CHAPTER 13 (SELOS)
1427 Words
CHAPTER 13 (SELOS)
Lena's POV:
Nalilito ako sa mga nangyayari. Ang biglaang pagkakatuklas ko na magkakilala pala ang tatlo ay halos sumabog ang utak ko. At hindi lang iyon, hindi ko lubos maisip na magpinsan pala sila Jake at Sarah. Nakakagulat.. Masyadong mapaglaro ang tadhana. Para akong napunta sa isang pelikula.
Pero bakit parang palagi na lang kaming pinaglalapit ni Drake? Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Aminado ako, nasaktan ako sa nasaksihan ko kanina.
Ang makita silang dalawa na tila ba masaya at malapit sa isa't isa ay parang tinik sa aking dibdib.
Sa totoo lang, namiss ko si Drake. Namiss ko ang mukha niya na palaging galit. Ang maka-usap siya at ang sigaw niya, hindi ko ikakaila na namiss ko ang lahat nang iyon sa kanya.
Pero bakit parang hindi ko magawang lumapit sa kanya para lang kamustahin siya? Ni hindi ko siya magawang pansinin at ngitian man lamang dahil na rin siguro kasama niya na si Sarah.
"Ganito 'yon, Lena. Magsisimula muna tayo sa Mathematics, dahil 'yon ang pinakamahirap na subject. Halos dumugo nga ang utak ko noon sa pag-intindi nito... Handa ka na ba?" paliwanag ni Jake, ang mga mata ay nakatutok sa libro.
"— Lena? Nakikinig ka ba? Tinatanong kita kung handa ka na?" Narinig kong sabi ni Jake sa akin habang iwinawagayway ang kamay sa aking harapan. Napabalik ako sa katinuan at napatingin sa kanya, ang aking isipan ay lumilipad pa.
"Ha?" naguguluhan kong tanong dahil hindi ko naintindihan ang sinabi niya.
Napakagulo ng isip ko, puro si Drake lang ang laman. Nasa loob na kami ng kwarto ni Jake, ang mga libro at notes ay nakalatag na sa lamesa. Samantalang si Drake at Sarah naman ay nasa sala, tawa nang tawa habang nag-uusap. Sigurado akong umaapaw ang kasiyahan sa puso ni Drake at kinikilig ito dahil kasama niya na ang babaeng mahal niya.
Teka? Bakit ako naluluha?
Napahawak ako sa aking pisngi, pinipigilan ang pagtulo ng mga luha.
"Hindi ka nakikinig sa akin, Lena. Okay ka lang ba? Mukhang hindi maganda ang pakiramdam mo. Namumula ang mata mo oh," puna ni Jake, halata ang pag-aalala sa kanyang itsura habang nakatingin sa akin.
"Ah, m-medyo sumakit lang ang ulo ko. Kung okay lang sa'yo, pwede bang uminom muna ako ng tubig?" pagdadahilan ko, pinipigilan ang boses kong manginig.
"Oo naman, kukuha ako ng tubig para sa'yo," sabi niya at akmang tatayo, pero pinigilan ko siya.
"Huwag na, ako na, Jake. Nakakahiya naman sa'yo," giit ko.
Sa totoo lang, gusto kong makita si Drake. Gusto ko siyang lapitan at makausap, para malaman ko kung ano ba talaga ang nangyayari.
"Sige, ikaw ang bahala. Ire-ready ko na lang ang mga pag-aaralan natin," tugon ni Jake na may ngiti.
Tumango na lang ako at dahan-dahang tumayo upang lumabas ng kwarto, dala ang bigat ng aking nararamdaman.
Pagdating ko sa sala, si Sarah lang ang nakita ko. Tiningnan ko siya nang mabuti. Kung paghahambingin kami, ang layo ng agwat namin. Napakaganda niya at napakaputi. Mukha siyang prinsesa, habang ako ay mukhang ordinaryong estudyante lang.
"Oh, hi Lena?" bati ni Sarah nang makita niyang nakatingin ako sa kanya. Pilit akong ngumiti, pinipilit na magmukhang normal.
"H-hello," medyo kinakabahan kong sagot, hindi mapakali sa aking kinatatayuan.
"Akala ko ba mag-aaral kayo ng pinsan ko? Bakit ka nandito?" tanong niya, ang kanyang mga mata ay tila sinusuri ako.
"Iinom lang sana ako ng tubig kaya lumabas muna ako," simpleng sagot ko, iniwasan ang kanyang tingin.
"Ah, gano'n ba? Okay. Nando'n yung ref," sabi niya, itinuro ang direksyon sa kaliwa.
Nakita ko si Drake doon, abala sa pagbabalat ng patatas. Biglang bumilis ang t***k ng puso ko. Ito na ang pagkakataon ko para makausap siya.
Huminga ako nang malalim.
"Sige. Salamat," pasasalamat ko kay Sarah at naglakad patungong kusina, ang aking mga paa ay tila may sariling isip.
"Drake," mahina kong bigkas at tumabi sa kanya. Medyo nagulat siya, pero agad ding bumalik sa dati ang kanyang mukha at muling itinutok ang sarili sa ginagawa niya, ang pagbabalat ng patatas.
"T-thank you pala sa pagtulong sa akin na makatakas ako," muli kong wika, tinatago ang aking kaba. Ngayon ko lang napagtanto na abala siya sa kanyang ginagawa na tila ba hindi niya ako napapansin.
