Chapter 2

1061 Words
“It’s okay. We can fix that only if you will agree.” Nangunot naman ang aking noo at bahagyang nanliit pa ang aking mga mata sa aking narinig. Nang makita niya kung paano ako maguluhan ay napatawa na lamang siya at bahagyang binasa ang kaniyang ibabang labi gamit ang kaniyang dila. Kumabog naman ang aking puso sa nasaksihan at hindi ko maintindihan kung bakit ganito si Sir sa akin. Kung tutuusin ay halos isang sem na namin siyang professor. Ayon sa mga naririnig ko sa mga kaklase ko ay pinalitan niya raw ang dating professor namin sa major subject namin dahil may aasikasuhin lamang. “I have a proposal for you,” he snickered and tilted his head, waiting for my reaction. Imbis na magsalita ako ay hinintay ko lamang magsalita si Sir. “But before that, you need to sit at my table.” Napasinghap naman ako sa gulat at naguguluhan siyang tinapunan ng tingin. “Bakit naman po, sir? Puwede naman pong dito na lamang ako umupo.” “So we can talk, Miss Montenegro. Hindi naman puwedeng malayo ka sa akin dahil hindi ko gaanong naririnig ang boses mo,” paliwanag niya sa akin at pinatunog ang kaniyang mga daliri habang nakatingin sa akin nang diretso. Nagdadalawang-isip man ay sinunod ko ang gusto niya. Lumapit ako sa tabi niya habang itinatago ang panginginig ng aking mga paa. Bahagya ko pa ngang nahigit ang aking hininga nang maamoy ko ang kaniyang pabango. Hindi ito masakit sa ilong at hindi rin ito nakakahilo. Ano bang klaseng pabango ang gamit ni sir? Ang mild lamang kasi nito at ang sarap amoy-amuyin. Nang mapansin ni sir na hindi pa ako gumagalaw sa kaniyang gilid para maupo sa kaniyang mesa at nakaharap sa kaniya ay agad na niyang inabot ang aking bewang gamit ang kaniyang matigas na braso at inalalayan akong makaupo sa kaniyang mesa. “There you go,” bulong niya nang maayos niya ang aking puwesto. Inis na tinanggal naman niya ang mga nakaharang na libro sa aking gilid nang hindi tinatanggal ang kaniyang mga mata sa akin. “Ayaw kong ulitin mo ang mga requirement na nawawala o hindi mo naipasa,” panimula niya habang nilalaro ang kaniyang labi gamit ang kaniyang hintuturo. Sinubukan kong ibaba ang skirt na suot ko dahil naiilang ako. Maikli kasi ang uniform namin at nasa harap ko lamang si sir. Ayaw ko naman na isipin niyang inaakit ko siya kahit na hindi naman. “Ano po ang gagawin ko, sir?” mahinang tanong ko sa kaniya para itago ang panginginig ng boses ko. “Good question, Miss Montenegro,” sambit niya at ngumiti sa akin. “You to fulfill what I'm feeling.” “What do you mean, sir?” nagtatakang tanong ko sa kaniya. Unti-unti namang dumapo ang kaniyang mga mata sa aking dib.dib pababa sa aking legs na lumilitaw na at hindi na maitago ang pangloob na suot ko sa ibaba. Bahagya naman akong napalunok nang mabasa ko ang kaniyang mga mata. “Simple. My lust,” he uttered then bit his lower lip. “But you don’t need to agree if you can’t do that. Hindi naman kita pipilitin pero kung gusto mong pumasa at ayaw mo na talagang i-take ang subject na ito next school year and willing ka naman gawin iyon, ayos lang din.” Bahagya naman akong napaisip sa kaniyang sinabi dahil nahulaan niya agad kung ano ang ayaw ko. Ngunit natatakot kasi akong gawin dahil paano kapag nagustuhan ko? Hindi ba ako mahuhulog sa kaniya? Natigil naman ako sa aking naisip. Bakit naman ako mahuhulog kay sir? Alam ko namang hindi niya ako type. Iba lang ang nararamdaman niya sa akin kaya napaka-impossible niyan. Hindi ko napansin na nakayuko na pala ako dahil sa mga tumatakbo sa isipan ko. Tama naman siya, ayaw kong bumagsak at i-take ulit ang subject na ito. Matapang kong tiningnan si sir. Hindi ko na babawiin kung ano man ang sasabihin ko dahil hindi naman labag sa akin ito. Kusa ko itong gagawin kahit na alam kong mali. “Pumapayag po ako sir,” sagot ko. “Good girl,” bulong niya bago ipatong ang kaniyang malapad, malaki at mainit niyang palad sa aking hita at sinimulan itong haplusin nang mabagal. “Sigurado ka na ba, Xianel Vien Montenegro?” Naging mabibigat ang aking paghinga sa hindi malamang dahilan. Hinahaplos niya pa lang ang aking hita pero ganito na ang nararamdaman ko. Sinubukan kong ibuka ang aking bibig para sana sagutin ang kaniyang tanong pero tanging mahinang tunog lang ang lumabas sa aking bibig. “I guess, sigurado ka na talaga,” huling sambit niya bago ibuka ang aking mga hita. “Bagong shave, huh?“ bulong niya habang tinitignan ang bagay na iyon. May suot pa naman akong pangloob kaya hindi ko alam kung paano niya napansin na bagong shave ang itinatago ko. Halos mapatalon ako sa gulat nang maramdaman ko ang daliri niya sa aking sensitibong parte. Isang beses at magaan lamang iyon pero halos mabaliw na ako. “You’re getting excited, Montenegro. I can feel your wetn3ss even if you are still wearing that undies,” he mumbled, teasingly. Imbis na mahiya ako sa sinasabi niya ay para pa akong natutuwa. Bakit kasi ganito ang ginagawa niya sa akin? Masyado siyang bulgar at halata rin ang panggigigil niya sa kaniyang boses. Sinimulan niyang hagurin ito nang mabagal at hindi na ako nakapagpigil at bigla na lamang napaliyad sa sarap. “Sir!” impit na ungol ko. “You can shout, Montenegro. They can’t hear us. My office is soundproof,” he whispered before pulling my undies down harshly. Nang matanggal niya ang sagabal sa bagay na iyon ay agad niyang itinapon sa kung saan at mabilis na ibinuka ulit ang aking mga hita saka ipinagpatuloy ang kaniyang ginagawa. “Sir!” sigaw ko at inabot ang kaniyang balikat para kumuha nang lakas pero binilisan niya lamang ang paghagod at halos maputol na ang hininga ko sa ginagawa niya sa akin. Gamit ang kaniyang isang kamay, inabot niya ang aking buttones at isa-isang tinanggal ang nakaharang sa aking itaas na katawan. Tumambad naman sa kaniya ang aking dib.dib na nag-iwan ng ngiti sa kaniyang labi. “Dmn, Xianel! You’re so fcking sexy!” he groaned before claiming my right nip.ples and starts scking it like he was a baby.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD