Until the Sunset

CHAPTER 48

"Hoy nasaan 'yong yellow pad ko? Kailangan ko na 'yon mamaya!" sigaw ni Denise sa akin pagkapasok na pagkapasok niya sa loob ng room.

I chuckled. "Mayaman ka naman, bumili ka na lang."

Hindi ko siya pinansin at humarap kay Sebi. "Mami, ano nga ulit chika mo kanina?" tanong ko sa kaniya habang abala siya sa ginagawa niyang pagkutkut ng daliri.

Pumasok na siya last week, at nilahad niya sa akin ang mga pangyayari na naganap sa kaniya sa dalawang linggo na hindi siya nakapasok. Mas lamang nga lang daw talaga ang galit ng tatay niya, dahil hindi niya raw ito matanggap. Samantalang 'yong nanay niya sinusuportahan lang siya sa lahat ng gusto niya basta hindi raw siya nakakatapak ng ibang tao. Well I agreed to his mom.

He didn't tell me the reason why he's absent for two weeks. Hindi ko na lang din tinanong at baka ayaw niya ring sabihin, o baka masiyadong personal iyon.

"Gaga tinatanong ko kung g ka mamaya?" he stated.

I creased my forehead. "Saan?"

He leaned forward at me and whispered, "Sa bar, may bago kasing bukas diyan sa kabilang kanto," he giggled.

I shook my head. "Pass, bebe time," I joked.

Hinampas naman niya ako nang bahagya kaya tinignan ko siya nang masama. Nakuwento ko na rin sa kaniya ang ginagawang panliligaw ni Khirro sa akin ngayon, at kung paano niya ginagawa at pinaparamdam sa akin 'yon araw-araw. Well, nandoon naman siya noong mga panahon nanliligaw na talaga sa 'kin si Khirro, pero nakaligtaan niya 'yong two weeks na pangyayari dahil absent siya.

"Bahala ka! Pumayag na sa akin si Sakiya kanina, yayain ko na lang si Denise ngayon ta's 'yong ibang friends."

"Weh, si Iyah pumayag?" I asked not believing on what he mentioned earlier.

He rolled his eyes. "Like duh, si Sakiya Josefina 'yon 'no! Party girl kaya 'yong inggr*tang 'yon."

I was about to speak when Denise suddenly pushed me towards my back chair, and he asked Sebi.

"Anong party? Ang daya niyo naman hindi niyo inaaya. Wala na buwag na 'tong friendship na 'to! Ang sasama niyo, nasasaktan ako!" pag-iinarteng saad niya kaya tumingin lang kami sa kaniya na para bang hindi naiintindihan ang sinasabi niya.

Binatukan siya ni Sebi at bahagyang hinila ang buhok.

"Aray naman!"

Sebi rolled his eyes once again. "Masiyado kang OA. G ka ba mamaya? Diyan lang 'yon sa bagong bukas na bar," he stated.

Denise pursed her lips before she answered. "Denise ata 'to 'no! G ako kahit saan pang lumalop ng mundo!" Tumawa siya nang mala-demonyo at sakto namang pumasok ang teacher namin sa Business Mathematics.

Dali-dali siyang umayos nang upo, at bahagyang yumuko sa kaniyang mesa para iwasan ang masamang tingin na ginagawad sa kaniya ni Sir. Silvano.

"Good day class," malalim na boses na saad nito.

Binati namin siya pabalik at akala namin ay hindi na niya napansin ang kaninang pagtawa ni Denise pero mukhang naalala niya at tumingin siya sa gawi namin at tinignan nang masama si Denise.

"Ms. Laurette stand up! Give me atleast five basic terms when it comes to the word Bussiness Mathematics, now!" Sa lakas nang boses na sinabi niya iyon, halos lahat din ng mga kaklase ko ay napatungo sa kani-kanilang desk at hindi tinignan si Sir Silvano na ngayon ay may ginagawa na sa kaniyang laptop habang hinihintay na makasagot si Denise.

At dahil dakilang masipag mag-aral si Denise naging easy na lang sa kaniya 'yon, kaya hindi na siya ulit napansin ni Sir Silvano.

"Class dismissed," may galit na saad niya.