"Wala 'yon," maikling sagot niya, hindi man lang ako tinitingnan. Ang kanyang boses ay walang emosyon, na lalo lang nagpatindi ng aking kalungkutan.
"Umuwi na pala si Sarah... Ang ganda niya. Para siyang anghel... Siguro kayo na, 'no?" tanong ko, nagkunwaring kinikilig, sinusubukan na gumawa ng kahit anong paraan para magkaintindihan kami.
Sa pagkakataong ito, tiningnan niya ako sa mata, ang kanyang mga mata ay puno ng kung anong hindi ko maintindihan.
"Hindi pa. Pero mamaya, tatanungin ko siya," sagot niya agad, walang pag-aalinlangan. Para tuloy nagsisi ako na tinanong ko siya. Ang kanyang diretsong sagot ay parang pako sa aking puso.
"Ahh, m-mabuti kung gano'n... Good luck, Drake. Maibibigay mo na rin ang singsing na binili mo para sa kanya," pilit akong ngumiti, ang aking ngiti ay tila ba pinilit lamang.
"B-bakit ganyan ka makatingin sa akin, Lena? tanong niya, nakakunot ang noo, halatang naguguluhan sa aking kilos.
"— Tsk. May sakit ka ba?" inis niyang tanong ulit.
"Wala ah. Tingnan mo, ang lakas ko kaya," sabi ko, sabay pakita ng aking muscle, sinusubukang magkunwaring malakas at okay lang ako.
"Kung gayon, bakit ganyan ang mga mata mo?" tanong niya muli, ang kanyang tingin ay nanunuot. Napahawak ako sa aking mata at doon ko naramdaman na medyo napaluha ako. Ang aking mga mata ay tila nagsasabi ng lahat.
"Ah, eto? Napuwing lang. Huwag mo nang pansinin," palusot ko, ang aking boses ay nanginginig pa rin.
"Ano bang ginagawa mo rito? — Hindi ba dapat kasama mo si Jake at nag-aaral kayo?" pag-iiba niya ng usapan, tila ba naiinis ang tono.
"I-inom lang ako, kaya 'wag ka ngang ano diyan."
"Iinom ka lang ba talaga? O baka gusto mo lang akong kausapin?" tanong niya, tila ba nahulaan ang balak ko.
Ang kanyang mga salita ay tila ba nagpaparamdam na alam niya ang aking tunay na nararamdaman.
"Excuse me? Hindi kaya. Huwag kang feeling d'yan, Drake ha?" pagde-denyko, sinusubukan na itago ang aking pamumula.
Sa oras na iyon, alam kong namumula na ang aking pisngi, kaya natawa na lang si Drake sa aking ginawa, ang kanyang mga mata ay naglalaro sa aking pagka-ilang.
"Mukhang matagal na kayong magkakilala?" biglang sulpot ni Sarah mula sa aming likuran. Nakataas ang kilay niya at nakatingin sa akin, ang kanyang mga mata ay puno ng pagdududa.
"Akala ko ba iinom ka? Ang tagal mo naman yatang uminom, Lena," sabi niya, may ngiting alam kong may ibang kahulugan, isang ngiti na tila ba nanunukso.
"Ah, ano kasi—"
"Magkakilala ba kayo ni Drake? Kasi kung mag-usap kayong dalawa, ang tagal niyo. Ang dami niyo pang tawa, na para bang matagal niyo nang kilala ang isa't isa," sabi ulit ni Sarah, ang kanyang boses ay nagpapahiwatig ng pagdududa.
"Ahm—" magsasalita na sana ako nang biglang sumingit si Drake. Ang kanyang mga salita ay tila ba isang sandata na tumusok sa akin.
"Sarah, hindi. Hindi kami magkakilala. Hindi ko siya kilala... Sinabihan niya lang ako dahil mali raw ang pagbabalat ko ng patatas. 'Yon lang," paliwanag niya sa harap ni Sarah, ang kanyang mga mata ay nakatingin kay Sarah, hindi sa akin.
Sa puntong ito, hindi ko alam kung masisiyahan ba ako o malulungkot.
Dine-deny niya ako sa harap ni Sarah at sinabing hindi niya ako kilala.
"Talaga?" paniniguro ni Sarah, ang kanyang mga mata ay nakatuon kay Drake.
"Oo, honey. Alam mo namang bukod kay Mom at Ate Bea, kayong tatlo lang naman ang babaeng kilala ko," wika ulit ni Drake, ang kanyang mga salita ay para bang nagpapatibay sa kanyang pagtanggi.
Niyakap naman siya ni Sarah nang mahigpit sa mismong harapan ko.
"Thanks, honey. — Sorry kung overthinker ako, alam mo naman kasing selosa ako," ani ng dalaga sabay tingin sa akin, isang tingin na puno ng paghingi ng paumanhin.
"And I'm sorry, Lena," pagsasambit nito.
Pilit akong ngumiti at sinabing ayos lang iyon, kahit na ang puso ko ay unti-unting nadudurog. Wala akong nagawa kundi ang tingnan na lang sila habang nagpapakita ng sweetness sa bawat isa.
Ang kanilang mga ngiti, ang kanilang mga yakap, ay patunay mismo ng kanilang pagmamahalan.
Hindi na ako magugulat kung malaman kong sila na agad pagkatapos ng araw na ito.
Base sa kilos ni Sarah, alam kong mahal din niya si Drake. Ang tanging magagawa ko na lang ay ang tanggapin ang katotohanan na hindi ako magugustuhan ng binata.
- Writer
