อย่าอวดดี…8/2
1476 Words
นวลลออไปคุยกับจันทร์ฉายและอาทิตย์ผู้เป็นสามีเรื่องที่นิชาลีตกลงจะซื้อที่ของสองสามีภรรยาในราคาหกแสนบาท และตกลงนัดโอนกันเร็วที่สุดคือวันรุ่งขึ้น นวลลออกับจันทร์ฉายและสามีจะไปรอที่สำนักงานที่ดิน
จักรพรรดิขับรถพานิชาลีมาถึงสำนักงานที่ดินในเวลาแปดโมงครึ่ง และเข้าไปดำเนินการเรื่องโอน ดีที่นิชาลีรู้ขั้นตอนการซื้อขายและโอนที่ดินดีเพราะเธอมีหน้าที่เป็นคนทำเรื่องเหล่านี้ให้กับจักรพรรดิ ทุกอย่างจึงค่อนข้างสะดวก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังใช้เวลาพอสมควร จันทร์ฉายกับสามีรู้สึกขอบคุณนวลลออและหลานสาวมากที่ช่วยเข้ามาซื้อที่ดินของพวกตนเพราะหากไม่ได้นิชาลีช่วยซื้อไว้ทั้งคู่ก็คงไม่มีปัญญาหาใครที่ไหนมาซื้อที่ได้ภายในเวลาสามวัน แล้วสัญญาว่าจะตั้งใจหาเงินมาซื้อกลับคืนให้ได้เร็ว ๆ ขออย่าเพิ่งไปขายต่อให้ใคร
“ขอบใจมากนะนิมที่ช่วยป้าซื้อที่ไว้น่ะ ถ้าไม่ได้เอ็งป้าคงหมดตัวไปกับไอ้พวกนั้นแล้ว คงจะตายไปพร้อมกับตาทิตย์นั่นล่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ต่อไปห้ามไปยุ่งกับพวกนั้นอีกนะป้า”
“ไม่อีกแล้ว ครั้งเดียวก็เข็ดจนตายแล้ว” อาทิตย์พูดเสียงเครือ ถ้าเมียไม่มาห้ามไว้ทัน วันนี้คงได้กลายเป็นศพทั้งผัวทั้งเมียไปแล้ว
“ดีค่ะลุง หนี้นอกระบบไม่ใช่เรื่องเล่น พวกที่ปล่อยกู้นั่นโหดและเลวเกินมนุษย์ กฎหมายก็ทำอะไรไม่ได้ด้วย” นิชาลียิ้มให้กำลังใจ บางครั้งชีวิตคนเราเลือกไม่ได้ก็จริง แต่เราเลือกที่จะทำหรือไม่ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้
จันทร์ฉายกับสามีนั่งรถกระบะกลางเก่ากลางใหม่กลับไป นวลลออก็ชวนหลานสาวกับเจ้านายแวะเข้าไปกินข้าวที่บ้านกันก่อนถ้าไม่รีบกลับจนเกินไป หญิงสาวจึงหันไปมองหน้าเจ้านายตัวสูง ดูจากสีหน้าเขาคงไม่อยากเข้าไปบ้านของเธอนัก ที่แบบนั้นเขาไปแค่ครั้งเดียวก็ถือว่ามากเกินพอแล้ว จึงหันไปบอกกับป้าว่า
“ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวนิมกับคุณจิ๋นจะกลับ...”
