แค่งานดูแล
1937 Words
"เอาเถอะน่างานแค่ไม่กี่ชั่วโมงได้เงินตั้งหลายหมื่นไม่เอาหรือไง"
"แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง"
"ก็คอยดูแลพูดคุยกับลูกค้าเท่านั้นเสร็จงานเค้าอนุญาตให้เธอกลับเธอก็กลับได้"
"แค่นั้นจริงๆใช่มั้ย"
นิชาถามคัพเค้กให้แน่ใจอีกรอบเพราะงานที่ทำไม่กี่ชั่วโมงแล้วได้เงินดีนั้นมันไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไร
"อืม.."
เมื่อได้รับคำยืนยันจากปากคัพเค้กนิชาก็เชื่อใจและไม่ได้ซักถามอะไรต่อ
หญิงสาวแต่งหน้าอ่อนๆปล่อยผมดัดลอนคลายๆเงาสลวยเปลี่ยนชุดเป็นชุดซาตินสีโรสโกลสายเดี่ยวคอวียาวเลยเข่าแหวกขึ้นมาถึงขาอ่อนชุดนี้เข้ากับหุ่นของเธออย่างมากเพราะคนซ่อนรูปแบบหญิงสาวเมื่อได้ชุดที่เผยทรวดทรงองเอวทำให้เธอดูสง่าอย่างมากและสวมรองเท้าส้นสูงสีเงินรับกับเท้าขาวๆขาเรียวๆของเธอได้เป็นอย่างดี
เมื่อนิชาแต่งตัวเรียบร้อยแล้วคัพเค้กจึงรีบพาเธอไปส่งที่โรงแรมในช่วงหัวค่ำทันที
โรงแรมxxx
"ตื่นเต้นหรอ"
คัพเค้กหันหน้ามามองคนที่กำลังเดินตามหลังเข้าลิฟท์ด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัย
"....."
นิชาพยักหน้าเบาๆเธอไม่ปฏิเสธเลยว่าตอนนี้เธอตื่นเต้นจริงๆ
"หายใจเข้าลึกๆ...ทำงานแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง"
"อืม.."
เมื่อลิฟท์เปิดด้านบนของโรงแรมนี้แปลกกว่าชั้นอื่นเพราะเป็นชั้นที่มีเพียงห้องเดียวเท่านั้นนับว่าคนที่เช่าที่นี่เงินหนักพอตัว
ติ๊งงงง
"งั้นฉันไปก่อนนะ"
คัพเค้กกดกริ่งหน้าห้องพร้อมยกมือมาลูบหลังนิชาเบาๆและเดินกลับออกไปทันทีเธอไม่รู้หรอกว่าคนที่มาเช่าที่นี่เป็นใครแต่เห็นว่าเป็นเศรษฐีต่างชาติก็คงไม่พ้นคนแก่หงำเหงือกที่อยากจะหาความสุขใส่ตัวโดยใช้บริการเมียเช่าระดับพรีเมี่ยมเหมือนรายก่อนๆที่มาเช่าโรงแรมของเธอเป็นแน่
"เอ่อ.."
นิชามองตามหลังคัพเค้กจนเธอเข้าลิฟท์ลงไปด้วยอาการโหวงเหวงในใจแปลกๆเพราะจากนี้เธอจะต้องเผชิญอะไรด้วยตัวคนเดียวแล้วยิ่งเป็นงานที่เธอไม่เคยรู้ไม่เคยลองเสียด้วยจึงตื่นเต้นมากพอสมควร
แกร๊กก
"ส...สวัสดีค่ะ"
นิชาเงยหน้าไล่มองคนที่เปิดประตูมาด้วยสีหน้าตื่นเต้นคนตรงหน้าเธอใบหน้าเข้มหนวดเคราเฟิ้มผมยาวดำเทารวบมัดไว้ด้านหลังดูคราแรกก็รู้ว่าไม่ใช่คนไทยเพราะร่างสูงใหญ่จนขนาดเธอใส่ส้นสูงหลายนิ้วแล้วหัวเธอยังไม่ถึงไหล่เขาด้วยซ้ำ
"เข้ามาสิ"
ชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในชุดเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวสีขาวผ้าลินินสบายๆที่ดูเข้ากับเขาได้เป็นอย่างดีเรียบๆแต่ดูสง่าเขาเดินนำหน้าหญิงสาวเข้ามาในห้องและทิ้งตัวลงนั่งไขว่ห้างอย่างสบายใจที่โซฟานุ่ม
ใบหน้าตอนนี้้ปื้อนยิ้มอ่อนๆเมื่อหญิงสาวที่เขาให้แซนดี้คัดมาให้นั้นถูกใจเขาเป็นพิเศษทั้งเครื่องหน้าเครื่องผมรวมไปถึงรูปร่างเครื่องแต่งกายหญิงสาวคนนี้ถือว่าเป็นของดีใช้ได้ยิ่งดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างตกใจในคราแรกเขายิ่งชอบ
"...."
