Sabah kalkıp kahvaltı etmiş ve Macit'in gönderdiği araba ile eve gelmişlerdi. Feriha hemen odasına çıkıp üzerini değişmiş rahat bir şeyler giyerek aşağı inmişti. İndiğinde kocası çoktan gitmişti. Onun gittiğini görünce üzülmüş müydü? Tabi ki hayır.
Her ne kadar dün gece özel anlar yaşasalar da o kırık kalp parçalarını ellerini kanaratak yerden topladığı sürece kocasını affetmesi ve bir şeyler hissetmesi mümkün değildi. İlk önce kanattığı ellerini öpmeli, yaralarını sarmalı, mümkün olmasa da kırık kalbini onarmalıydı.
Şuan onun için Barlas Karamandan çok daha önemli biri vardı. Bebeği. Elini sevgiyle karnına koyarak dudaklarında mutlu bir gülümsemenin can bulmasına izin verdi.
"Bebeğim. Senin canın biber turşusu mu çekiyor?" sordu. Ağzı resmen sulanmıştı. Ayaklarını hemen mutfağa doğr