“ดีเหมือนกันครับ ไหน ๆ ก็มาแล้ว”
“หืม”
นิชาลีหน้าเหลอ หันมามองหน้าเขา ก็เห็นสีหน้ายียวนกลับของเขา
จักรพรรดิขับรถพานิชาลีกับนวลลออมาที่บ้าน ก็เจอกับบรรดาเจ้าตัวเรียกทรัพย์ทั้งหลายที่ตอนนี้วิ่งกันเก่งแห่ออกมาต้อนรับ ส่งเสียงเห่าทักทายกันเกรียวกราว แต่ละตัวอ้วนฟูราวกับก้อนขนมสายไหม ถึงจะเป็นสุนัขสายพันธุ์บ้าน ๆ ธรรมดาแต่นิชาลีก็ส่งเงินให้ป้าซื้ออาหารเม็ดสูตรพรีเมียมให้พวกมันกิน
“ไงเด็ก ๆ มีโชค มีลาภ ถังเงิน ถังทอง รวยรวย เฮงเฮง”
นิชาลีเรียกชื่อลูกหมาแต่ละตัวที่เธอบรรจงตั้งชื่อให้มันเอง
“เฮ้ย ๆ อย่าไปยุ่งกับเจ้านายฉัน มานี่ ๆ เลย”
หญิงสาวยื่นมือไปคว้าเจ้าลูกหมาสองตัวที่ทำท่าจะพุ่งเข้าไปหาจักรพรรดิหมายจะงับขากางเกงของเขา จักรพรรดิเองก็มีสีหน้าว่าไม่ค่อยชอบเจ้าพวกตัวเล็กที่ดูทีท่าไม่ค่อยเป็นมิตรกับเขาเสียเท่าไหร่
“จะเลี้ยงไว้เองหมดเลยเหรอ”
“ใช่ค่ะ บอกป้าว่าเลี้ยงไว้เฝ้าสวนและเป็นเพื่อน เดี๋ยวจะพาเจ้ามีเงินไปทำหมัน ลูกดกแบบนี้ มีอีกครอกคงเลี้ยงกันไม่หวาดไหว”
ชายหนุ่มฟังผ่านหูไปอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก ก่อนที่นวลลออจะเรียกทั้งสองคนเข้าไปกินข้าวในบ้าน
“ป้าทำข้าวผัดน้ำพริกกุ้งเสียบง่าย ๆ นะลูก จะได้ไม่ต้องรอกันนาน ผักสดใช้แนมเราปลูกเอง ปลอดสารร้อยเปอร์เซ็นต์” ป้านวลนำเสนอเมนูอาหารจานเดียวที่ทำง่ายและอร่อยแถมเต็มไปด้วยคุณประโยชน์
“ฝีมือทำอาหารของป้านวลเชฟกระทะเหล็กยังต้องหนาวเลยนะคะ” นิชาลีมองจักรพรรดิแล้วยิ้มทะเล้นให้ “เพราะแอร์ในสตูมันเย็น”
ชายหนุ่มแยกเขี้ยวตอบ ความกวนไม่เคยลดระดับมีแต่จะเพิ่มขึ้นทุกวัน
“นิมล้อเล่นนน ฝีมือทำอาหารของป้าดีจริง ๆ ค่ะ นิมฟันเฟิร์ม แต่ห้ามคุณจิ๋นติดใจ เพราะนิมทำให้คุณทานเหมือนป้าไม่ได้”
นวลลออมองหลานสาวที่พูดแหย่เจ้านายแล้วส่ายหน้าเบา ๆ
กินอาหารเสร็จหนุ่มสาวทั้งสองก็พากันกลับเข้ากรุงเทพฯ ระหว่างทางนิชาลีก็เปิดไอแพดดูงานที่เก็บไว้ในนั้น แล้วหันไปพูดกับเขา
“งานเลี้ยงเปิดตัวผู้บริหารคนใหม่ของอัครากรุ๊ป คุณจะไปพร้อมกับคุณพายเลยรึเปล่าคะ”
เขานิ่ง เหมือนไม่ได้ยินที่เธอเอ่ยถาม นิชาลีจ้องมองใบหน้าด้านข้างที่หล่อเป๊ะทุกองศาด้วยแววตาอมเศร้าไว้ข้างใน
“คุณจิ๋น ได้ยินที่นิมถามมั้ยคะ”
“ได้ยิน”
“ได้ยินก็ตอบสิคะ นิมจะได้จัดการให้ถูก”
“เธอจะจัดการอะไร”
“ก็ถ้าคุณจะไปพร้อมกับคุณพาย งานเริ่มหกโมง ไปรับเธอตอนห้าโมงเย็นน่าจะพอดีเวลา เรื่องรถน่าเป็น Maybach จะดูเหมาะกับงาน ส่วนเรื่องชุดเตรียมเรียบร้อยแล้ว แต่ถ้าคุณอยากจะให้ดูพิเศษหน่อยเพราะออกงานกับว่าที่ภรรยาของคุณก็เพิ่ม Gimmick ให้รู้ว่าคุณสองคนไปด้วยกันเป็นคู่ได้ค่ะ เดี๋ยวคุณไม้หมอนน่าจะจัดให้ได้ ส่วนเรื่อง...” นิชาลีร่ายยาวอย่างคล่องแคล่ว
