เรื่องเศร้า…8/1
1282 Words
พอตื่นเช้ามาทุกอย่างก็เป็นปกติ ทั้งเขาและเธอแต่งตัวออกไปทำงาน โดยไปคนทาง จักรพรรดิขับรถส่วนตัวไป ส่วนเธอก็ไปรถไฟฟ้าซึ่งมักจะไปถึงออฟฟิศก่อนเขาเสมอ เมื่อชายหนุ่มในฐานะเจ้านายมาถึงทุกอย่างก็ดำเนินไปตามลำดับหน้าที่ เขาสั่งกาแฟกับอาหารเช้าและนิชาลีในฐานะเลขาก็ยกเข้าไปเสิร์ฟแล้วออกมานั่งทำงานตามเดิม วันนี้กิตติภูมิและมาวินออกไปทำงานนอกสถานที่ให้เจ้านายไม่กลับเข้าออฟฟิศซึ่งเป็นเรื่องปกติของเลขาชายทั้งสอง น้อยครั้งมากที่เลขาของจักรพรรดิจะอยู่ในออฟฟิศพร้อมกันทั้งสามคน
ระหว่างวันที่นิชาลีนั่งทำงานอยู่นวลลออก็โทร.เข้ามา ซึ่งปกติแล้วผู้เป็นป้าจะไม่เคยโทร. หาเธอหากไม่มีเรื่องด่วนจริง ๆ
“ค่ะ ป้านวล”
{คุยได้มั้ยลูก ป้าโทร. มารบกวนเวลาทำงานนิมรึเปล่า}
นิชาลีหันมองซ้ายมองขวา ดูสถานการณ์รอบตัวก่อนจะตอบกลับไป
“ได้ค่ะป้า มีเรื่องอะไรเหรอคะ”
{คืองี้ ยายจันทร์สวนข้าง ๆ เราน่ะ...}
พอนวลลออเอ่ยชื่อมานิชาลีก็พยักหน้าตาม เธอรู้จักจันทร์ฉายหญิงอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับป้าที่อยู่สวนติดกันพอสมควร
“จ้ะป้า เล่าต่อเลยจ้ะ”
{เมื่อคืนน่ะสิ เกิดเรื่องใหญ่ ตาทิตย์ผัวยายจันทร์จะผูกคอตาย เพราะไอ้เจ้าหนี้นอกระบบมาทวงเงิน และขู่จะยึดที่ดินทำกินทั้งหมด แกคงเครียดน่ะ ดีนะที่เมียลงไปเจอก่อน อีกนิดเดียวไม่งั้น...}
ลุงของเธอก็ทำแบบเดียวกันนี้ตอนที่กลุ่มคนพวกนั้นมาทวงหนี้ ทุบทำลายข้าวของในบ้าน เมื่อคิดว่าหมดหนทางรอดและคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุทำให้คนที่บ้านต้องเดือดร้อนไปด้วยจึงคิดจะจบปัญหา และกรณีของลุงไม่ได้โชคดีเหมือนตาทิตย์เพราะกว่าที่ป้าจะไปเจอก็สายไปเสียแล้ว
นวลลออถอนหายใจแทนคำพูด เมื่อได้ยินป้าพูดแบบนี้เธอก็นึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครอบครัวเธอ
“แล้วยังไงต่อคะป้า”
{ตอนเช้ายายจันทร์เลยแวะมาหาป้า มาระบายทุกข์ แล้วมาเสนอแบ่งขายที่ดินที่ไอ้เจ้าหนี้มันจะยึดให้ เขาถามว่าเราพอจะช่วยซื้อให้ได้มั้ย ดีกว่าเอาไปขายให้คนอื่น ถ้าเขาหาเงินได้เขาจะมาขอซื้อคืน ป้าก็เลยโทร. มาถามนิมนี่แหละว่าพอจะช่วยซื้อให้เขาได้มั้ย}
“เขาขายเท่าไหร่จ๊ะ” นิชาลีพอมีเงินเก็บอยู่บ้างการซื้อที่ดินไม่ได้เสียหาย
{ที่ที่เขาจะแบ่งขายบอกจะขายหกแสนเอาไปใช้หนี้ ไอ้พวกนั้นมันบอกให้เวลาสามวัน}
เมื่อป้าบอกสถานที่ค่อนข้างละเอียดนิชาลีก็พอจะนึกภาพออกแล้วจึงบอกกับป้าไปว่า
“บอกเขาว่านิมจะซื้อ นิมจะซื้อไว้ก่อน แล้วต้องโอนที่ให้เราด้วยนะ”
{ได้ ถ้านิมซื้อ ป้าจะบอกเขาวันนี้เลย เขาพร้อมขาย}
“นิมซื้อจริง ๆ จ้ะ เดี๋ยวนิมจะขอลางานจากเจ้านายซักครึ่งวันไปทำสัญญาซื้อขายแล้วไปที่ที่ดินจะได้ทำเรื่องโอนเลย”
คุยกับป้าเสร็จนิชาลีก็เตรียมจะลุกเข้าไปคุยกับเจ้านายกึ่ง...ผั...ว ของเธอ หญิงสาวไม่ได้คิดจะไปขอเงินเขาเพิ่มเพื่อไปซื้อที่ แต่จะขอลาหยุดครึ่งวันเพื่อไปทำเรื่องโอนที่ดินเท่านั้น แต่พอหันไปก็เกือบจะต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นใบหน้าเข้ม ๆ ยืนจ้องเธออยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ
“อุ๊ย! นิมตกใจหมดเลย”
หญิงสาวเผลออุทานชื่อตัวเองต่อหน้าเขาออกมา แล้วก็รีบหันมองว่ามีคนอื่นได้ยินมั้ย
“เจ้านายออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“นานพอที่รู้ว่าเธอกำลังจะซื้ออะไร” เขาตอบเสียงขรึม หน้าก็ขรึม
นิชาลีเองก็มีสีหน้าจริงจังขึ้นมา ก่อนจะเอ่ย
“คือ ดิฉันมีเรื่องรบกวนเจ้านายหน่อยค่ะ ขออนุญาตเข้าไปคุยในห้องทำงานได้มั้ยคะ”
จบคำพูดกึ่งขอร้องนั้น ร่างสูงก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานโดยที่เธอไม่ต้องเอ่ยคำใดอีก
นิชาลีเดินตามเข้าไปแล้วก็เอ่ยปากเรื่องสำคัญเลย
“นิมขอลางานครึ่งวันเช้าพรุ่งนี้ค่ะ นิมจะไปทำเรื่องโอนที่ นิมซื้อที่กับเจ้าของสวนข้าง ๆ แล้ว”
“หึ รวยใหญ่แล้วนะ”
“ยังห่างไกลคุณจิ๋นมากค่ะ”
“ทำไมต้องรีบ พรุ่งนี้มีประชุม เธอลืมเหรอ”
นิชาลีนิ่งไป ใช่สิ พอเขาพูดเธอก็เพิ่งนึกได้ ทว่าเธอก็ไม่ได้ลืมประชุมอย่างไรเลขาก็ต้องเช็กให้รอบคอบอีกครั้งอยู่ดี
“เอ่อ งั้นวันถัดไปก็ได้ค่ะ”
จักรพรรดิทำหน้าเหมือนไม่ใส่ใจ
“นิมขอนะคะ มันจำเป็นจริง ๆ”
“จำเป็นยังไง ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น หรือว่ากลัวคนขายจะเปลี่ยนใจ” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน บอกให้รู้ว่าเริ่มหงุดหงิด
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ ที่ผืนนี้เป็นที่ข้าง ๆ สวนของนิม เจ้าของเขาเดือดร้อนจากเจ้าหนี้นอกระบบที่ไปตามทวง เขาเลยมาบอกขายให้ป้านิมไว้ก่อน ถ้าเขามีเงินค่อยมาซื้อคืน ทางไอ้เจ้าหนี้มันให้เวลาสามวัน นิมเลยอยากช่วยเขา”
“เจ้าหนี้ทวง ทำไมไม่ไปแจ้งตำรวจ”
“โอ๊ย ถ้าตำรวจจัดการมันได้คงไม่มีใครตายเพราะมันอีกหรอกค่ะ ลุงของนิมก็ผูกคอตายเพราะพวกมัน นิมไม่อยากให้ใครต้องมาตายแบบนี้อีก ถ้าช่วยได้นิมก็จะช่วย”
ดวงตาสวยฉายแววเศร้าเสียใจออกมา คิดย้อนกลับไปว่าหากตอนนั้นเธอเจอกับจักรพรรดิเร็วขึ้นอีกสักสามวัน ลุงก็คงไม่ต้องคิดสั้น เธอก็จะได้เงินไปปิดหนี้ให้พวกมัน
จักรพรรดิฟังแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง มองหน้าเธอ
“เขาขายให้เธอเท่าไหร่”
“หกแสนค่ะ”
เงินจำนวนนี้สำหรับบางคนสามารถได้ที่ดินไปทำมาหากินได้ทั้งชีวิต แต่สำหรับคนในระดับจักรพรรดิที่เทียบเท่ากับยอดพีระมิดคงมีมูลค่าเท่ากับไวน์เพียงขวดเดียวที่พวกเขาใช้ดื่มเวลาเกิดอยากฉลองอะไรสักอย่างและหมดภายในไม่กี่นาที
“อื้ม ก็ไม่แพง”
“ค่ะ ไม่แพงหรอกสำหรับคุณจิ๋น”
“จะไปตอนไหน”
“นิมคิดว่า เย็นนี้นิมจะนั่งรถกลับอยุธยาเลย โอนเสร็จ พรุ่งนี้นิมก็จะกลับมาทำงาน”
“...ไม่ต้อง พรุ่งนี้เช้าฉันจะพาเธอไปเอง”
“หา แล้วประชุม”
“เธอก็นัดเลื่อนสิ มันประชุมเล็ก ๆ เองไม่ใช่เหรอ”
“ตะ แต่ นิมไปคนเดียวก็ได้”
“เธอขัดใจฉันไม่ได้หรอกนิชาลี”
เสียงขรึมทรงพลังของฮ่องเต้ผู้เอาแต่ใจประกาศิตกับนางสนมผู้รับใช้
“ค่ะ ไปก็ไป”
^
^
^
***nc uncut อ่านเต็มที่ ebook นะคะ
ebook มาคืนนี้แน่ ใครนอนดึกอยากไปตำ มนสิจะมาแปะลิ้งค์ให้โหลดผ่านหน้าเว็บเหมือนเดิมค่ะ ราคาถูกกว่าในระบบ ios รอจิ้มได้เลย
ส่วนใครอยากลุ้นรับหนังสือ ก็เพียงซื้อแล้วรีวิวใน meb นะคะ
ปล.มีภาพลับเฉพาะให้ด้วยน้า ซื้อแล้วทักอินบ็อกมาเลยค่า
- Writer
