“พายไม่กล้านี่คะ” เธอหยุดพูดทำท่าอาย ๆ ก่อนจะช้อนตามองสารถีสุดหล่อแล้วเอ่ยต่อ “อีกอย่างถ้าอีกหน่อยต้องออกงานกับ เอ่อ... พี่จิ๋นบ่อย ๆ พายก็คงต้องหัดดื่มให้เก่งขึ้น จะปฏิเสธอยู่ตลอดคงไม่ดี พายอยากช่วยงานพี่จิ๋นได้”
“ครับ”
จนกระทั่งรถยุโรปคันหรูพาคุณหนูสาวเข้ามาส่งถึงหน้าบ้าน ทว่าแปลกที่ไม่มีแม่บ้านสักคนออกมารอรับเจ้านายเลย จักรพรรดิหันไปมองก่อนดึงสายตากลับมามองคนที่นั่งอยู่ในรถที่มีสภาพเหมือนไม่สามารถเดินได้ตรงทาง
“นี่ก็ยังไม่ดึกมาก ทำไมไม่มีแม่บ้านเลย”
“แม่บ้านคงจะนอนกันหมดแล้วล่ะค่ะ ที่บ้านของพายเราดูแลคนของเราแบบนี้ ไม่เอาเปรียบพวกเขา แม่บ้านก็ทำงานเหนื่อยทั้งวันแล้วถึงเวลาพักผ่อนก็ต้องให้เขาได้พัก ถ้าไม่จำเป็นคุณพ่อกับพายก็จะไม่ค่อยเรียกใช้พวกเขาตอนกลางคืนน่ะค่ะ”
เธอเอ่ยออกมาด้วยท่าทางเห็นอกเห็นใจผู้น้อย
“ครับ แล้วน้องพายจะเดินขึ้นห้องไหวมั้ย”
“ก็ ถ้าไม่ไหว คืนนี้พายคงต้องอาศัยโซ
