CHAPTER TWENTY ONE

1212 Words

Liz stopped whining. Wala naman kasi siyang mapapala kung iiyak lang siya nang iiyak. Wala siyang karapatang magselos. Wala siyang karapatng magmukmok. Wala siyang karapatang magreklamo. Wala siyang karapatan. Period. Tumawag siya sa front desk para i-confirm ang airport drop off nila ni Art base sa kanilang flight schedules. Pagkatapos magbigay ng ilan pang pasabi sa front desk ay nagsimula na siyang mag-empake ng mga gamit niya. She has to be at the airport by eleven in the evening at mahaba-haba pa ang oras niya dahil ang wakeup call niya ay alas-diez pa ng gabi. Hindi pa siya natatapos mag-ayos ng mga gamit ay narinig na niya ang pagkatok ni Art sa pintuan niya kasunod ng pagtawag nito sa pangalan niya. She let go a deep sigh then walked towards the door and opened it. Hindi pa ma

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD