Behind the Shadow

Prologue

Proulogue

" What attorney?!" pasigaw kong sabi sa aking abogado na humahawak ng kaso ni Daddy, cause he told me that he can't hold the case anymore. He was been my attorney for a years, kahit na noong nasa new york ako at ngayong nakauwi na ay ito ang ibinalita niya sa akin?

" Hirap akong ipanalo ito Joanna, mas malakas ang laban ng kabilang panig."

" No way!" sabay iling ko.

" But do not worry, I' know someone who can help you through your problem." para akong nabuhayan sa sinabi niya, tumingala ako sa kanya, and I' saw him smiled.

" Then who? Ikaw lang ang kilala kong magaling eh, sayo lang ako nagtitiwala.." sabi ko.

" May mas magaling pa sa akin, Jo.."

" I' m gonna introduce you to him.."

" Lalake?" " Yes, and I' swear he's good at this case."

Napailing nalang ako at hindi parin gustong tanggapin na hindi na siya ang hahawak sa kaso ni Daddy. He was my dad's bestfriend, and my dad died years ago, kahit isa iyong aksidente pero gusto kong mapanagot ang may pakana non, dahil nasisiguro kong may mga nasa likod ng pangyayaring iyun.

Tumayo ako at nagpaalam na kay Attorney Sanchez, he told me the date kung kelan niya ako ipakilala sa attorney na tinutukoy niya na magaling humawak ng kaso!

" Till next time, attorney. Aasahan ko iyang ipakilala mo sa akin."

Tumango at ngumiti lang siya sa akin bago tuluyang umalis na.

" Anong sabi ni Attorney?" tanong sa akin ni Mommy habang nakaupo kami sa sofa, kakarating ko lang.

" Hindi na daw siya ang hahawak sa kaso ni Dad."

" What?!"gulat na sabi ni Mom.

" But he told me about someone who can help me."

" At sino naman?"

" Hindi niya pa sinabi ang pangalan, but he'll gonna introduce me to him."

" Sandali nga, bakit ba hindi na siya hahawak sa kaso ng Daddy mo? Did he forgot their friendships?" nahihimigan ko ang irita sa boses ni Mommy.

" Hindi pwedeng hindi natin mabigyan ng hustisya ang Dad mo! It's hurt to think that until now wala paring hustisya ang nangyari sa kanya!" ani Mommy, agad ko namang hinimas ang likod niya ng makitang naiiyak na siya.

" Relax Mom. I' ll gonna find a way, saka aasahan ko iyong sinabi niya sa akin."

" Siguraduhin niya lang dahil kung hindi, iisipin kong traydor siya!"

" I' think Tito Jap is serious, don't worry Mom!" patuloy kong pagpapahinahon sa aking Ina. Ayokong ma stress pa siya dahil dito, nagkaka edad na rin si Mommy kaya kung ano- ano nalang ang nararamdaman niya, ayokong dumagdag pa ito! Ako nalang mahirapan wag lang siya.

" Ate, anong nangyayari kay Mom?" Jessie asked, my sister.

Hindi ko namalayan ang pagdating niya.

" Is she okay?"

" She just worried." sabay baling ko kay Jessie na kapatid ko.

" Halika, ihatid natin siya sa kwarto.." sabi ko.

" Mga anak, ayos lang ako..." ani Mommy, pero hindi kami nakinig at inalalayan parin namin siya paakyat tungo sa kwarto.

" Hindi Mom, you'll need to take a rest.."

" I' agree with Ate, Mom." sabi naman ng kapatid ko.

" Hello Tito Attorney?" sabi ko sa kabilang linya.

" I'have a good news for you hija..."

" Really? Ano po yun?"

" Pumayag siyang makipagkita sa atin, titingnan pa niya ang schedule niya..."

" Oh that's good to hear! I' hope so that, tito. Salamat!"

" No problem hija, kahit na hindi na ako ang maging abogado niyo, I'm still gonna help you for your dad's case. Para saan pa at naging kaibigan ko ang daddy mo? Pamilya na ang turing ko sa inyo hija." nahabag naman ako sa sinabi ni Tito. I'didn't expected that.

" Really thank you po talaga!" masaya kong sabi. Di nagtagal ay natapos rin ang pag- uusap naming iyun.

" ATE babalik ka pa ba sa pagiging CEO?" biglaang tanong sa akin ni Jessie habang nasa hapag kami. Kumakain. Napatulala ako saglit, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.

" I' don't know..." sabay kibit balikat ko lang. " Miss na miss ka na nila, lalo na yung Mia, sekretarya mo, she'll always asked me about you and when you back." kwento niya.

Napangiti naman ako sa narinig, at medyo nahabag din, namimiss rin pala nila ako? And I' also miss them so much! It's been four years na ang nakalipas magmula nong umalis ako sa kumpanya at ipinaubaya ito sa aking kapatid, nagpunta kase ako ng new york dahil hindi ko nakayanan ang pangyayari noon. I' was so down at that time, to the point na magagawa ko palang i- gave up ang kumpanya. Maayos naman daw ang pamamahala ng aking kapatid habang wala ako, and I'm thankful for that!

