Selvi'nin Anlatımıyla...
Üçü birden dönüp bana bakmıştı. Kalbim sıkışıyordu. Ablam benim yanımdan kaçıp gitmiş, tanımadığım bu adamların ortasına geçmişti. Düşman iki taraf gibi ayrı taraflardaydık. Karşı karşıyaydık... Ben yalnız, o ise düşmanla iş birliği içinde gibiydi...
Adımlarım ilerledi. Karanlıktan kurtulup ışığın altına girdiğim an, beni tanıdığını fark ettim. Sesimden de mi tanıyamamıştı beni ? Bir adım dahi atmamış, öylece bana bakmaya devam etmişti. " Selviiii... " derken bile sesinde tek bir hasret yoktu. Belki biraz şaşkınlık vardı. Başka da bir şey yoktu işte. O da muhtemelen onu nasıl bulduğuma yönelik bir şaşkınlıktı...
Bana gelecekti ki onu durdurdum. Artık gerek yoktu. Buraya kadar gelmişken, onun bana doğru atacağı tek bir adıma dahi ne ihtiyacım, ne de tahammülüm yo
