Marrying the Dictator Prince (Tagalog/Filipino)

Kabanata 1 - Assembly of the Houses Ang mabibilis at mabibigat ko na mga yapak ay umalingawngaw sa tahimik na hallway ng palasyo. Naglalakad akong mag-isa na mayroong galit at inis na nakapaskil sa aking pagmumukha. Suot na suot ko ang isang napakagandang damit, a white very-tailored dress. It would be such a waste kong sisimangot lang ako buong araw. Walang miski isang tao sa hallway na nilalakaran ko, mag-isa akong naglalakad habang minumura na ang lahat ng tao sa aking isip. As I walk, marami akong nadadaanan na malalaking bintana na kasing-laki na ng isang pintuan. Mayroong kung anong desisyon ang mga iyon, maraming creative lines ang nakaukit sa nakapalibot na kahoy sa bintana. The walls are built on stones of varying sizes and shapes, each one unique. A mosaic of humble rocks. Ang sahig na dinadaanan ko ay naka-checkered style. It's checkered in black and white. There were statues standing next to each other, carved by the favored carpenters by the lines of Kings and Queens. There were chandeliers on the ceiling that lights the whole place. Tumigil ako sa paglalakad nang bumukas ang pintuan sa 'di kalayuan sa puwesto ko. The door opened and a maidservant came out. She is wearing an all-black dress covered by a long white apron. Kita ko kung paano rumehistro ang gulat sa mukha ng maidservant ng makita niya akong nakatayo but she immediately bowed and greeted me. "Your Highness!" She exclaimed with a surprised look on her face. "Do you need anything?" Kinakabahan niyang tanong sa akin at yumuko ulit. "Chin up," I said with full of authority, kahit mukhang nag-aalangan ang katulong sa harap ko ay ginawa pa rin niya iyon. Iniangat niya ang kaniyang tingin and she met my gaze, nakita ko pa kung ilang beses siyang napalunok.  "Do not bow to me," I said at kumunot naman ang noo niya. "You're a beautiful maiden, If you bow every time, the people won't be able to witness your beauty," I stated and the maidservant in front of me blushed. I chuckled by seeing her reaction. "S-salamat po..." Kinakabahan niyang sagot. "Hindi po ako karapat-dapat na pagsabihan niyo ng ganito. hanggang sa kamatayan ko po ako ay magpapasalamat."  Tinanguan ko siya na may ngiti sa mga labi bilang sagot and she blushed even more.  "Saan po ang punta niyo, Kamahalan?" Tanong niya. "To the hall, where the assembly will take place." Sagot ko sa kaniyang tanong.  "Hayaan niyo po akong sabayan ka papunta sa destinasyon mo bilang pasasalamat."  I bobbed my head up and down in agreement at nagsimula kaming maglakad. Ako ang nauunang lumalakad habang ang katulong naman ay nasa likod ko. Hindi ako pwedeng kumausap sa mga katulong sa palasyo ngunit wala akong pake.  Hindi ko talaga maintindihan ang mga batas na ginawa ng mga kapwa ko royalty. Pantay-pantay lang naman kaming lahat. Pareho lamang kaming mga tao but with a different statues.  Tumigil kami sa paglalakad nang nasa harap na namin ang isang napakalaking pintuan. Mayroong dalawang guardiyang naka bantay sa labas nang makita nila ako ay dali-dali silang yumuko at binuksan ang napakalaking pintuan.  Nang bumukas ang pintuan, bumungad sa akin ang napakahabang mesa and the members of the royal houses. The people in the room immediately stood up nang ako ay makita nila, tinanguan ko lamang sila bilang pagbati ko sa kanilang presensya. Hindi ko maiwasang ngumiwi at makaramdam ng inis habang pinagmamasdan ko ang mga taong kasama ko at kung ano ang mangyayari. I don't want to be here, I didn't want to attend this so-called meeting.  Nang ako ay makalapit na sa inihandang upuan para sa akin, dali-daling lumapit sa akin ang kasama kong katulong. She moved the chair and helped me sit so that I could sit up properly with the gown that I am wearing.  "Ano ang ginagawa ng isang 'di hamak na daga dito?" Boses ni Alaric, tinutukoy ang kasama kong katulong. "Leave, lowly peasant. You're not deserving to stand in a room full of Royals." Walang preno niyang sabi, the maid was startled.  Nagkasalubong ang kilay ko dahil sa kaniyang sinabi, tiningnan ko ang katulong at kita ko ang takot sa kaniyang mukha.  Mukhang 'di alam ng katulong kung ano ang gagawin niya. Nanginginig na siya dahil sa takot. "What are you waiting for? Leave!" Singhal ni Alaric.  She fears for her life kaya dali-dali siyang yumuko bilang paumanhin, bawal magsalita ang mga katulong unless pinapasalita sila ng kanilang amo. I sighed at umiling-iling ako sa kawalan. Aalis na sana siya ngunit nagsalita ako, "Stay." Maawtoridad kong giit.  She stopped at kinakabahan akong nilingon. Tiningnan ako ni Alaric na may halong pagtataka kung bakit ko pinanatili ang katulong. Halatang nainis din siya sa ginawa ko.  "Alaric," I called him in a disappointed tone. "You don't have to be rude sa taong humuhugas ng puwet mo because you were too pampered too much by your parents." Giit ko with my usual stoned-face. Umigting ang panga ni Alaric na siyang ikinangisi ko. Alaric cleared his throat before saying anything back to me. "Then you don't have to be rude to me, to your fellow royal. I'm from the house of the Guiletta family who helped this kingdom and yet how dare you to insult me in front of my fellow cabinets and a peasant?" He raised his eyebrows Napairap ako sa kawalan, "How can someone respect you when you don't even know how to respect someone?" I stated, narinig kong nagsimula nang mag bulong-bulongan ang mga taong kasama namin. "HOW DARE YOU!" Galit niyang sabi at padabog na hinampas ang lamesa.  "Ayusin mo 'yan ang tabas ng dila mo," singit ni Adonis. Ang representative ng house of Alektra. "Baka nakakalimutan mo? Ang kinakausap mo ay ang future ruler ng kaharian natin. Baka magulat nalang isang araw pag gising mo wala ka ng dila?"  Nagpakawala ako ng buntong-hinga habang pinapanood ko ang mga miyembro ng cabinete na nagtatalo. Hindi na ako nag abalang sumingit pa dahil gusto ko ng umalis. Ayoko ng manatili dito. Gusto kong umalis,magpakalayo-layo at iwanan ang mga responsibilidad ko sa Kaharian na ito. Kung ako lang naman ang kakausapin ay hinding-hindi ako dadalo sa pagpupulong na ito. I know that once that I joined this Assembly, I cannot keep running away anymore.  "Why don't you mind your own business?" Alaric spat.  "I am minding my own business! Your trash attitude is not allowed here!" Hirit ni Adonis. "Stop! Ano ba kayong dalawa!" A man in his 50's suddenly spoke. Napunta ang tingin ko sa kaniya at tumigil sina Alaric at Adonis sa pag-aaway.  "Aren't you both ashamed? You're both arguing in front of the Princess! Show some restraint and respect!" Dagdag niya.  "Please leave," giit ni Alison sa katulong. Nagaalangan naman akong nilingon ng katulog, mukhang naghihintay siya sa kung ano ang sasabihin ko. Tinanguan ko siya at ningitian. Yumuko siya sa akin at bumaling sa mga kasama ko at niyukuan sila bago kumaripas ng takbo papalayo sa amin. I raised my right hand para ipahiwatig na tama na, yumuko sa akin si Adonic bilang paghingi ng paumanhin while Alaric is muttering words all by himself. Hinayaan ko nalang silang dalawa at nagsalita.  "Let's start," suhestiyon ko, and everyone agreed. Sinabi ko lang naman iyon para matapos na ito at ako ay makaalis na. Tumayo silang lahat at tumayo na rin ako. I stood up raising my chin and with a look of confidence and fearless on my face but deep down inside I wanted to cry.  "Princess Constanciandra Amulet Thoreau of the House of Amulet and Thoreau. The firstborn of Queen Julieta Amulet and King Astraoul Thoreau, the rightful ruler of the kingdom of Ataraxia. We thank you for attending this crucial assembly." All of the people in the room bowed.  Tiningnan nila ako habang hinihintay nila ang sasabihin ko. Sa totoo lang wala akong gustong sabihin but I forced myself to accumulate some words to satisfy the cabinets, council, and head of the houses. "I, thank you for lending me an invitation to attend this assembly. I say my thanks to the Cabinets, the councils, and the heads for also attending this assembly." Giit ko, pilit akong ngumiti pero hindi ko kaya.  "We should be the one to say that, it's an honor to see you." "It's an honor to be in a hall next to someone who is favored by the Gods," Patricolus, the head of the house of Aviorno said. Pilit akong ngumingiti sa kanila as they shower me compliments and praises. Umayos ako ng upo at nagseryoso na nang nagsalita na ang main head ng council.  "We shall start, we can't waste the princess time." Ani niya. Napairap ako, "Kanina niyo pa sinasayang ang oras ko." Naiinis ko na bulong sa aking sarili.  "Before we start, we wanted to ask you a question." The man from the House of Ademoa spoke. "We wanted to know if you're nervous?" My brow immediately rose. "-- Since right now we are talking about your responsi--" I cut him off.  "No..." Deritsahang sagot ko. "Well... I don't really want to be here, I WAS made to be here..." May diin kong sabi. "And obviously I'm just waiting to get this over with and get on with my life." Seryoso kong sagot sa kanila. Tiningnan kong isa-isa ang mga taong kasama ko sa hall ngayon, "Just like what I said on the previous assembly., I don't want to have anything to do with this." I said trying to look calm while letting them know how I really feel. Tiningnan ko ang mga reaction nila, they look disappointed na siyang ikina-irap ko.  "You know this is an important matter and for you to fulfill as the soon-to-be Queen. This is for our kingdom, I know you're fully aware of that but please! Your highness does not let your ideals hinder you to fulfill your duties!" One of the advisors of the royal family pleaded at tumaas ang kilay ko. "I'm willing to fulfill my duties as the future queen of this kingdom but I never said that I would be willing to be a wife to someone!" Naiinis ko na sabi. Mas lalong lumakas ang bulong-bulongan, some even cleared their throat, some of them look away and acted as nothing has just happened. "How would King Astraoul feel when he hears you talking like this?" A voice of a woman appeared. "Do not involve the deceased King Astraoul in our assembly. I know my Father much more than you." Naiyukom ko ang kamao ko. "Please do take the council seriously, we want the best for our kingdom." Napatayo ako at kinalampag ang lamesa, "Ah! So kaya naisip niyo na ipamigay ako sa kabilang kingdom!?" Tumaas ang boses ko. "Your Highness," tawag nila sa akin. "Please calm down." "Your Highness... Calm down..." Pinapakalma nila ako ngunit mas pinapangunahan ako ng galit ko. Galit na galit ako, hindi ko maintindihan kong bakit ganito dapat ang gagawin. Hindi ko maintindihan ang lahat, bakit kailangan ako ang nasa posisyong ganito?  "He had taken a liking to you, he already set his sights on pursuing you. And I'm afraid that our kingdom will fall into ruins if we keep on turning a blind eye." Raoul of the house of Agmaleon stated in an uneasy tone. Napalunok ako.  "You know the Prince Your Highness. What he wants, what he gets." He said and I immediately looked away because of Raoul's last words.