านักโทษกลืนน้ำลาย

เซียวซีปลุกลูกๆ เเละพี่ชายเเต่เช้า เเละให้อาหารพวกเขา เนื่องจากหลายวันก่อนๆ อาหาที่ได้นอนมาก เเละยังกินเเทบไม่ได้ด้วยซ้ำ พวกเขาจึงััดการตัวเองก่อนเป็นอันดับเเรก เเม้กลิ่นหอมของหม้อใหญ่จะโลยเตะจมูก ก็ไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้ เพราะทั้งสี่คนอิ่มกันหมดเเล้ว

ด้านเย่อ๋อง เซียวฮั่นสงอาหารไปให้พวกเขาเเล้ว สภาพจึงไม่ต่างจากกลุ่มเซียวซีเท่าไหร่ ทว่าไม่เกิดข้อสงสัย ทั้งสองกลุ่มจึงส่งหนึ่งคนไปเอาอาหาร ด้านเซียวซีส่งพี่ชายออกไป ด้วยกลุ่มเย่อ๋อง พ่อบ้านออกไปเอง

เซียวฮั่นกลับมาพร้อมกับชามข้าวต้ม กลิ่นข้าวเเละกลิ่นเนื้อค่อนข้างหอมทีเดียว เเม้จะปรุงรสด้วยเกลือเท่านั้น

ในชามน้ำเยอะ เเต่ว่าข้าวค่อนข้างมาก หากเทียบกับหลายวันก่อนที่ข้าวต้นมีเเค่ข้าวสองสามเม็ดกับน้ำจืดๆ วันนี้เจ้าหน้าที่ค่อนข้างใจกว้างทีเดียว ซึ่งนับว่าเเปลกใจมาก

เซียวซีมองพี่ชายอย่างสงสัย เวียวฮั่นพยักหน้าให้เป็นเชิงเข้าใจ

พฤติกรรมของเจ้าหน้าที่วันนี้เเปลกมาก ใจกว้างผิดกับตอนเเรกลิบลับเลย

เซียวซีไม่กล้าเเม้เเต่จะเเตะต้องชาม มีเพียงเซียวฮั่นที่ดมกลิ่น น่าเสียดายไม่มีเข็มเงินเอาไว้ทดสอบพิษ เขาเองไม่กล้ากินเหมือนกัน

เสียงฝีเท้าดังมา เป็นพ่อบ้านของเย่อ๋อง

"คุณชายเซียว พระสนม" พอบ้านเอ่ยทักทันที เขายกชามข้าวต้มขึ้น "สิ่งนี้ไม่มีพิษ กระผมได้ตรวจสอบเเล้ว กินได้ไม่มีปัญหา"

เซียวฮั่นพยักหน้าก่อนจะยกชามขึ้นดื่ม เพราะไม่มีช้อน

เซียวซีเองก็ดื่มเช่นกัน สายตาของเจ้าหน้าที่มองมา ก่อนจะละสายตาไป

เซียวฮั่นเเละเซียวซีดื่มพอเป็นพิธี อาศัยจังหวะเททิ้งลงพื้นกองหญ้าอย่างรวดเร็ว มีเพียงพ่อบ้านที่ยกกื่มจนหมดชาม

เซียวซีมองคนกลุ่มใหญ่ครู่หนึ่ง ยกกองหญ้าที่มีขวดน้ำซุกอยู่ด้านในให้กับพ่อบ้าน

"กระผมว่ามันเเปลก เจ้าหน้าที่ไม่เคยใจกว้างเเบบนี้ ทางทีดี เราควรเกาะกลุ่มกันไว้จะดีกว่า" พ่อบ้านเเนะนำ ซึ่งเซียวฮั่นกับเสียวซีต่างเห็นด้วยกับความคิดนี้

ไม่นับเย่อ๋องที่ยังไม่ตื่นขึ้นมา ถูกหามโดยพ่อบ้านเเละลูกชาย เดินนำหน้า สองพี่น้องเซียวอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมเเขนคนละหนึ่ง เดินฝ่าเเสงเเดดที่ร้อนระอุ