Yazarın Anlatımıyla...
Yemek bitmiş sofrayı birlikte toplamışlardı. Halil İbrahim içine kapanacağı anda Selvi'nin sözlerini hatırlıyor, bükülen belini doğrultuyordu. Ona layık bir adam olmak için elinden geleni, hatta fazlasını yapmaya ant içti.
Çay demlenmiş, saat 17 gibi salona geçmişlerdi. Selvi, Halil İbrahim'in tuttuğu günleri okumaya başladı. Özlem ve hasretle yazıldığı her satırından belli oluyordu. Öylesine ezberden değil de, yüreğinden kopup gelmiş cümlelerin tadı, damağında iz bıraktı.
Sahte günlüğü okumamış, sadece ilk sayfasından okuduğu cümleler bile Fırat'a kuyruk sallayan bir üslupla yazılmıştı. Yine de Halil İbrahim yalan da olsa tüm bu yazılanlara rağmen Selvi'yi sevmeye devam etmişti. Bu bile onu ne kadar çok sevdiğinin kanıtı niteliğindeydi. Selvi de fark etti bunu.