“พอ หยุด ฉันฟังแล้วเวียนหัว” จักรพรรดิทำหน้าเบื่อหน่ายแกมระอากับความเจื้อยแจ้วข้างตัว
“พายน่าจะไปพร้อมกับเสี่ยซุน ค่อยไปเจอกันที่งาน ส่วนเธอก็ไปกับฉันแล้วกัน”
“นิมอีกแล้วเหรอ ทำไมไม่เอาคุณเกาลัด หรือไม่ก็คุณไม้หมอนไปล่ะคะ”
“ทำไม ไปงานนี้กับฉันมันทำไม” เสียงห้วนอย่างไม่สบอารมณ์
“แหม ไม่ต้องอธิบายก็น่าจะรู้นี่คะ”
“เธอชักเริ่มจะเรื่องมากกับฉันแล้วนะ ทำตัวให้มันดี ๆ สมกับตอนที่อยากได้เงินหน่อย”
“นิมก็ทำงานแลกเงินอยู่นะคะ ไม่ได้นั่งนอนอยู่เฉย ๆ สักหน่อย” นิชาลีทำปากอูด
“เธอจำวันที่เธอมาอ้อนวอนขอเป็นทาสรับใช้ฉันไม่ได้เหรอนิม วันที่เธอยื่นข้อเสนอให้ฉันเองว่าจะยอมฉันทุกอย่างแลกกับเงินหนึ่งล้าน วันนี้คิดว่าตัวเองมีเงินมากพอแล้วจะแข็งข้อกับฉันเหรอ ไอ้สิ่งที่เธอมีถ้าฉันจะเอาคืนมันไม่ได้ยากเลยนะ”
นิชาลีลอบเบะปากให้กับคนชอบวางอำนาจ ก่อนจะเอ่ยตอบ
“ถ้าเป็นพวกข้าวของ คุณจะเอาคืนทั้งหมดนิมก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรหรอกค่ะ แต่ที่ดินที่นิมซื้อเป็นชื่อของนิมคุณจะมาใช้อำนาจมิชอบเหมือนไอ้พวกปล่อยเงินกู้นั่นไม่ได้ค่ะ” เรื่องไหนได้ เรื่องไหนไม่ได้เธอรู้จักแยกแยะ
“เธอจะอวดว่าเธอมีอะไรยังไงก็ได้ แต่อย่ามาอวดดีกับฉัน!”
*
*
*
สปอยส์ บางตอนในเล่มเต็ม
จักรพรรดิหันไปมองผ่าน ๆ โดยไม่ได้สนใจอะไรกับแค่เด็กเล็ก ๆ จนเมื่อมีจังหวะหนึ่งที่เขาหันไปมองรอบ ๆ ร้านอีกครั้งแล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับดวงตากลมคู่เล็กแต่แวววาวคู่หนึ่งที่กำลังจ้องมองเขาอยู่อย่างไม่ละสายตา แถมคิ้วยังขมวดเหมือนไม่พอใจอะไรอยู่ จักรพรรดิที่ตอนนี้ดูอารมณ์จะขึ้น ๆ ลง ๆ มองตอบเด็กนั่นอยู่สักพักแต่เด็กคนนั้นก็ยังไม่หลบสายตาจนเขารู้สึกหงุดหงิดที่โดนเด็กจ้องหน้าเหมือนอยากมีเรื่องกันมาก
‘จะเอาไงเจ้าเด็กน้อย มองแบบนี้เหมือนไม่อยากโต หน้าตากวนส้น...แต่เด็ก จะอยู่รอดไปจนโตมั้ยแบบนี้ ฮึ’
หน้าตาไม่เห็นจะน่ารัก คิ้วก็บาง หัวก็แบน
^
^
^
จ้ะ ลูกใครก็เหมือนคนนั้นแหละจ้ะ
ไปกด ebook ได้เลยนะคะ ยังมีเนื้อหาอีกหลายตอนน้า ยังไม่รวมตอนพิเศษค่า โหลดแล้วทักมาที่ อินบ็อกเฟสบุ๊ค มนสิกานต์ นักเขียนนะคะ มีภาพลับรออยู่
กดที่ลิ้งค์
https://w***************m/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTE4NjcxMyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjM1Mzg0NCI7fQ
- Writer
