A Wife's Regret

Chapter 17

LIA ELIZA ALFARO's POV

__

Katulad ng dati, mabigat ang dibdib ko habang bumubuhos ang malakas na ulan sa windshield ng sasakyan ko. Sa tuwing makakarinig ako ng malakas na busina dahil sa haba ng traffic, pakiramdam ko nadudurog ang puso ko at bumabalik sa akin lahat simula nang marinig ko ang nangyaring aksidente kay Tim habang kausap ko ito sa kabilang linya.

My eyes started to water again. It was still fresh on my mind. May parte sa akin na sinisisi ang sarili ko sa tawag na iyon. Baka kung hindi ako tumawag, nakapag-focus siya nang maayos sa daan. Baka hindi nangyari sa kanya iyon at baka kasama ko pa rin siya.

Hindi tumila ang ulan pero dumaan pa rin ako sa simenteryo. Binuksan ko ang payong bago ako bumaba ng sasakyan.

May kalayuan pa ang punto nito sa daan, but I didn't mind. Huminto ako sa harap ng puntod niya and sat there to look at his name. Hinayaan kong umanggi ang malakas na ulan sa akin.

The cold air made my heart feel more heavy. It reminded na totoong wala na siya. Hindi ko mapigilan ang pag-agos ng luha ko habang hinahaplos ang lapida nito.

I would still dream of him.

I knew he was still part of me kahit mahabang taon na ang lumipas.

I leave the place after almost a couple of hours.

I woke up the next morning na mabigat ang katawan ko. I still managed to take a bath, but I turned on the heater.

I didn't even notice na mag-a-alas-dies na ng umaga. I didn't have to rush pero binilisan ko pa rin ang kilos ko para makapasok agad sa bakeshop.

I helped prepare one of the ordered cakes, but I had to stop in the middle because I kept on sneezing. I wore mask pero pinatapon ko pa rin ang nasimulan ko just to make sure na malinis ang darating na orders sa customer.

Dinalhan ako ng tubig ni Shai sa opisina ko.

"Okay lang po ba kayo, ma'am?"

Pinunasan ko ng tissue ang ilong ko bago ako kumuha ng pera sa wallet ko. "Can you buy me meds for headache?"

"Sure, ma'am. Ano pa ho ang ipabibili niyo?" tanong nito at kinuha ang perang binaba ko sa mesa.

"Just it."

I thought mawawala ang sakit ng ulo ko sa pag-inom ng gamot pero lalo lang iyong sumsakit at mas lalong bumibigat ang pakiramdam ko.

I had to review the sales pero iniwan ko na muna iyon. I went home even before the end of office hours. I could no longer focus and endure.

Tahimik sa bahay nang makauwi ako. Dumiretso ako sa silid ko. I planned of taking a shower pero hindi ko na nagawa. Dumiretso na ako sa ibabaw ng kama ko at ilang sandali lang ay nagawa ko nang makatulog.

Nagising ako ng alas-otso ng gabi. I didn't even feel better. Ilang minuto ko ring sinubukang bumangon to get myself a glasses of water. I guess I had to take meds again para sa sakit ng ulo ko at sa masamang pakiramdam ko.

I slowly made my way to the kitchen. Napahinto ako nang makita ko ang batang nakaupo sa silya, tahimik na kumakain doon mag-isa. Napatigil din ito at sandali akong tiningnan nang may pangamba sa mga mata bago marahang yumuko.

Nagpatuloy ako sa paghakbang para kumuha ng baso at ng tubig sa ref. Muli ko itong tiningnan habang nagsasalin ako ng tubig doon.

Cup noodles ang kinakain nito, bread at dalawang pirasong hotdog na siguradong niluto niya sa airfryer.

Tumingin ito sa akin pero nag-iwas din agad ng tingin nang makitang nakatingin ako sa kanya. Binalik ko rin ang ang tubig sa ref. Nakalabas na ako ng kusina nang bigla na lang magdilim ang paningin ko at tila umikot ang paligid ko.

Naramdam ko ang pagbagsak ko sa sahig kasabay ng pagkabasag ng hawak kong baso roon.

