"Başlarım teknisyenine. Bana bak! Ben bundan sonra ölmüyorum. Gerekirse ölürsem geri dirilir gelirim ama seni yalnız bırakmıyorum duydun mu? Bu işi sadece biz halledeceğiz Eva sen ve ben, başkası yok. Olmayacak. Sadece sen ve ben! Şimdi o uçağa bin son uçuşunu yap, gel ve bröve midir her neyse onu al gel." Diye fısıltı eşliğinde söylediği cümle karşısında hem amaçsızca mutlu oldum hem de kanım dondu. İkimizin bu işi bitireceğini nasıl da güzel söylemişti öyle. Eva kendine gel diyerek silkelendim.
Fısıltı eşliğinde söylediği cümleler sakince söylediği zamana da denk geliyor olabilirdi. Bazen sinirli veya tamamen normal olabilirdi, onu farklı kılan konuşurken yaptığı tonlamaydı. Kısaca tasvirlemek gerekirse şu an sinirliydi evet.
"Altan sana dönüşte bir sürprizim var üsten bir yere ayrılm
