WALANG tigil ang tawa ko dahil wala na’ng naabutan si Kruger. Kumaripas na sila ng takbo. Napapakamot na lang s’ya ng marahas sa ulo habang tinititigan ang mga bouquet na binigay nila sa ‘kin. “I couldn’t believe they harvested my flowers in the garden just for you. Naubos ang mga bulaklak sa greenhouse. Kaya pala,” seryosong usal n’ya.
Lumakad naman ako para alisin ang mga bouquet sa couch para maka-upo s’ya. Sinalin ko iyon sa paanan ng kama ko.
“Pabayaan mo na. Ilalagay ko naman ang mga ‘to sa mga plorera,” marahang usal ko habang inaamoy-ampoy ang bagong pitas na white-pink roses. Umupo ulit si Kruger sa upuan n’ya.
“You will be discharged tomorrow. Bukas ng hapon gaganapin ang kanilang libing.” Sumangayon ako sa sinabi n’ya. I am still arranging the bouquets. Ang bango tuloy ng bu
