Behind the Shadow

Chapter 1. Fiance'

" Hello Jo? Where are you now?" bungad ni Allison sa akin sa kabilang linya habang nandito pa ako sa bahay, nag- aayos dahil may lakad kami, di pa ako tapos sa paglalagay ng make- up ng bigla siyang tumawag.

" I'm on my way..." sabi ko. " Mag- isa ka lang ba diyan? Si Sofia?"

" We're waiting here!" parang naiirita niyang sabi, medyo natawa ako. Ang OA nito, huh? Edi sana sinundo na niya lang ako rito! " Hi Joanna!" boses iyun ni Sofia. " Hello!" I' said too.

" Okay, I'll be there..." I' added as I' smiled na para bang kasintahan ko ang katawagan.

Matapos ng pag- uusap namin ay lumabas na agad ako ng kwarto, at pababa na ng hagdanan. Naka- whole dress leaguer lang ako, and high heels kaya nag- iingat ako bawat lakad.

Nakababa na ako ng biglang makasalubong ko si Mommy, medyo gulat ang ekspresyon niya ng makita ako.

" Hi Mom!" sabay beso ko sa kanya.

" Oh,where are you going darling?" sabay ngiti niya.

" Thank you, Mom. Lalabas kami ni Allison at Sofia."

" Ah, ang ganda - ganda naman ng anak ko!" she said. " Siyempre saan pa ba ako magmamana, edi sa napakaganda ko ring Ina!" I' said, sabay lapit at yakap ko kay Mommy.

" That's right!" she said as she laughed.

" Akala ko naman may date kayo ng boyfriend mo!" aniya. She knew that I' have already a boyfriend, dahil naipakilala ko na ito sa kanya.

" He's so busy, at naiintindihan ko naman." " Sana lang at hindi busy sa ibang babae yan, huh?"

" No, he can't do that to me, Mom!" I' said irritated.

" How can you say that?!"

" Okay, mom. Stop the drama, bye na!" sabay yakap ko ulit sa kanya dahil ayoko namang pahabain pa ang pag- uusap namin na ang topic lang naman ay tungkol sa boyfriend ko.

Pagkalabas ko ay nakaabang kaagad sa ang mga bodyguards ko, isa- isa ko silang tiningnan habang papasok sa kotse, and their eyes on me, may nakita pa akong pangiti- ngiti. At teka, may kulang. I ' stopped.

" Where's Amado?" tanong ko sa kanila, tinutukoy ko ang aking personal bodyguard.

" He's absent today, Ma'am. May problema raw." the other bodyguard answered to me. And I' just nodded, before I' get on my car. Kunwari akong wala lang sa akin ang nalaman , but at the same time. I' felt pity. I' knew that he had his own family too, that also needed his attention more than I' needed him as my personal bodyguard, masiyado kaseng pribado ang buhay ng mga bodyguards ko lalo na ang personal bodyguard, kaya natural hindi ko alam ang mga pinagdadaanan o mga problema nila. Ayoko naman talaga na may roong mga bodyguards but because it was made me bothered, but tito suggested it, and hired them for me. Kaya wala na akong nagawa, ayoko namang magtalo pa kami dahil lang doon.

Ilang minuto at oras lang ang itinagal ng byahe at nakarating narin ako sa kung saan kami magkikita nina Allison. I'went out of the car, at dahan- dahang naglakad. The other bodyguard tried to assist me but I'refused, at sinabi ko sa kanila na ako lang ang papasok sa loob ng restaurant.

Agad kong nakita ang dalawa na tila may pinag- uusapan, hindi agad nila ako napansin at hindi ko rin tinawag ang mga ito. Hanggang sa napaangat ng tingin si Allison, and then she smiled and waved at me.

" Oh, she's here!" sabay yugyog ni Allison kay Sofia ng makita ako. I' came towards them. Napatayo silang dalawa at niyakap ako.

" Hi Joanna!!" " Hey..."

" Wow! So much pretty, mana sa akin!" sabay tawa ni Allison.

" Natural maganda siya ngayon, we waited too long for her!" sabay ngisi naman ni Sofia.

" Let's sit!" Allison said.

" Ah, wait...Relax lang muna kayo diyan, I' need to go out!" biglaang sabi ni Allison na hindi parin nawala ang ngiti sa mga labi, at iniwan na kami. Tumango naman ako, but I' already felt weird.