" Oh, Really?"

" Yes, she promised pa nga eh that she'll gonna visit you once you back, hindi niya pa siguro alam na nakauwi ka na..."

I' nodded, mga dalawang araw palang ang nakalipas mula ng umuwi ako, halos rito lang din ako namamalagi sa bahay, kung lalabas lang pag may importanteng dapat puntahan, ayoko namang gumala mag- isa, I'used to do that with my bestfriend Allison, but I' learned that she was in London because of some personal reasons, hindi man lang kami nagkatagpo rito ang pag- alis niya ay siya namang pagbalik ko, while I' was in new york palagi siyang nagtatanong kung kelan ako babalik at ngayon siya naman itong nasa ibang bansa!

" Send my regards to them!" sabay ngiti kong sabi. " Ofcourse, sasabihin ko bang nakauwi ka na?"

" Oh please not now...But I'm gonna surprised them!" pakiusap ko.

" Ah, when?" Excited niyang sabi. " Basta, sa ngayon yung kaso ni Daddy ang mas pagtutuunan ko ng pansin. That's more important for me." " Okay, Ate." she nodded. I' smiled at my sister as a thank you to her. Yan ang gusto ko sa kapatid ko eh, ang pagiging masunurin.

" Anak ayos lang ba sayo na ikaw na ang bahala sa problemang yan?" sabay kaming napabaling kay Mommy. Alam ko kung ano ang tinutukoy niya, my dad's case.

" Yeah, Mom. And good thing, pumayag naman daw yung attorney na sinasabi ni Tito Jap na makipagkita sa akin ng mapag- usapan ang tungkol sa kaso..."

Pagkasabi ko non nakita kong umaliwalas ang mukha ni Mommy na para bang nabuhayan siya ng loob.

" Really? That's good." sabay tipid na ngiti niya.

Habang nag- aayos sa ako sa loob ng kwarto para sa paghahanda ng pag- memeet- up namin ng abogadong sinasabi sa akin ni Attorney, ng bigla kong napansin ang isang bagay sa loob ng closet ko, it was a bracelet who bought by someone who had a special space on my heart years ago. Kinuha ko ito at isinuot, hindi ko inakalang makikita ko pa ito rito, ang buong akala ko natapon ko to, pero hindi pala!

I' think wala namang big deal kung susuotin ko ito besides hindi narin naman kami nagkita noong nagbigay nito sa akin, at hindi ko alam kung magkikita pa ba kami, and I' also didn't know where he was that time.

Hindi na ako nag- alinlangan pang bumyahe sa araw na iyun, lalo pa at sinabi sa akin ni Tito Jap na ayaw na ayaw daw nong isang Attorney na paghintayin.

" Where here now, Ma'am?" tanong sa akin nong personal bodyguard ko.

" Yes..." tipid kong sagot. Nauna siyang lumabas at agad na binuksan ang pinto sa gilid ko. I' suddenly went out of the car.

Nilingon ko agad ang isang restaurant kung saan kami magkita- kita at pamilyar ito sa akin. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip nong Attorney na nagsuggest na don daw magkita, eh I' didn't find the place attracted!

" Where she is now?"

" Don't worry Attorney, she 'll be here..."

" I'told you, hindi niya ako pwedeng paghintayin, I' have some important things to do after this!"

" Oh, sorry I' tried to call her."

" Good morning! Sorry I'm- " sabay silang napalingon sa akin, hindi ako halos nagalaw ng makita kung sino ang kausap ni Attorney Jap. Jack Clifford Marquez, is that him?

Please come in Joanna...." Uncle Jap smiled. The face of the man he was talking to was expressionless as I slowly approached. " Joanna, this Atty. Jack Clifford Marquez..." he said to me.

Sa sobrang pagkagulat hindi ako nakapagsalita at umupo na lamang sa tabi ni Tito Jap. Hindi rin ako makatingin ng diretso kay Jack, but all I' can say, he changed. Parang ang laki na ng pinagbago niya mula nong huli naming pagkikita.

" Siya?!" halata ang pagkagulat sa aking tono. Kumunot ang noo ni Tito Jap na parang nagtataka siya.

" You know him?" he asked me.

" Yes attorney!" Jack interrupted.

" Edi mabuti kung ganon kilala niyo na pala ang isa't isa. Hindi na kayo mahirapan pakitunguhan ang isa't isa. I' m I' right?"

" Ofcourse, Attorney..." Jack said and laughed a bit. And I' almost glared at him. Sa oras na yun ay parang gusto ko nalang mag walkout sa harap nila. Kahit sinong abogado ang papalit kay Tito Jap sa paghawak ng kaso ni Daddy, just don't this man here with us now! Not because I'didn't like him, but I' felt like I'm not really to faced him again, akala ko kase handa na akong makita siya ulit. Inaamin kong ginusto kong magkita kami ulit even after what happened years ago. Maraming mga alaala ang nagbalik sa akin, included before him, and after him.