นิชาเดินตามชายหนุ่มมานั่งที่เก้าอี้โซฟาอีกตัวที่อยู่ติดกับโซฟาตัวยาวที่ชายหนุ่มนั่งอยู่
"เธอชื่ออะไร"
เอริคหันไปถามชื่อหญิงสาวเบาๆทั้งมองเธอด้วยสายตาที่สงสัยเล็กน้อยไม่เข้าใจว่าเธอทำไมถึงไปนั่งเสียห่างเขาขนาดนั้นหากเป็นผู้หญิงที่บริการคนอื่นมาถึงก็แทบจะนั่งตักขอวเขาอยู่แล้ว
"นิชาค่ะ"
หญิงสาวตอบกลับด้วยรอยยิ้มทั้งนั่งตัวเกร็งเพราะเริ่มต้นไม่ถูกว่าจะดูแลเขาอย่างไรเพราะเจ้าตัวยังไม่ได้เอ่ยสั่งว่าิยากได้อะไรบ้าง
"นวดเป็นมั้ย"
"พอได้ค่ะ"
นิชาพยักหน้าเบาๆ
"อืม..ฉันปวดบ่าจัดการให้หน่อย"
เอริคได้ยินคำตอบเช่นนั้นก็จัดการถอดเสื้อโชว์แผงกล้ามที่เป็นมัดๆแก่สายตาหญิงสาวและหันหลังให้เธอ
"เอ่อ.."
นิชาถึงกับตะลึงนิ่งงันทำอะไรไม่ถูก
"เร็วสิ"
เอริคเอ่ยเสียงแข็งอีกรอบเพราะสาวเจ้ายังไม่มาถึงตัวเขาเสียที
"ค่ะ"
นิชาเห็นว่าน้ำเสียงของชายตรงหน้านั้นเริ่มมีอาการไม่พอใจเธอจึงต้องกลั้นใจลุกมาประชิดตัวชายหนุ่มและใช้มือเรียวของเธอนวดบ่าที่หนาๆของเขาทันที
ไอ้นวดเธอก็เคยนวดให้ะ่อของเธออยู่บ่อยครั้งแต่ก็ไม่เคยต้องนวดให้คนร่างใหญ่แบบนี้เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะใช้แรงแค่ไหนเขาจึงจะผ่อนคลายจึงใช้แรงเท่าที่มีทั้งหมดบีบนวดให้ชายหนุ่มหวังว่าเขาจะรู้สึกผ่อนคลายได้เพราะเธอก็ทำสุดความสามารถแล้วจริงๆ
"แรงมีแค่นี้หรอ"
เอริคเอียงหน้าไปหาหญิงสาวเล็กน้อยเพราะเขาไม่ได้รู้สึกว่าแรงมือของเธอช่างมีน้อยนิดเสียเหลือเกิน
"ฉันไม่ค่อยถนัดเรื่องนวดเท่าไรต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ"
นิชาเอ่ยด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อยทั้งรีบเพิ่มแรงมือเข้าไปอีก
"ถนัดแต่บริการอย่างอื่นงั้นสิ"
เอริคยกยิ้มเบาๆ
"อย่างอื่นหมายถึงอะไรหรอคะ"
นิชาหยุดมือชะโงกหน้าไปถามอีกฝ่ายอย่างสงสัยว่าที่พูดเมื่อครู่หมายถึงเธอถนัดเรื่องอะไรเธอจะได้ตอบถูกว่าใช่หรือไม่ใช่
ติ๊งงง
ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้คำตอบเอริคก็ลุกไปเปิดประตูให้พนักงานในโรงแรมถือตะกร้าไวน์มาวางไว้บนโต๊ะที่โซฟาเสียก่อน
"ต้องการอะไรเพิ่มเติมเรียกผมได้ตลอดเลยนะครับ"
"อืม.."