" Anyare doon?" tanong ko kay Sofia.

" Ewan ko, maybe nabagot sa kakahintay sayo." she said as she laughed. Kaya sinabayan ko nalang ang tawa niya.

Minutes passed when I'heard a sounds of violin, kumunot ang noo ko at nilingon ang mga waiters na nag- vaviolin na, anong meron? Para namang may program sa restaurant na iyun.

Ngumiti sa akin si Sofia, at nakitaan ko a na may kahulugan ito.

" May program ba?"

" Maybe..." sabay kibit balikat niya.

But I' love it, it's feels romantic.

May naririnig na akong may mga tumitili na, at tila ang lahat ay nakatingin sa may likod. Palakas ng palakas ang mga tili, narinig ko naring tumili si Sofia habang nakatingin sa may likod ko. I' suddenly glanced to see whatever it was.

I' stoop up, at napatulala na lamang ako ng makita ang pamilyar na lalake na papalapit sa akin, he was holding boughket of flowers plus I' saw the small box on his other hand!

" Jo, happy anniversary!" aniya ng tuluyan ng nakalapit sa akin.

Alam ko mang anniversary namin non, but I' never expected that he had a plan for us on that day, kase busy siya palagi.

" I'wanna ask you something.." he said.

" What is it?" sabay ngiti ko.

Biglaan naman siyang lumuhod, and alam ko na agad kung anong itatanong niya. " I' know it so fast...But I' can't wait to be with you always...." " Will you marry me?" dahan- dahan ang pagkabigkas niya non. But my tears starting to fell down on my cheeks.

Nag- uunahan na agad ang mga tili ng mga ibang tao, kahit wala pa akong sagot.

" Y- yes!" I' said happily.

" Really?" tanong pa niya.

" Ofcourse!" pagkasabi ko noon he put the ring on my one finger, then stood up and hugged me so tight.

" Whoahhh!!!!!!" tili ng mga tao.

" Congrats, Joanna!!!!" sabay yakap nina Allison at Sofia sa akin.

" Thank you!" I'said happily and hugged them back.

" Magiging Misis Perez ka na!" kantiyaw nila sa akin.

" Magkasabwat pala kayo!" sabi ko.

" Ofcourse, boto at support kase kami sa inyong dalawa!" ani Allison.

" Maid of honor ako, huh?" naunang sabi ni Allison. " Sandali, paano naman ako?" di nagpatalong sabi ni Sofia.

" Brides maid ka lang!" sabay halakhak ni Allison. Habang natatawa lang kami sa kanilang dalawa. Para kaseng mga aso't pusa ang mga ito minsan.

" Okay, Jo. I'm not taking here so long, may kailangan pa akong puntahan." sabay tayo ni Allison ilang sandali ang lumipas, nasa hapag na kami at hindi ko pa halos magalaw ang pagkain dahil sa pag- uusap namin. " Ang sabihin mo magkikita kayo ng boyfriend mo!" ani Sofia. " Whatever. Bitter ka lang eh." natawa kami sa kanilang dalawa.

" Okay ingat ka, girl." paalam ko na sa kanya. Kumaway naman siya paalis.

Ng kami na lamang tatlo ay tahimik na, ewan pero parang may tensiyon akong naramdaman. " Ikaw Sofia, kailan ka ulit magboboyfriend?" tanong ko sabay ngiti. She had a boyfriend before but they broke up cause the guy she loved was cheated on her.

" Ewan ko. Na trauma na kase ako sa mga lalake ngayon eh, gusto kapag sumugal ako ulit yung sigurado na." aniya. Tumango ako bilang pag- sang- ayon. May punto naman ang sinabi niya eh, dapat talaga sigurado ka na sa isang tao bago mo piliin o pakasalan, like I' was so sure with him.

" CONGRATS anak!" sabay ngiti at yakap sa akin ni Mommy ng ibalita ko sa kanila ang pagiging engaged namin ni Derick.

" Congrats din, Ate! Finally mag- aasawa ka na , I'm excited!" My sister Jessie said to me, lumapit pa sa akin at niyakap ako.

" Thanks, Sis." sabay ngiti ko habang niyayakap ko siya pabalik.

