BUMABA kami sa ground floor habang inaakay pa rin ako ni Kruger. Naka-kapit na s’ya sa gilid ng baywang ko ngayon. Kung gaano kabagal ang aking pag-hakbang, ganoon din sa kan’ya. “Magandang umaga sa inyo. Saan na naman kayo tutungo?” Pag-labas namin sa entrance, naka-salubong namin si Don Dario kasama ang personal nurse n’ya at iba pang tatlong nurse na hindi ko kilala. Kakaakyat lang nila.
Huminto kami ni Kruger sa kan’yang harapan. “I will take her to my company building,” pormal na payahag ni Kruger na agad namang ikinatango ni Don Dario.
“Just double the guards. Hindi natin alam kung kailan tayo malalagay sa panganib. Lalong-lalo na kapag tinangay muli ng iyong mga kalaban si Anghelina. Dagdagan mo ang naka-buntot na mga bantay,” utos ni Don Dario.
“I will.” Yumuko saglit si Kruger
