เขมิกาเห็นว่าแก้วไม่ได้แสดงความเป็นห่วงต่อเธอ อยู่โรงพยาบาลก็ไม่ไปเยี่ยม เขมิกาจึงไม่สนใจที่คุยด้วย หญิงสาวเดินกลับเข้าไปในห้องนอนแล้วตรวจดูของว่าอยู่ครบหรือเปล่าแล้วเดินออกมาหาพ่อกับแม่
“พะแนงว่าจะชวนคนที่เขาช่วยพาพะแนงไปส่งโรงพยาบาลมาเลี้ยง พ่อกับแม่จะว่าไงจ๊ะ”
“ได้สิลูกเขามีน้ำใจพาไปเราก็ตอบแทนเขาบ้าง” นพนภาตอบกลับไปด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม
เขมิการีบขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป เธอไปที่บ้านของยายตาบอดก่อนเพราะมีข้าวของอยู่ที่นั่นหลายอย่าง ขากลับถึงได้แวะไปที่รีสอร์ต เธอกดกริ่งเรียกสักครู่หนุ่มฝรั่งก็มาเปิดให้
“หายแล้วเหรอ” คาร์เตอร์เอ่ยถามสีหน้าของคนตรงหน้าสดใสเหมือนเดิม
“หายแล้วค่ะ ฉันมาชวนคุณไปกินข้าวที่บ้านเย็นนี้ค่ะ อยากตอบแทนคุณค่ะ” เขมิกาอยากตอบแทนในเรื่องที่เธอถูกหวยเพราะเขาอยู่บ่อย ๆ ด้วย ทั้งหวยไทยและหวยเพื่อนบ้านเธอถูกมาเป็นจำนวนเงินหลายบาทแล้ว
“โอเคครับ” คาร์เตอร์เข้าใจว่าเธออยากตอ