" So, kailan ang kasal?" Mom asked me.

" Maybe mga next next month!"

" Ang bilis, ah!"

" Ofcourse, mabuti narin yun kaysa pinapatagal pa, baka maghiwalay pa kami eh , and beside matagal narin naman kaming in a relationships. "

" Matagal ba yung one year?" sabay taas ng kilay sa akin ni Jessie.

" Shut- up, for me ang tagal na non."

" Ang baba naman ng standards mo sa tagalan ng relasyon." sabay tawa niya, na kung wala lang si Mommy sa harap namin ay baka sinapak ko na!

" Eh, ikaw wala kang boyfriend.." sabay tawa ko nalang.

" Sssh...Tama na! Ikaw Jessie ba't di ka nalang maging masaya for your Ate? Bakit kailangan niyo pang mag- away?"

" Sorry, Mom."

" Ofcourse, I'm happy for her, I'm just telling the truth." she added.

" Did you already meet his family, Joanna?" tanong ni Mommy, ilang saglit ang lumipas. Nasa sofa na ako ngayon, at umalis naman si Jessie patungo sa kwarto niya.

" Nope. But he's going to introduced me to them.." narinig ko ang pagbuntong hininga ni Mommy.

" Dapat lang noh? Naipakilala mo na siya sa akin, tapos ikaw hindi pa kilala ng pamilya niya? It's unfair." parang naiinis na sabi ni Mommy.

" It's okay, Mom. I' understand him."

" Hindi yun okay para sakin..."

" Kailan ba siya mamamanhikan? Puputi na ata ang mga uwak hindi parin ata."

" Mga next week po siguro."

" Basta dalhin niya rito yung mga magulang niya or else there's no wedding will happen at all.."

Medyo nabahala naman ako sa sinabi ni Mommy, she sounds mad just because of that. " Mom!" angal ko.

" That's final, Joanna." " Okay...."

Na pressure ako dun sa mga sinabi ni Mommy, wala naman siyang problema kay Derick, at tanggap niya naman kami. Pero ayoko lang na yun ang magiging rason na maging tutol na siya sa amin. And worst hindi matutuloy ang kasal gaya ng sinabi niya, and I' didn't let that happened! Kinuha ko ang cellphone ko sa tabi ng kama at kaagad dinaial ang numero ni Derick.

" Hello, Love?" bungad niya.

" Love...." nag- iisip pa ako kung ano ang sasabihin ko.

" Napatawag ka? Grabe miss mo na agad ako? Eh kanina lang magkasama tayo, ah." he said. " I' need to tell you something...." I' said seriously.

" What is that, then?"

" When mo ako ipakilala sa pamilya mo?" I' heard him sighed.

" Ahmm....maybe this week, why?" ang sabi niya. Medyo nabuhayan naman ako ng loob ng marinig iyun.

" I' just want to know, and I'm excited!"

" Okay, don't worry I' ll do that." he said.

" That's good. Sorry sa abala. Goodnight, my love!" sabay ngiti ko.

" Goodnight too, I' love you!" he said sweetly na agad ko namang naramdaman ang kiliti.

" Mom?" naabutan ko si Mommy na nakaupo sa sofa at tinitingnan ang picture nila ni Daddy, that was their wedding pictures.

" Come on, darling.." sabay lingon niya sa akin, at hindi naman ako nag- alinlangang lumapit. I'sitted beside her.

" Are you okay?" I' asked worriedly.

" Yeah...Hmmm...Miss na miss ko na ang Daddy mo...Alam mo ba? Walang araw na hindi ko siya iniisip, na sana kasama parin natin siya ngayon..." mangiyak- ngiyak na siya ng sabihin ang huling salita.

" I' miss him too, Mom. But we can't do anything about it. We just need to accept the fact that he's already gone." I' said habang hinihimas ang likod niya. I' suddenly hugged her. My Daddy passed away when I' was a kid that was one of my painful moments. And even until now ang hirap parin tanggapin, pero kailangan naming magpakatatag.

" I' know. But I' just couldn't. Kung sana kasama parin natin siya ngayon, I'm sure he'll be glad to see his daughters had grown, and he'll be proud of you two, especially you..." she smiled while said that. " Sana mabigyan na siya ng hustisya!" " I' hope so, Mom..."