ตอนที่ 7 สถานการณ์ยิ่งเข้าใจผิดไปกันใหญ่

2062 Words

วิภากลับมาถึงบ้านพักในสภาพเหนื่อยล้า ทำให้กิ่งกาญที่เห็นสภาพของเพื่อน แล้วก็ต้องตกใจ เพราะ มันดูเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด ทีเดียว “วิ เกิดอะไรขึ้น ทำไมสภาพแกเป็นแบบนี้ ไอ้วิ” “ฉันเหนื่อยแล้ว กิ่ง ขอตัวก่อนนะ “ วิภาเอ่ยบอกเพื่อนแล้วก็เดิน เข้าห้องไปทันที ทำให้กิ่งกาญได้แต่ขมวดคิ้ว อย่างสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนเธอ ทำไมถึงมีสภาพแบบนี้กัน แต่เธอก็ได้แต่ อดทนรอถามเพื่อนในตอนเช้าพรุ่งนี้ เช้าที่อากาศสดใส กิ่งกาญกำลังวิ่งออกกำลังกายตามชายหาด สีขาวสะอาดตา และเธอก็วิ่งมาได้ไกลพอสมควรแล้วและก็หันหลังกำลังจะวิ่งกลับไปที่บ้านพักของเธอ แต่เมื่อวิ่งมาได้ใกล้จะถึงบังกะโลของเธอแล้ว เธอก็มองเห็น ชายสองคนที่กำลังยืนอยู่ที่หน้าบ้านพักของเธอ และเมื่อเข้ามาใกล้ เธอก็เห็นหน้า ของทั้งสองชัดเจน และหนึ่งในนั้นเธอ ก็จำได้ว่าเขาก็คือ นายหัวเดช คนที่เพื่อนเธอ ไปทานข้าวเย็นด้วยเมื่อคืน และก็กลับมาในสภาพ ที่ เธอก็สงสัยตั้งแต่เมื่อคืนว่าเกิดอะไรขึ้น และเธอก็รอที่จะถามเพื่อนของเธอเช่นกัน แต่ว่า ตอนนี้เธอก็เห็น คนที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้แล้ว กิ่งกาญสาวเท้าเดินตรงมาที่สองหนุ่ม อย่างรวดเร็ว “พวกคุณมาทำอะไรที่นี่ไม่ทราบ”เสียงหวานเอ่ยถาม ทำให้ ทั้งสองหนุ่มหันมามองที่หญิงสาวทันที และ นายหัวเดชก็ต้องยิ้มในหน้าเมื่อเห็นเธอ “ สวัสดี ครับ เรามาหาคุณวินะครับ “ แต่คนที่ตอบกลับเป็นหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ นายหัวเดช “มาหาทำไม มีธุระอะไร หรือว่าเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนงั้นเหรอ “ “เอ่อคือเรื่องนั้น” “แสดงว่าเกิดเรื่องจริง ๆ สินะ คุณทำอะไรเพื่อนฉัน นายหัว” กิ่งกาญ เมื่อแน่ใจว่าเกิดเรื่องกับเพื่อนเธอจริง เธอจึงหันมาจ้องหน้านายหัวหนุ่มทันทีด้วยสายตาวาวโรจน์ “ผมเปล่า มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย” “หมายความว่าไงเข้าใจผิด แต่สภาพของเพื่อนฉันเมื่อคืน ไม่นิดนะ ตกลงคุณทำอะไรเพื่อนฉัน “ “คฑา ตกลงนายทำอะไรคุณวิ ตอนที่มาส่งเธอที่โรงแรม “ นายหัวเดชหันมากระซิบกับเพื่อนทันที “เฮ้ยฉันเปล่าทำอะไร “ “นี่ ตกลงพวกคุณทำอะไรเพื่อนฉัน พวกคุณนี่มัน แล้วพวกคุณมาที่นี่ทำไม กลับไปซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งไปที่โรงแรม ว่าพวกคุณมาก่อนกวนพวกเรา ไม่สิ แจ้งตำรวจดีกว่า “ “เฮ้ ใจเย็นครับ คุณ อย่าให้มันเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตเลยครับ “ คฑาพยายาม พูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ กับหญิงสาวตรงหน้า เห็นหน้าตาน่ารักแบบนี้ไม่คิดว่าจะ ดุจริง ๆ “คุณวิ ไม่อยู่เหรอครับ “นายหัวเดชเอ่ยถามสาวน้อยตรงหน้า ที่ตอนนี้ท่าทางของเธอไม่ได้เป็นมิตรเลย “ทำไม ถามหาเพื่อนฉันทำไม มีอะไร บอกฉันก็ได้ ว่ามาเลย” “ ไม่ได้ ผมต้องคุยกับคุณวิเท่านั้น “ “กิ่งมีอะไรเหรอ เสียงดังเชียว “ เสียงของวิภาเอ่ยถามพร้อมกับเจ้าตัวเดินออกมาด้านนอก และเมื่ออกมาเธอก็เห็น นายหัวเดช และ ชายหนุ่มที่ขับรถมาส่งเธอเมื่อคืน “นายหัว มีอะไรหรือเปล่าคะ มาที่นี่แต่เช้าเลย “วิภาเอ่ยถามชายหนุ่มเสียงเรียบ “อ้อ ครับ ผมมาขอโทษเรื่องเมื่อคืนนะครับคุณวิ “ “ขอโทษเรื่องเมื่อคืน หมายความว่าไง วิ เกิดอะไรขึ้นกับแก แล้วนายคนนี้เขาทำอะไรแก บอกฉันมา วิฉันนึกแล้วเชียวเห็นสภาพแกเมื่อคืนนี่ แล้ว คิดว่าต้องมีเรื่อง ไม่คิดว่ามีจริง ๆ แกบอกฉันมาว่าเขาทำอะไรแก “ กิ่งกาญโวยวายทันทีเมื่อ เธอคิดว่าวิภาถูกผู้ชายนี้รังแกกิ่งกาญเดินมายืนข้าง ๆ วิภา ทันที และมองหน้า นายหัวเดช อย่างเอาเรื่อง “ไม่มีอะไรกิ่ง เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย นะ “ “เข้าใจผิดอะไร และไอ้ที่ว่านิดหน่อย นะมันแค่ไหน วิ แต่ฉันเห็นจากท่าทางแกเมื่อคืนมันไม่ใช่นิดหน่อยนี่นา บอกมา ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่น่าปล่อยให้แกไปคนเดียวเลยไอ้วิ ไม่สิ ฉันไม่น่าให้แกไปตั้งแต่แรกซะมากกว่า ฉันบอกแล้ว ว่า คนที่นี่ไว้ใจไม่ได้ “ กิ่งกาญเอ่ยในตอนท้ายและปรายตามองนายหัวหนุ่ม ด้วยความไม่พอใจ “เอ่อคุณกิ่งครับเรื่องมันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้นหรอกครับ มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดอย่างที่นายหัวบอกนะครับคุณกิ่ง “ “แล้วคุณเป็นใครเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ อย่าบอกนะว่าคุณสมรู้ร่วมคิดกับไอ้นายหัวนี้ นะ “ “นี่พูดจาให้มันสุภาพหน่อย “ “กิ่ง แกกำลังเข้าใจผิด มันไม่มีอะไร “ “ไม่มีอะไร แล้วทำไมเมื่อคืนแกกลับมาด้วยสภาพเป็น นั้นละ แกไม่ต้องกลัว วิ แกไม่ต้อง กลัว แก่บอกฉันมา ฉันจะช่วยแกเอง บอกมาเลย แกไม่ต้องกลัว “ “ไปกันใหญ่แล้ว เอ่อคุณวิครับ ต้องขอโทษเรื่องเมื่อคืนด้วยนะครับ ที่เดือน ทำท่าทางแบบนั้นกับคุณ นะครับ ต้องขอโทษจริง ๆ “ นายหัวเดช เอ่ยกับวิภาทันที เพราะขืนปล่อยไว้แบบนี้ มีหวัง สาวน้อยตรงหน้าไม่ยอมง่าย ๆ แน่ ๆ เพราะดูแล้ว คงจะเจ้าอารมณ์พอสมควร “ค่ะไม่เป็นไรค่ะนายหัว เธอคงจะ เข้าใจผิดเช่นกันค่ะ “วิภาเอ่ยเสียงเบาในตอนท้าย แต่เธอก็ดีใจที่เขา มาขอโทษเธอแบบนี้ อย่างน้อยเขาก็น่าจะ แคร์ความรู้สึกของเธอ อยู่ แค่คิดวิภาก็รู้สึก ดีใจแล้วและเผลอมองเขาด้วยสายตาหวาน และกิริยานั้นของวิภา ก็อยู่ในสายตาของ กิ่งกาญและ คฑา ตลอด “แกแน่ใจนะวิว่าไม่มีอะไรนะ” “อือ ไม่มีอะไร “ “ถ้าอย่างนั้น พวกคุณพูดธุระเสร็จแล้วนี่ อยางนั้นก็เชิญพวกคุณกลับไปได้แล้วค่ะเชิญ “ กิ่งกาญหันมาหาทั้งสองหนุ่ม พร้อมกับเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียง เรียบ “ผมต้องขอโทษอีกครั้งนะครับคุณวิ ผมคงต้องขอตัวก่อน “นายหัวเดชเอ่ยอีกครั้ง “ ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ นายหัว” “คุณโอเคไหม “ จู่ ๆ อีกเสียงหนึ่งก็เอ่ยขึ้น พร้อมกับมองที่เธอด้วยสายตาแปลก ๆ ทำให้วิภา ที่หันมามองสบตาเขาต้อง รู้สึกประหม่ากับกับสายตานั้นแต่ก็ต้อง แปลกใจว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร เพราะดูแล้วไม่น่าจะใช้แค่ลูกน้องของนายหัวแน่ ๆ “ค่ะ แต่ก็ต้องขอบคุณคุณนะคะ สำหรับ เรื่องเมื่อคืนที่คุณมาส่งฉันนะค่ะ คุณ” “อ้อผมลืมแนะนำ นี่นายคฑา เพื่อนของผมเองครับคุณวิ” “อ้อค่ะคุณคฑา ขอบคุณอีกครั้งค่ะ “ “ครับยินดีครับ “ “เราคงต้องขอตัวก่อนนะครับคุณวิครับ “ นายหัวเดชเอ่ยอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังเดินไป และตามด้วยคฑาที่ยังคงอ้อยอิ่งในตอนแรก และเมื่อ ทั้งสองหนุ่มเดินไปแล้ว กิ่งกาญก็หันมามองใบหน้าสวยของเพื่อน และจับมือเพื่อนเดินมานั่งที่โต๊ะที่ตั้งอยู่หน้าบ้าน และส่งสายตาให้เพื่อนอีกครั้ง “เล่ามา ไอ้วิ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉันรอฟังอยู่เล่ามาเลย “ วิภาได้แต่ถอนหายใจ เพราะเธอคงจะ เลี่ยงไม่ได้แล้วสิ เพราะคนอย่างกิ่งกาญลองได้ ได้สงสัยแล้วละก็ คงไม่ปล่อยผ่านแน่ ๆ คงจะต้องเล่าให้เธอฟัง ไม่งั้น ก็จะไม่จบ จริง ๆ “เรื่องมันเป็นอย่างนี้ “ จากนั้น วิภาก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้เพื่อนรักฟัง ตั้งแต่ต้นจนจบ “นั่นประไรฉันว่าแล้วเชียว “กิ่งกาญสบทเสียงดัง “เขาไม่น่าไว้ใจ ไอ้วิ เขาปล่อยให้แฟนเขามาทำแบบนี้กับแกได้ไง กัน ที่สำคัญมีแฟนอยู่แล้วยังมีหน้ามานัดผู้หญิงอื่น ทานข้าวเย็น แบบนี้ ใช้ได้ไง กัน และที่สำคัญกว่านั้น ทำไมต้องพาไปทานที่บ้านของเขา ด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ เจตนามันส่อว่าเขาคิดไม่ซื่อกับแก ไอ้วิ” “แกคิดมากไปแล้ว กิ่ง ไม่ใช่อย่างนั้น “ “เอ๊ะทำไมแกจะต้องมาแก้ตัวแทนนายหัว นั่นด้วย อย่าบอกนะว่าแก มีใจให้เขาไปแล้วนะวิ” “เอ่อ คือ “ “นั่นไง อ้ำอึ้งแบบนี้ แน่นอน แกชอบเขางั้นเหรอ วิ แต่เขามีคนรักแล้วนะ แกก็เห็น และดูเหมือนคนรักเขาจะร้ายมาก ๆ ด้วย “ “ก็แค่ชอบในตอนแรกเท่านั้นแหละ “ “แล้วตอนนี้ละ “ “ไม่รู้สิ เถอะน่า กิ่งแกไม่ต้องกังวล ฉันรู้ว่าอะไรควรไม่ควร และรู้ว่าแกเป็นห่วงฉัน เอาเป็นว่าแกสบายใจได้ ฉัน ไม่เป็นไร “ “แน่ใจนะวิ “ “อือ แน่ใจ ไม่เอาละ ฉันจะไปเตรียมตัวไปทำงานดีกว่า “ “เอางั้นก็ได้ ฉันก็จะไปอาบน้ำ อ้อและวันนี้ ฉันว่าจะไป หาซื้อของใช้จำเป็นที่ ตลาดซะหน่อย แกเอาอะไรไหมวิ เดี๋ยวซื้อมาให้ “ “อืม นึกไม่ออก” “ถ้าแกต้องการอะไรก็โทรบอกก็แล้วกัน “ “โอเค”วิภาเดินเข้าห้อง เพื่อแต่งตัวไปทำงาน ส่วน กิ่งกาญก็เดินเข้าห้องเพื่ออาบน้ำทำธุระส่วนตัว เช่นกัน ………………………………. สองหนุ่มเมื่อเดินห่างออกมาจากบ้านพักของสองสาวได้ไกลพอสมควรเก็หันมามองหน้ากันและกัน ก่อนจะเอ่ย “นายคิดยังไงกับคุณวิ วะนายหัว นายชอบเธอ ใช่ไหม” “ทำไม่นายถามแบบนั้น ละคฑานี่นายจะเป็นห่วงลูกน้องของตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า วะ “ “เปล่าก็แค่ถาม แต่ถ้านายสนใจเธอจริง ฉันก็ดีใจด้วย เธอเป็นผู้หญิงน่ารักคนหนึ่งนะ และอีกอย่าง ฉันคิดว่าคุณวิ น่าจะชอบนาย ด้วย แต่ก็ไม่แปลกที่สาว ๆ จะชอบนาย ฉันหวังว่านายจะไม่ทำร้ายจิตใจเธอนะนายหัว “ คฑาเอ่ยด้วยน้ำเสียง เหมือนคนปลงตก แต่มันเรื่องอะไรละ นายหัวเดชได้แต่ สงสัยในคำพูดของเพื่อน แต่ในใจเขาอยากจะตอบเพื่อนไปจริง ๆ ว่ามีอยู่คนหนึ่ง ที่ดูแล้วเธอคงจะ ไม่ชอบเขาเลย แต่เขากลับต้องการให้เธอชอบเขาบ้าง คงจะดี นายหัวหนุ่มได้แต่แอบถอนหายใจ ก่อนจะหันมาสนใจเพื่อนรักของเขา “นายเป็นอะไร ดูทำเข้า ทำยังกับคนอกหัก หรือว่า ผิดหวังอะไรขนาดนั้น เดี๋ยวฉันขอแยกตรงนี้นะ ฉันจะเข้าเมืองไปทำธุระหน่อย อ้อและไม่ต้องเป็นห่วงฉันจะไม่ทำอะไรลูกน้องสุดที่รักของนายหรอกนะ คฑา ไม่ต้องกังวล “ นายหัวเดชเอ่ยทิ้งท้าย ก่อนจะเดินแยกไปขึ้นรถ ที่จอดรออยู่ส่วน คฑาเขาก็เดินเข้าไปด้านในโรงแรม แต่ในฐานะแขกคนหนึ่งเท่านั้น ใช่แล้ว ที่นี่ไม่มีใครรู้ว่าประธานกรรมการใหญ่ จะมา และที่สำคัญกว่านั้น ถ้าไม่ใช่พนักงานที่ทำงานที่คิงส์ น่าน เกิน 10 ปี ไม่มีใครเคยเห็นหน้าเขา ที่เป็นประธานคนใหม่ นอกจาก พ่อของเขา ที่ทุกคนคุ้นเคยใบหน้า และครั้งนี้ที่เขามาที่นี่ เขาก็มาแบบเงียบ เพราะต้องการมาดูการทำงานของพนักงานที่นี่ ด้วยตัวเองและอีกอย่างเขาแค่ไม่อยาก อยู่ดูตัว กับผู้หญิงที่แม่ของเขาหามาให้เท่านั้น และคนที่รู้ว่าเขาคือใครก็มีเพียงนายหัวเดชเพื่อนรักของเขา และห้องของเขา ที่พักอยู่ตอนนี้เขาก็ให้นายหัวเดชจัดการจองให้ เพราะอย่างที่บอกว่า ทุกคนที่นี่ไม่รู้ว่าเขาคือ คฑา ประธานกรรมการใหญ่ของคิงส์ อ๊อฟโฮเทล **************************

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more