ไม้ดอก vs ไม้ประดับ…6/1
912 Words
มาถึงห้องเสื้อที่นัดหมายให้มาลองสูทที่สั่งตัดไว้ ก็มีพนักงานเข้ามาต้อนรับเป็นอย่างดี เมื่อจักรพรรดิได้สวมสูทที่สั่งตัดเฉพาะให้กับเขา มันก็รับเข้ากับทุกสัดส่วนของร่างกายอย่างสวยงาม เสริมบุคลิกให้ชายหนุ่มดูดียิ่งขึ้น นิชาลียืนมองเขาในฐานะเลขาด้วยความภาคภูมิใจและถ่ายภาพเก็บไว้อัปบนช่องทางโซเชียลให้เขาด้วย
“ยืนนิ่ง ๆ แบบนั้นอีกแป๊บค่ะ ให้ดิฉันแชะภาพเก็บไว้หน่อยสักภาพ”
จักรพรรดิส่ายหน้าเบา ๆ หากก็ยอมทำตามเลขาสาว และก็ไม่ได้แค่ภาพเดียวตามที่เอ่ยแต่ได้มาอีกหลายท่า
‘เขาหล่อที่สุด’
เสร็จเรียบร้อยก่อนจะออกจากร้าน หญิงสาวสวยจัดคนหนึ่งก็เดินเข้ามา ไม่รู้เป็นเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจ แต่ดูจากสีหน้าท่าทางของฝ่ายหญิงน่าจะเป็นอย่างหลัง
“พี่จิ๋น สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับน้องพาย”
นิชาลีก็พนมมือไหว้สาวสวยคนนี้ตามมารยาทเมื่อเธอหันมาสบตา
“พี่จิ๋นมาลองสูทเหรอคะ” พรนับพันรู้สึกไม่ชอบใจเล็ก ๆ ที่เห็นเลขาสาวสวยของเขาต้องตามติดใกล้ชิดเจ้านายไปทุกที่
“ครับ แล้วน้องพายล่ะ”
“พายก็แวะเข้ามาหาดูชุดที่จะใส่ไปงานเลี้ยงกับคุณพ่อเหมือนกันค่ะ ไม่แน่ใจว่าจะใช่งานเดียวกันรึเปล่า เป็นงานเปิดตัวผู้บริหารคนใหม่ของห้างนี้ค่ะ”
“อ๋อ ถ้าอย่างนั้นก็งานเดียวกันเลยครับ”
พรนับพันยิ้ม นัยน์ตาส่งประกายวิ้งวับ
“แล้วนี่พี่จิ๋นลองเสร็จรึยังคะ รีบไปไหนต่อรึเปล่า พอดีพายมาคนเดียวไม่มีเพื่อนช่วยดูเลยน่ะค่ะ”
ถามมาแบบนี้ คงมีคำตอบในใจที่อยากได้ยินอยู่แล้ว
“สำหรับน้องพาย ไม่รีบอยู่แล้วครับ พี่รอเป็นเพื่อนได้”
“ขอบคุณมากนะคะ พี่จิ๋นใจดีที่สุดเลย”
“ยินดีครับ”
นิชาลียืนสงบเสงี่ยมเจียมตัวอยู่ห่าง ๆ ให้ฮ่องเต้กับว่าที่ฮองเฮายืนคุยกัน ดูจากสีหน้าของคนทั้งคู่แล้วตอนนี้คนอื่นก็เป็นเพียงไม้ประดับที่ไร้ตัวตน ขณะที่พรพับพันเข้าไปลองชุดในห้อง นิชาลีที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะอยู่ตรงนี้ไปทำไมจึงเข้าไปพูดกับเขาว่า
“ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอตัวกลับไปทำงานที่ออฟฟิศก่อนแล้วกันค่ะ เจ้านายจะได้อยู่กับคุณพายได้ตามสะดวก”
พอพูดจบดวงตาที่มีแววขุ่นขวางก็ตวัดมองมาทันที พร้อมกับเสียงแกมดุ
“เธอเป็นเลขาของฉันต้องอยู่กับฉันจนกว่าฉันจะอนุญาตให้ไปไหน ๆ ได้”
“แต่มันจะเป็นการรบกวนคุณทั้งสอง...”
