Nang makababa sila ni Kieran ng sasakyan, noon lang nalaman ni Reza na wala na pala sila siyudad. Dahil hindi na mga nagtataasang building ang nakita niya kundi mga kakahuyan at talahiban.
Nanlalamig ang mga kamay na inabot ni Reza ang nakalahad na palad ni Kieran. At nang kumapit siya roon ay saka siya hinila ng nobyo papunta sa gilid ng kalsada. Matarik pala itong kinaroroonan nila dahil kita mula rito ang nasa ibabang kabihasnan.
Napatingin si Reza sa ibaba ng kalsadang kinatatayuan nila. Masukal iyon at medyo malalim. Sino mang mahuhulog doon ay siguradong hindi na mabubuhay.
Dahan-dahang lumapit si Kieran kay Reza. Ramdam niya ang panginginig ng mga kamay ng nobyo nang sapuin nito ng buo ang kaniyang mukha. "H-hindi ako mabuting tao, babe. Marami akong kasalanan sa batas at sa Diy
