WALA ako sa sariling tumungo sa labas ng Filipino faculty. Bakit ba always kaming pinaglalaruan ng tadhana ng lalaking 'yon? Bakit ba sa paglayo ko'y siya naman ang pilit na ipinapalapit sa 'kin? Naku, naman! Kung kailan ayaw ko siyang makitang muli, panay naman ang kanyang pagsulpot. Panira ka sa buhay ko, Travester. Ayaw ko talaga sa pagmumukha mo. Kapag nakikita kita, naaalala ko na lang nang paulit-ulit ang nangyari sa 'tin sa grocery store. Isang malaking kahihiyan 'yon sa 'kin! Maraming estudyante ang nasa lobby. 'Yong iba, tinatawag pa ang pangalan ko upang i-greet ako ng ‘good noon’. Ipapalandakan niyo talaga ang pangalan ko, students? Mabubulgar talaga ako nito, eh. Sana nga lang hindi magkasalubong ang landas naming dalawa habang papatungo ako sa C.R.
Malaking relief ang naramd