I tried to keep myself calm until I heard Eli's voice.

"Mommy!"

Unti-unti ko itong nakita nang magsimulang maging klaro muli ang paligid.

"Mommy, what happened? Are you okay?" she asked worriedly.

Pinilit kong bumangon even I couldn't hardly pull myself. Tinulungan ako nito kahit na wala namang use ang force niya to lift me up.

"I'm fine," malamig na sambit ko rito.

Binitiwan niya ako at tumingin lang sa akin na puno pa rin ng pag-alala ang mga mata.

"Mommy, your skin's too warm. Are you sick?"

"No," muling malamig na sagot ko rito. "Go to your room now."

Bumalik ako sa kwarto ko at hinayaan ko na lang ang nabasag na baso sa sahig. I could no longer get back in the kitchen to get another one.

Humiga na lang ako muli sa ibabaw ng kama ko and closed my eyes.

Ilang minuto ang lumipas bago ako makarinig ng tatlong katok sa pinto. Eli entered the room. May bitbit itong isang baso ng tubig na nilagay niya sa table na nasa gilid ng kama.

"Mommy, I bring you a glass of water."

Tiningnan ko lang ito. Hindi pa rin ito makatingin nang diretso sa mga mata ko. She bow bent her head down bago muling lumabas ng silid.

I didn't expect her to come back na may dalang malit na tub na may lamang tubig at bimpo. She sat beside my bed pagkatapos palipitana ang bimpo at inilagay iyon sa noo ko.

"What are you doing?"

"Mommy, Daddy always does this to me whenever I'm sick."

I chose not to say anything. I felt so tired and weak to scold or shout at her to leave. Dinampi nito ang bimpo si pisngi ko and on my hand.

Nang matapos ay binaba nito ang tub sa sahig at nagbukas ng bukas ng fever patches for kids. Nilagay niya iyon sa noo ko.

Mul itong lumabas ng silid. Humugot ako ng malaim na hininga at tinanggal ang patch sa noo ko. Nilukot ko iyon at hinagis kung saan. Hindi ko na nagawang makatulog pa. Sinubukan kong abutin ang drawer para hanapin doon nag thermometer pero hindi ko iyon nakapa roon.

Muli kong narinig ang pagbukas ng pinto. Nakita ko itong pumasok sa loob na may bitbit na tray. Dahan-dahan itong naglakad palapit sa higaan ko, being careful na matapon ang mga nakalagay roon.

"Mommy, you can have my noodles and my hotdogs. I also toasted bread for you. I also put my vitamins here. You can share with me, and... I'm sorry about the milk. It's the last glass of milk I have."

Tiningnan ko iyon. Halos hindi pa no'n nakalahati ang baso.

"Take that."

"It's okay... I'm full, Mommy."

Nanatili itong nakaupo sa gilid ng kama ko na nakatingin lang sa mga dinala niyang pagkain. Nag-iiwas din aagd ito ng tingin kapag nakikita ang mga mata ko.

She was hesitant, pero tinusok pa rin nito ng tinidor ang dala niyang hotdog at itinapat malapit sa bibig ko.

"Mommy... daddy always tell me I have to eat whenever I'm sick, so I'll feel better. "

Tinabig ko ang kamay niya. "Leave now."

Nakita ko agad ang pagbusangot nito. Marahan niyang kinuha ang nalaglag na tinidor at dinala ang tray sa ibabaw ng side table.

Muli ako nitong tiningnan bago nagtatakbong lumabas ng silid. Matagal na itong nakalabas pero nakikita ko ang unti-unting pagbukas ng pinto.

Hindi ko ito nakitang pumasok sa loob ng silid pero nanatiling may awang iyon.

I looked at that for almost an hour before I decided to get up.

Tuluyan kong binuksan ang pinto. Nakita ko itong nakaupo sa sahig at nakasandal sa pader pero mabilis ding tumayo.

"What are you doing there?" malamig na tanong ko rito.

"I just wanna be here... and go to you immediately when you need something. Do you need water, Mommy? I'll get you!"

