เฮียชาติมาก่อนเวลานัดสิบห้านาที ในรถกระบะกลางเก่ากลางใหม่ เปรียวนั่งขดบนเบาะหลัง ตัวงอหน้าแดง แขนขามีรอยโดนตีแดงรูปมือเป็นปื้นๆ นางสายพิศหน้าบึ้งอยู่เบาะหน้า
“เอ้า! ลงมาทั้งแม่ทั้งลูกนั่นแหละ หรือจะให้ลากลง”
ผู้เป็นพ่อตะคอกดุดันกว่าครั้งที่มาคราวก่อน เฮียชาตินั่งในห้องรับแขกเครียด เปรียวก้มหน้าลงพื้นสะอื้นเป็นบางคราว ผู้เป็นแม่เบี่ยงหน้าไม่สบตาใคร
“มีอะไรจะคุยกับเราเพิ่มเติมเหรอครับ”
กุมุทเก็บข้อมูลจากนักสืบเป็นไม้เด็ดไว้เล่นงานกลับ หากมีการเรียกร้องอะไรเพิ่ม กัณณ์ดิษฐ์ยกน้ำมาเสิร์ฟอย่างเสียไม่ได้
กุมุทไม่บอกเลยว่าจะแก้ปัญหาให้เขาได้อย่างไร หากจะตรวจดีเอ็นเอว่าเด็กเป็นลูกใครก็ต้องรออีกหลายเดือน ระหว่างนั้นเขาต้องเป็นแพะรับบาปไปเรื่อยๆ
“ผมจะมาขอโทษเรื่องที่กล่าวหาว่าคุณก็องดิคทำเปรียวท้อง”
