Napatingin si Oceana sa mga mata ng lalaki. Tinititigan niya ito nang mabuti. Naaninag niya ang lungkot at pangungulila sa mga mata ni Miguel. Bakit ito malungkot? Bakit nakaramdam siya ng sakit nang makita niyang nalulungkot ito? Gusto niyang tanggalin ang sakit na naramdaman nito para bang alam ng puso niya na kilala niya ang kaharap.
Pero imposible namang kilala niya ito dahil wala siyang kilalang Miguel ang pangalan. Nang makita niya ito kanina sa Restaurant nagtataka siya nang bigla siyang nakaramdam ng saya at
malakas na pagtibok ng puso niya ng masilayan niya ito na para bang kilalang-kilala ito ng puso niya.
"Kilala ba kita, Miguel?" malungkot na tumango ito. "Pero, bakit hindi kita maalala? Imposible namang may amnesia ako," mahinang aniya.
Napangiti ito ng mapait at nalulu