Mabilis itong nagtatakbo palayo. Pagbalik niya ay may dala na siyang isang baso ng tubig na inabot niya sa akin gamit ang dalawang kamay niya.

"Mommy, I hope you will feel better. I will wait for daddy to come home, so we'll take care of you."

Kinuha ko mula sa kanya ang baso. "Go to your room now."

Nanatili itong nakatayo sa harapan ko at nakatingala sa akin.

"What?"

Nagsimulang mamasa ang mga mata nito.

"Mommy... please don't die."

What made her think that I would die?

"Why not? Don't you hate me?"

Pinunasan nito ang luha gamit ang braso at paulit-ulit na umiling.

"I don't hate you even you hate me, Momm," she said with hesitations and tears in her eyes. "I will still take care of you forever until you get old even if you don't like me, Mommy."

CHASE KARSON MANJARES' POV

__

Eli called an hour ago.

Tinuloy ko pa rin ang trabaho ko dahil halos kapapasok ko pa lang and I shouldn't care if she was sick or what. Lagi naman talaga itong may sakit just like Eli. Idagdag pa ang panic at anxiety attack niya na kailangan siyang isugod sa ospital dahil hindi siya makahinga.

I guess I should be thankful na hindi na ito naging suicidal simula nang ipanganak niya si Eli.

Hindi pa rin mahinto ang isip ko. I thought I could just ignore it and continue to do my job, but I found myself talking to my manager.

"Chase, kapapasok mo lang. Marami tayong customer oh."

I heaved a deep sigh. "I'm sorry, sir. May... may sakit po kasi 'yung... asawa ko."

"Are you sure you're not making excuses? Hinahayaan ko nang madalas kang late at pinapalagpas ko na ang mga araw na hindi mo pinapasukan. Huwag mo namang abusuhin ang pagkakataong binibigay ko sa'yo."

"I'm really sorry, sir. Babawi na lang ho ako sa susunod..."

"Dapat lang. Sige na."

Inayos ko na ang mga gamit ko at nag-abang ng jeep sa labas.

I called Eli na pauwi na ako habang nasa byahe. Nakita ko agad itong sumalubong sa akin. Pinagbuskan niya pa ako ng gate.

"Daddy!"

"I told you not to wait outside, right?"

Ayokong naghihintay ito sa labas ng main door kahit naka-lock naman ang gate.

"Sorry, daddy..."

I smiled at her and caressed her hair. "It's okay. Let's get inside."

Hinatid ko siya sa kwarto niya at sinubukang patulugin siya. She was so worried and told me everything that happened.

I just told her that I would handle everything para hindi na ito mag-isip pa.

Nang makatulog ay nagtungo na ako sa harap ng silid ni Lia.

Kumatok ako ng tatlong beses sa pintuan. Pinihit ko pababa ang door handle nang wala akong marinig na tinig at pumasok ako sa loob.

Nakapatay ang ilaw pero nakabukas ang lampshade sa bed-side table. I saw her sleeping on her bed.

She would be so mad kapag nakita akong pumasok doon. She never changed anything in that room. Nakasabit pa rin sa taas ng headboard ang wedding photo nila ni Tim.

Marahan ko lang dinampi ang likod ng kamay ko sa pinsgi niya. I made sure na hindi siya magigising.

I guess she had a fever. Masyadong mainit ang balat niya.

Napansin ko rin agad ang pagkain sa side table. Sigurado akong se Eli ang may dala noon doon.

Humugot ako ng malalim na hininga at kinuha ko ang tray doon at dinala ang mga iyon sa kusina. Kinuhanan ko siya ng bagong tubig.

Muli ko siyang tiningnan sa ibabaw ng kama at muli akong humugot ng malalim na hininga.

Kusang gumalaw ang mga kamay ko para ayusin ang kumot niya.

Hindi ko agad natanggal ang tingin rito. Even asleep, she still looked so lifeless. I really couldn't look at her closely unless she was asleep. She hated attention.

I didn't like what I was starting to feel in my chest again. Pinili kong tanggalin ang tingin ko sa kanya and walked out of that room.

She's Eli's mother. That was the only thing I would consider.

I shouldn't care about her... I shouldn't.