เอริคพยักหน้ารับพนักงานหนุ่มจึงเดินออกไป
"คุณจะดื่มเลยมั้ยคะ"
"...."
เมื่อเอริคพยักหน้าเบาๆนิชาเลยรีบจัดการทำหน้าที่ของเธอโดยการรินไวน์ราคาแพงใส่แก้วให้คนที่เอาแต่นั่งจ้องเธอดื่ม
"ฉันไม่ชอบดื่มคนเดียว"
เอริคหยิบแก้วไวน์มาวนเล่นทั้งจ้องหน้าหญิงสาวด้วยสายตาที่อีกฝ่ายมองแล้วต้องขนลุก
"คะ"
"หูเธอไม่ค่อยดีหรือไง"
"หมายถึงให้ฉันดื่มเป็นเพื่อนหรอคะ"
นิชายกมือทาบอกตัวเองเอียงคอถามชายหนุ่มว่าเขาต้องการแบบที่เธอว่าใช่หรือไม่
"อืม"
"ฉันไม่ดื่มหรอกค่ะ"
เมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าเบาๆเธอก็ส่ายหัวทันทีด้วยสีหน้ายิ้มเจื่อน
"เด็กที่นี่บริการลูกค้าแบบนี้น่ะหรอ"
เอริคขมวดคิ้วเล็กน้อยทั้งกระดกไวน์ในแก้วคราเดียวจนหมดแล้ววางแก้วตรงหน้าหญิงสาว
"เอ่อ..ฉันดื่มก็ได้ค่ะ"
นิชาหยิบแก้วไวน์อีกใบมาหมายจะเทไวน์ลงแก้วเพื่อที่จะทำตามใจชายหนุ่มด้วยสีหน้ากล้ำกลืนที่ต้องมาดื่มแอลกอฮอลทั้งที่ไม่เคยดื่ม
"ไม่ต้องฉันไม่บังคับเธอดีกว่า"
เอริคเห็นสีหน้าหญิงสาวแล้วก็ต้องรีบยกมือดึงขวดไวน์กลับไปใส่ในถังก่อนที่หญิงสาวจะเทใส่ลงแก้วเพราะคิดไปคิดมาแล้วก็ไม่อยากบังคับเธอเท่าไรหากคออ่อนเมาแล้วเปลี่ยนเป็นคนละคนเขาคงหมดอารมณ์กับเธอพอดี
"ขอบคุณนะคะ"
นับว่าชายหนุ่มยังใจดีกับเธอบ้างหญิงสาวจึงพอยิ้มออกได้
"นวดให้ฉันต่อ"
"ค่ะ"
"......"
เมื่อได้ยินคำสั่งนิชาจึงรีบกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองทันทีเพราะกลัวอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจกลับมาชวนเธอดื่มแบบเมื่อครู่
"....."
