"หมอชาไหวมั้ยเนี่ย สภาพ ! " ไม่พูดเปล่า หมอธีเดินเข้ามาใกล้แล้วจีบไม้จีบมือจับผมยุ่งๆของฉันสลับกับไล่สายตาตั้งแต่หัวจรดเท้า ฉันมาราวน์คนไข้ไม่ได้มาคัดเลือกมิสแกรนด์ !!
"เป็นธรรมดาของคนทำงานหนัก จะให้ตื่นเช้าแล้วนั่งทำผมแต่งหน้ามันใช่เรื่องมั้ยล่ะ นอนจนวินาทีสุดท้ายไปเลย "
"ถ้าไม่ติดว่ามีแล้ว สภาพนี้ขายไม่ออกนะหมอชา " ฉันถอนหายใจแล้วหยิบชาร์ตคนไข้ขึ้นมา ไร้สาระ !! ไม่มีก็ไม่มีสิ
"ว่าแต่คนอื่น เนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าเนี่ย มีรึยัง " หมอธีทำท่าฟึดฟัดแล้วกัดฟัน หึ กัดเก่ง ! โดนย้อนขึ้นมาทำเป็นไม่พอใจ
"มีแล้ว "
"โกหก รู้นะว่ายัง " ฉันหรี่ตาจับผิดทำให้หมอธีเลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูก
"ไปทำงานได้แล้วไป "
"ใครเริ่มก่อน "
"ก็แค่หวังดี หัดเข้าสปาบ้างนะ ผมเผ้าน่ะทำซะบ้าง ทำแต่งานจะงกอะไรนักหนา ถามจริง มันเฮิร์ทขนาดนั้นเลยหรอ อย่าหาว่าซ้ำเติมเลยนะ "
"คิดว่ายังไง หนักมั้ยล่ะ " ฉันเริ่มเดินราวน์