Isa rin siya sa mga subject teacher na tinuturing namin na terror, pero gusto rin naman siya dahil palagi siyang nagdi-dismissed nang maaga. Palaging before 15 minutes or 20 minutes, bago ang time. Hindi na lang namin 'yon pinapansin at kami pa ay natutuwa.

"Sasama ka mamaya?" Denise nudged at me, while fixing her things.

I just shrugged. "Hindi ko alam, finals ni Khirro ngayong week tutulungan ko na lang muna siyang mag-review."

She chuckled. "Naks responsible partner, wala pa kayong label niyan, ah?" sarkastikong tanong niya.

I laughed. "Malapit na."

Inismiran na lang niya ako at pinakinggan ang announcement ni Sebi bago kami pumunta sa STEM building para sunduin si Iyah, at tignan na rin si Khirro.

"Guys two weeks na lang finals na natin. So I encourage all of you to study, study and study sa lahat ng topic na napag-aralan natin buong sem. On behalf of our teachers, I would like to say my good luck to each of you! Kaya natin 'to! Sabay aangat! Sabay din babagsak!" Nagsipagtawanan lang ang mga kaklase ko at ang iba ay halatang kinakabahan na para sa finals namin next, next week.

"Sure ka 'di talaga sasama?" tanong sa akin ni Iyah habang papunta kami sa parking lot.

"Nope, naghihintay na sa 'kin si Khirro sa parking. Enjoy na lang kayo!" I stated and leaned at her to give her a peck.

"Bye! Mag level-up na kayo ha, label din 'pag may oras," Sebi teased me, which make Denise laugh.

"Tss. Ewan ko sa inyo, sige na ingat!" I waved them a goodbye before I walked away.

I texted Khirro that I'm on my way to go near him. He immediately replied. "Take care. I missed you and I love you."

I just smiled.

Nang malapit na ako kung saan naka-park ang kotse niya, bahagya kong nakita si Ciara. Akmang tatawagin ko na sana siya pero dumiretso siya sa kotse ni Khirro at kumatok sa bintana ng driver's seat nito. Hindi muna ako pumunta kay Khirro, para bigyan sila ng privacy at baka patungkol ito sa kanilang ginagawang research. I waited for them for about ten minutes, when I decided to go with him because they're laughing as they talked about something ridiculous. So comfortable, huh?

"Hi," I greeted them with a smile.

Khirro was suddenly shocked by my sudden appearance, and I saw in my peripheral vision that Ciara rolled her eyes. What the f*ck is her problem?

"Hi babe!" Khirro greeted me, but I can sense in his voice that he's nervous.

"Hello!" I greeted again. Because Ciara is still in her position, knowing that I'm on behind her. She didn't even throw me a single glance. Wala naman kaming problema ah?

I was about to greet her, but he bid a goodbye to Khirro without talking to me.

"Ciara!" I shouted. But she just throw me a glance with a forced smile and waved her hands.

Bumaba si Khirro sa kotse niya para yakapin ako. "I missed you," he said as he hugged me tight.

He encircled his arms on my waist and gave me a soft kiss in my forehead.

Gusto ko siyang tanungin kung bakit ganoon ang nakita ko sa kanilang dalawa ni Ciara. I mean, yes, we are still on the school pero bakit pati sa parking kailangan pang pag-usapan ang research or something? Winakli ko ang mga bagay na iniisip ko at alam kong walang patutunguhan iyon.

I looked at him, but he just smiled at me.

"Let's go?"

I nodded.

Pumunta kami sa condo niya para tulungan siyang mag-review sa paparating nilang finals. At abot hanggang langit ang kaba ko dahil first time kong makakapunta sa loob ng condo niya. For pete's sake, we are still in the stage of courting and this is my first time seeing his own condo.

"Hey. What's bothering you?" Inakbayan niya ako at bahagyang inayos ang buhok ko dahil nakakalat ito sa mukha ko.

Umiiling lang ako, kahit ramdam ko ang kaba sa akin. Wala namang rason para kabahan ako nang ganito, pero nararamdaman ko pa rin.

He kissed the side of my head when the elevator opens, revealing the 8th floor wherein his condo was located.