“อย่าทำเป็นรู้ดี ถ้าฉันยังไม่อกให้ทำอะไรก็อยู่เฉย ๆ”
“อยู่เฉยๆ เป็นไม้ประดับมันจะดีเหรอคะ”
หญิงสาวมองตาใส...ไม้ประดับที่ไร้สีสัน ยากที่ใครจะมองเห็นหรือสนใจ ไม่เหมือนอีกคนที่เปรียบบเสมือนไม้ ‘ดอก’
“พี่จิ๋นว่าชุดนี้เหมาะกับพายมั้ยคะ”
เสียงของพรนับพันดังขึ้นพอดีทำให้ฮ่องเต้กับนางสนมที่อยู่กินกันมาก่อนต้องยุติการพูดจาหันมาสนใจหญิงงามตรงหน้า
“สวยครับ”
คุณหนูขนมอบยิ้มหวาน ก้มมองชุดตัวเองแล้วเอ่ยต่อ
“แต่พายของลองอีกชุดนะคะพี่จิ๋น”
“ครับ ตามสบาย”
“พี่จิ๋นว่าชุดนี้เหมาะกับพายมั้ยคะ” สาวสวยเดินออกมาให้คนข้างนอกยลโฉมอีกครั้ง นิชาลีมองเห็นก็คิดว่าคุณหนูสาวใส่อะไรก็สวยเพราะ Bodyของเธอได้
“ครับ ชุดนี้ก็สวย”
“อืม พายของลองอีกชุดนะคะ”
“ครับ”
ฯ
กว่าคุณหนูพายจะเลือกชุดที่ถูกใจได้ก็ใช้เวลาไปเกือบสองชั่วโมง ดูเวลาตอนนี้ก็เลยสี่โมงเย็นมาแล้ว พรนับพันรับโทรศัพท์จากบิดาที่โทร. มาเช็กความเคลื่อนไหวของลูกสาว พอรู้ว่าอยู่กับจักรพรรดิก็ถือโอกาสชวนมานั่งกินข้าวเย็นด้วยกันที่ภัตตาคารจีนแห่งหนึ่ง
ชายหนุ่มจะปฏิเสธก็เห็นว่าไม่ควรนักจึงตกลงตอบรับคำชวนโดยเขาก็ยังหนีบตัวเลขาสาวไปด้วย ซึ่งพอพรพับพันรู้ว่าเขาไม่ได้ไปกับเธอคนเดียวสีหน้าก็ออกจะไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยขัด
ตอนนี้ในรถยุโรปคันหรูที่จักรพรรดิขับมาเองคนที่นั่งคู่กับเขาตรงเบาะหน้ากลายเป็นพรนับพัน ส่วนเลขาสาวก็ระเห็จไปนั่งเบาะหลังอย่างรู้งาน ทำตัวประหนึ่งนางกำนัลที่คอยเฝ้าแหนรับใช้เจ้านาย ไม่พูดจาออกเสียงเว้นเสียแต่จะมีคำถามส่งมาถึงเธอ
ไม้ ‘ดอก’ นั่งหน้า ไม้ประดับนั่งหลังสบายใจกว่า
^
^
^
***โปรดติดตามตอนต่อไป เป็นกำลังใจให้สนมนิมด้วยนะคะ รอดูกันว่าฮ่องเต้จะเลือกใคร อิอิ
ใครยังเหลือหัวใจ กดให้แม่นมอย่างมนสิด้วยน้า เลี้ยงทั้งฮ่องเต้ ทั้งสนมมันเหนื่อยจ้า
ปล.ลิง ถ้าใครชื่นชอบงานเขียนแบบนี้ มีเรื่องที่แนะนำก็คือ...เมียแลก...เฮียกั้ง กับจอมแก้ว ไปกดได้เลย ebook ที่ meb ค่า
https://w***************m/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTE4NjcxMyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI4NTMxNSI7fQ
- Writer
