TADHANA NG PUSO

--- Kabanata 1 Masayang pumasok si Sindny sa elevator patungo sa opisina ng kanyang boyfriend na si Emmanuel, halos isang buwan na silang bindi nagkikita kahit sa pagtawag hindi niya magawa dahil sa sobrang busy niya sa kanyang Career bilang Singer, Artist at Modelo. Ang kanyang mga mata ay nagniningning sa tuwa, at ang kanyang mga labi ay nakangiti ng malapad. Parang isang batang nakakuha ng bagong laruan, ang kanyang puso ay puno ng kagalakan. Dahil humiling talaga siya sa kanyang manager ng dalawang linggong leave makasama lamg niya si Edward. Alam niya nagtatampo na ito, lalo ng huli silang magkita tila malamig na ito sa kanya hindi niya masisis nag boyfriend dahil, halos hindi na niya ito binibigyan ng atensyon Kaya ito siya babawi ngayon at handa na niyang ibigay sa boyfriend ang matagal na nitong gusto ang kanyang verginty. Halos limang taon na rin sila mag boyfriend at sa palagi na lang nilang pagkikita dalawa hindi nawawala ang usapan nila na lagi rin niyang hindi pinagbibigyan. Dahil ang gusto niya ikasal muna bago ibigay ang iniingatan p********e. Pero ngayon bahala na basta ito na lang natitira niyang paraan para hindi na magtampo si Edward. Sa kanyang isipan, iniisip niya ang lahat ng mga bagay na kanilang gagawin. Gusto niyang marinig ang boses ni Edward, ang kanyang mga halik, ang kanyang mga yakap. Gusto niyang makasama ulit siya. Nang marating niya ang opisina ni Edward, agad siyang kumatok. "Pasok," sabi ni Edward. Binuksan ni Sidney ang pinto, at agad na sinalubong ni Edward ng isang ngiti. "Sidney, ang tagal mo naman," sabi ni Emanuel. "Akala ko hindi ka na darating." "Sorry, babe ang dami ko kasing ginagawa," sagot ni Sidney. "Pero ngayon nandito na ako. At ito ang pangako ko ibibigay ko na ang matagal mo nang nais.” Wika niya sa boyfriend Lumapit si Sidney kay Edward at niyakap siya ng mahigpit. "I miss you," sabi ni Sidney. "I miss you so much babe." "I miss you too, babe," sagot ni Emmanuel. Walang anu-ano naghalikan silang dalawa hanggan sa…. Bigla bumukas ang pinto ng elevator, nagising si Sidney sa kanyang panaginip nila na Edward. Lumabas na siya sa elevator dala ang mga niluto niyang pagkain. Bumangon siya alas-tres ng madaling araw upang ipagluto si Emmanuel ng mga paborito nitong putahe. Sinamahan pa niya ng timpla kape gusto-gusto nito. Sa kanyang isipan, iniisip niya ang reaksyon ni Edward .Alam niyang matutuwa ito sa kanyang mga niluto. Gusto niyang makita ang ngiti nito, ang kanyang mga mata na kumikinang sa tuwa. Pagdating sa top floor, hindi na makapaghintay naglakad na siya sa opisina ng presidente. May isa’t kalahating oras pa bago magsimula ang trabaho, kaya tahimik pa ang buong pasilyo. Gusto ni Sidney na bigyan ng sorpresa si Edward, kaya dahan-dahan siyang naglakad. Halos para siyang multo kung maglakad para hindi lang makagawa ng ingay wala ibang tao sa floor tanging ang opisina lang ni Edward ang naroon wala pa rin ang secretary nito. Pagdating sa opisina, binuksan niya ang pinto para ilagay muna ang kanyang bag. Ngunit laking gulat niya nang mapansing nakabukas ng kaunti ang pintuan ng opisina ng presidente at may maririnig na kakaibang mga tunog mula sa loob! Mga ungol na tila may milagro ginagawa. Napahinto si Sidney at napakunot ang noo niya tumingin sa pintuan ng opisina ng presidente na mga dalawang metro lang ang layo, at lumapit! Binuksan niya ito, ngunit wala siyang nadatnan sa