MAID IN THE PALACE(R-18)

"I'm terminating our contract. Let's get divorce." Napabangon si Mary nang marinig ang sinabi ng asawa. Kumunot ang noo niya at nanuyo ang lalamunan. Agad niyang pinaikot ang kumot sa hubad na katawan at tuluyang tumayo. "P-pero. . .pero bakit? Hindi ba tatlong taon pa ang kontrata natin?" Inayos ni Reymond ang kwelyo ng damit at tumitig sa asawa. "Get out of the Palace. You sicken me!" Nanlalaki ang mga mata ni Mary at dahil sa kaniyang pagkagulat ay nabitawan niya ang kumot na nakatapis sa kaniyang hubad na katawan. ~~~~~ [Mary's POV] Hindi ko alam kung bakit ako pinangalanan ng mga magulang ko ng banal? Hindi ko alam kung bakit ito pa ang naisip nila sa rami-rami ng pangalan sa mundo? Ang pangalang Mary ay umayon raw sa mala-anghel na mukha ko, pero kabaliktaran sa ugali ko. Hindi ako banal! Hindi ako inosente! Hindi ako mahinhin, kun'di isa akong mandurugas! Kapag tapos na ang klasi ko ay sumisimple akong magpart time job sa sikat na casino dito sa bayan namin. Maraming mga matatandang mayaman doon na palaging naglalaro. Three hundred peso sa sampong minutong blow job ang trabaho ko. Pero mautak ako, bayad muna bago trabaho. Kaya sa tuwing natatanggap ko ang pera ay tatakbuhan ko na ang costumer. Ew! Kadiri kasi! Ako kakain ng matandang t*t*! Gross! Pero sa tuwing mag-isa ako at nakakapag-isip ng maayos ay nakukusensya ako. Ginagamit ko ang perang galing sa niloko kong tao. Para na rin akong nagnakaw dahil sa ginagawa ko. Sana. . .habaan pa ni lord ang buhay ko upang makapag bagong buhay. Sana. . .sana makahanap ako ng mayaman na lalaking sasambahin ako. Ibibigay sa akin ang lahat ng gusto ko at papaliguan ako ng pagmamahal at salapi. Sana nga lang, hanggang sana lang talaga! Sa edad kong disi'otso ay grade 11 pa lang ako. Paano kasi hindi tuloy-tuloy ang pag-aaral ko nang dahil sa financial issues. Ang hirap talaga kapag ipinanganak kang mahirap. Kaya pangako ko sa sarili ko ay, ipinanganak man akong mahirap, ayaw kong mamatay na mahirap pa rin. Gagawin ko ang lahat upang makaalis dito sa pobreng bayan namin. Hindi dapat dito magtapos ang buhay ko. Hindi dapat ako matalo ng kahirapan. Hindi ko papaikutin ang mundo ko rito sa pagtitinda sa palengke ng esda. Dapat akong may matutunan. Dapat akong tumayo sa sarili kong mga paa. Dapat kong habulin ang mga pangarap ko! "Aray ko!" Napaigtad ako sabay kamot ng noo nang paluin ako ni Nanay. Ang sakit ng hawak niyang basahan atsaka marumi pa! "Nay naman! Ang bantot niyang basahan oh! Bakit iyan pa ang ipapalo mo sa ulo ko eh katatapos ko lang maligo!" Muli niyang tinaas sa akin ang basahan. Nasa palengke kami at nagtitinda ng esda. "Nangangarap ka na naman kasi ng gising Mary! Tingnan mo iyang laway mo hanggang leeg mo na! Nakakahiya ka!" Masama niya akong tiningnan. Napaayos ako ng upo mula sa pagkakatunganga sa harapan ng esdang makabalandra. Pinunasan ko ang gilid ng labi dahil akala ko ay may laway ako doon. Binalingan ko ang masipag kong nanay at inirapan. "Wala naman po eh!" Ngumisi siya. "Kanina kapa kasi diyan tulala. Ano bang iniisip mo?" Tumayo ako at lumapit sa kaniya ng upo. Binulungan ko siya. "Sana po makapag-asawa ako ng mayaman para makaalis na tayo rito. Sawang sawa na ako magtinda dito ng esda kapag walang klasi." Masama akong tiningnan at siniko sa tagiliran. "Bwesit kang bata ka! Sinong magkakagusto sa'yong mayaman. Atsaka walang mayaman dito sa atin maliban diyan sa matandang Mayor. Ano? Gusto mong maging asawa si Mayor Peter?" Ngumiwi ako. Umiling ako sa nanay ko. Ang laki ng tiyan ni Mayor, upaw pa at mayabang. Salamat na lang, magpapakatandang dalaga na lang ako kung sa kaniya ako mapupunta. "Ikaw naman nay, mapanira ka ng imahenasyon. Ah basta, isang araw magpapakasal ako sa guwapong mayaman. Aalis tayo sa lugar na ito pangako ko iyan nay." Muli niya akong binatukan sabay iling. "Tumigil kana Mary at paypayan mo iyang esda! Maraming langaw oh!" Malalim akong bumuntong-hininga sabay iling. Si Nanay ay tindera ng esda. Si Tatay ay construction worker, late na kung umuwi dahil sa layo ng trabaho niya. Kaya sa tuwing nakikita ko ang payak naming pamumuhay ay gusto ko na lang makipagsapalaran sa ibang bansa para magkaroon ng permanenting trabaho at sapat na sweldo. Marami pa akong hihintayin na taon bago makaalis. Bata pa ako at hindi pa qualified na mag-apply sa ibang bansa. Pero may isang bagay ang bumabalik sa isipan ko at hanggang ngayon ay binabangungot ako. Hindi ko matanggap kahit anong pilit ko na alisin siya sa isip ko. Ang mainit niyang bulong sa tapat ng tainga ko ay naririnig ko pa rin sa tuwing ipipikit ko ang aking mga mata. Ang mainit niyang haplos sa mga braso ko at hita ay naroon pa rin ang marka. Ang haba at laki ng p*********i niya ay hindi maalis sa isip ko na para bang nakaguhit na doon habang buhay. Siya ang mesteryosong costumer ko na hindi ko nautakan. Imbes na mautakan ko siya ay siya ang nag-iwan ng alaala sa akin na habang buhay kong dadalhin.