หลังจากในห้องมีแต่ความเงียบมาพักใหญ่หญิงสาวเองก็เปลี่ยนจากนวดหลังให้เขามาเป็นคอยนั่งรินไวน์ให้แทนชายหนุ่มก็รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวร้อนวูบวาบแปลกๆ
จะว่าเมาก็คงไม่ใช่เพราะไวน์เพียงแค่ขวดเดียวคงทำให้เขานั้นเมาไม่ได้ไม่นานนักหลังจากครั่นเนื้อครั่นตัวอารมณ์ข้างในก็เริ่มประทุพลุกพล่านไม่รู้ว่าวันนี้เป็นเพราะมีหญิงสาวที่ถูกใจอยู่ใกล้ๆหรือเขาห่างเรื่องแบบนี้มานานแล้วกันแน่ถึงได้อยากจะสนุกกับหญิงสาวบนเตียงในขณะที่ไวน์ขวดแรกยังไม่หมดขวดดี
"เอ่อ..คุณทำอะไรคะ"
นิชาสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆชายหนุ่มก็หันมารวบตัวเธอเอาไว้ทั้งยังซุกไซร้สูดดมลำคอระหงส์ของเธออย่างไม่เกรงใจ
"ฉันขี้เกียจรอแล้วทำหน้าที่ของเธอซะ"
เอริคผละตัวจับไหล่หญิงสาวมองหน้าเธอด้วยแววตาหยาดเยิ้มตอนนี้ตัวตนของเขามันพร้อมที่จะทำอะไรสนุกๆแล้ว
"ฉันก็ทำอยู่นี่ไงคะ..คุณปล่อยฉันก่อนสิคะไม่อย่างนั้นฉันจะดูแลคุณได้ยังไง"
นิชาไม่เข้าใจว่าเธอไม่ได้ทำหน้าที่ของเธอตรงไหนก็นั่งรินไวน์ให้เขาอยู่หยกๆและหากเขากอดเธอไม่ปล่อยเช่นนี้เธอจะทำหน้าที่ของเธอได้อย่างไร
"อืม..ฉันปล่อยก็ได้ถอดเสื้อผ้าเธอออกสิ"
เอริคกระซิบข้างหูหญิงสาวที่กำลังขัดขืนเขาด้วยน้ำเสียงแหบพร่าทั้งยังไม่หยุดการกระทำของเขาเพราะเนื้อตัวหญิงสาวช่างหอมหวนเย้ายวนอารมณ์ของเขาเสียทุกส่วน
"อะไรนะคะ...ฉันว่าคุณน่าจะกำลังเข้าใจอะไรผิดอยู่นะคะ"
นิชาใช้จังหวะที่ชายหนุ่มเริ่มผละตัวออกจากเธอผลักเขาออกและรีบวิ่งหนีหมายที่จะเปิดประตูออกไป
"เธอจะไปไหนฉันซื้อบริการเธอยังไม่ได้ใช้งานตัวเธอเลยนะ"
เอริคก้าวสองสามก้าวก็ประชิดรวบตัวหญิงสาวมาไว้ที่อ้อมอกได้แล้วทั้งตอนนี้เขายังมีท่าทีไม่พอใจเธออย่างมากด้วยที่ทำเป็นเล่นตัวขัดขืนเขาเพื่ออะไรทั้งที่เขาก็จ่ายเงินให้กับแซนดี้ก่อนหน้านี้ไปแล้ว
"ใช้งานตัวฉัน"
นิชาถึงกับหน้าเหวอกับคำพูดของคนตัวโต
"ก็ใช่น่ะสิตัวเองขายตัวพอลูกค้าจะใช้งานกลับจะหนีเนี่ยนะ"
เอริคตะคอกเบาๆ
"ฉันไม่ได้ขายตัวคุณเข้าใจผิดแล้วค่ะฉันแค่มาดูแลคุณในฐานะแขกวีไอพีของโรงแรมเท่านั่น"
"นี่ฟังนะฉันไม่ได้ซื้อเธอมาแค่บีบๆนวดๆแค่นี้นะเข้าใจใหม่ด้วย"
"ไม่ใช่.."
นิชาพยายามนึกถึงคำพูดของคัพเค้กและส่ายหัวเบาๆคิดในใจว่าเธอไม่น่าไว้ใจคัพเค้กง่ายๆเสียเลย
"เป็นอะไรของเธอ"
เอริคเห็นหญิงสาวมีสีหน้าตะลึงนิ่งงันไปเขาจึงเขย่าตัวเธอเล็กน้อย
"ฉันขอโทษนะคะคุณน่าจะเข้าใจผิดเพราะเพื่อนฉันบอกเองว่าไม่มีเรื่องอื่นนอกจากดูแลคุณเฉยๆ"
"เพื่อนหรอ...เธอคงถูกเพื่อนเธอหลอกแล้วล่ะฉันจ่ายเงินไปแล้วฉันไม่เสียเวลามาฟังคำอะไรของเธอหรอกนะ"
เอริคลากร่างบางเข้าห้องของเขาด้วยแขนข้างเดียวในขณะที่หญิงสาวอ้างเหตุผลต่างๆนาๆขอร้องให้เขาปล่อยเธอไป
- Writer