loob. Pero mas lumakas pa ang tunog! “Uhhg..oohhmmmm... Dahan-dahan lang.. huwag... huwag… mong masyado kagatin..” ungol ng isang babae na tila nawawala sa sarili nito dahil sa natatamong kaligayahan. Wala itong paki alam sa lumalababas sa bibig kahit puno ng kalaswaan. Kitang-kita ni Sidney ang kanyang boyfriend na si Edward nasa gitna ng hita ng babae nasa ibabaw ng lamesa nito na wala anumang saplit na damit at kapwa nakahubad. Halos sisirin na ni Emmanuel ang lagusan ng babae. Na sarap na sarap sa ginagawa nito. Hindi makapaniwala si Sidney sa nasaksihan, para siyang tinakasan ng dugo sa mga nakikitang kababuyan ng kanyang boyfriend. Kahit magulo ang isip niya agad niyang kinuha ang Cellphone, habang nag uunahan pumatak ang mga luha niya sa mata. Kinuhanan pa rin niya ng video ang dalawang taong gumagawa ng karumadumal na kababuyan. Hindi siya bobo, para ipakita sa mga ito ang ilan video at eksena pa ang kinuhanan niya pati ang mga plano nito sa isang tao hindi niya kilala nakunan rin at mabilis na tinapos ang video, hindi na kayang pang tingnan ang ginagawa ng mga ito Pero, imposibleng mangyari ito! Hindi puwedeng mangyari ito! Nasa opisina ni Shao Zhengfei sila—paano magiging posible ito? Parang wala sa sarili, naglakad siya papasok sa opisina. Muling narinig ang malinaw na salitang “Ahhh, Edwarrrrd” ungol muli ng babae. Hindi niya kayang paniwalaan na ang lalaking minahal niya mula pa noong high school ay magagawa ang ganitong bagay! “Yes, simula ng high school magkakilala na sila ni Edward, ngunit magkaibigan palang silang dalawa.” “Baby, napakaganda mong para kang isang diwata... Mahal na mahal kita!” boses ni Edward ang narinig niya para may sumaksak na kutsilyo sa kanyang dibdib ng marinig ang katagang mahal sa ibang babae na sinabi. “Edward, mahal din kita... Pero paano na ang pinsan mo? Ako pa rin ang fiancée niya. Babalik na siya bukas. Kapag nalaman niyang may relasyon tayo, tiyak na papatayin niya ako!” boses ng babae. “Huwag kang mag-alala! Wala naman aiya magagawa kapag hiniling ko sa aking abuelo na ikasal tayo dalawa, sahil ikaw ang magiging ina ng aking anak. Hindi mo alam kung gaano ka sabik ang nanay ko na magkaroon ng apo. Kapag nalaman niya ito, tutulungan ka niyang kumbinsihin ang si Lolo na pakasalan kita at wag kang mag alala sa pinsan ko!” wika pa ni Edward. “Eh si Sidney? Hindi ba’t may kasunduan na kayo ang magpapakasal? Paano siya?” tanong ng babae. “'Yung tanga na 'yon? Hindi na problema 'yon! Wala na akong pakialam pa sa babaeng ‘yun hihiwalayan ko na siya ginamit ko lang naman siya para hindi mabuko ang matagal natin relasyon, pero ngayon na magkaroon na tayo anak kailangan ko na siya hiwal—” hindi na nagawa pang tapusin ni Edward ang sasabihin ng sinipa na ni Sidney ang pintuan ng Opisina nito. “S-sidney…” Limang taon na niyang mahal ang lalaking ito mula pa noong niligawan siya at nahulog ang loob niya. Pero ang buong Limang taon, isa lang pala siyang hangal sa mata ng lalaking ito!? Sa wakas, pumatak ang luha mula sa kanyang mga mata, pinapawi ang lahat sa kanyang paningin! Nahulog ang hawak niyang papaer bag na naglalaman ng pagkain at nagkalat sa sahig. Patuloy ang pag-agos ng luha, ngunit ngumiti siya habang umiiyak. Sobrang sakit na parang hindi siya makahinga! Limang taon na minahal niya ang lalaki pero lahat na itong kasinungalingan lang pala. Pero ano raw ang sabi niya kanina? Haha... tanga?” Ako tanga….”