He opened the 3rd door widely. Siya ang unang pumasok, at sinenyasan niya akong lumapit pero nag-aalangan pa rin ako dahil sobra-sobra na ang kaba ko. Hindi ko alam kung saan nagmumumula ito pero kahit anong pilit kong alisin ito, mas lalo lang dumadagdag ang kabang nararamdaman ko.

He laughed with my sudden reaction. Inalalayan niya akong makapasok sa loob. Nilibot ko ang aking paningin sa kabubuuan ng condo niya. Puro itong pinaghalong kulay na white and black with a little touch of brown. May dalawa ring room na hula ko ay kwarto niya at guest room. May sala rin na may couch at doon niya ako pinaupo, habang nagpapalit at nag-aayos siya ng gamit niya. May mini kitchen din sa tabi ng sala at may countertop sa gitna nito na kulay ash gray na siyang nagpapaganda sa kitchen niya.

Nawala ang pagmumuni ko nang binuksan niya ang TV at inabot sa akin ang remote. He was now wearing a white t-shirt and color black walking shorts.

"Babe, feel at home, okay? I won't do anything such things that you might feel uncomfortable, unless..." he trailed off.

I creased my forhead. "Unless what?"

He lick his lower lip and looked away. "Unless you give me the permission..." he said in soft voice.

I throw him a deadly glare while taking the remote control to him.

Tumawa lang siya sa naging reaksiyon ko at napansin kong pumunta siya sa kitchen niya.

"Babe what do you want? I still have..." he trailed off. "F*ck." I heard him mumble, and took his phone on his bedroom. "Let just order some food, what do you want?"

Umiling ako at pinilit na 'wag ipahalata sa kaniya ang tawa ko. "Akala ko ba mayroon ka pang... anong sabi mo kanina?" I teased him.

Mukha naman kasing inis na inis siya dahil wala na siyang natirang pagkain sa ref niya, kaya nag decide na lang siyang mag-order ng food.

He touched his nape and looked away. Bahagya ko pang napansin na namumula na ang tenga niya marahil sa hiya.

So I decided to tease him more. I stood up and walked into his kitchen. "Anong mayroon ka ulit dito?" I teased. I looked at him and he just bit his lower lip and he's not even looking at me.

Hindi siya sumagot kaya binuksan ko ang ref, at tumambad sa akin ang sandamakmak na cereal. Cereal lang ba nagpapabuhay sa taong 'to?

Tumingin muli ako sa gawi niya, pero nakatalikod na siya sa akin at mukhang katawagan na niya ang nagte-take ng order namin. Base sa naririnig ko puro about pizza and some pasta ang in-order niya.

When he ended the call, he looked at me with so much ashamed plastered on his face. "Uh... I only know some little food to cook... so that's why t-there's a lot of cereal there..." he explained to me and looked away. Pulang-pula na ang mukha niya at naririnig ko pa siyang paulit-ulit na nagmumura ng dahil sa hiya.

Tumawa lang ako nang bahagya at lumapit sa kaniya. "Cereal lang bumubuhay sa 'yo?" I asked.

He pouted and shook his head. "No."

"E, bakit puro cereal lang nasa ref mo?" I asked again, controlling my laughter.

Hindi niya ako pinansin marahil ay napikon na sa akin. Dumiretso siya sa couch at hinanda ang gamit niya sa maliit na table para mag-review.

I heard him sighed. "That's... that's my favorite meal... every day." Sinabi niya iyon na para bang hiyang-hiya siya na malaman ko. Well, natatawa ako pero hindi ko akalain na may cute side pa lang siyang ganito. Imagine you only eat cereal for the whole day? Cereal na rin siguro 'yung poop niya? Joke.

I composed myself not to laugh because I saw him pouting like a child while writing something on his paper. I inhaled to control my laugh.

Kinakailangan ko pang uminom ng tubig para hindi na matuloy ang binabalak kong pagtawa. Umupo na lang ako sa tabi niya at tinignan ang mga notes niya na halos wala akong naintindihan dahil puro about Science. May Chemistry, Biology, and Physics.

Kaya nga hindi ako nag-STEM para makaiwas sa Science, pero huli na ng malaman ko na may Science rin pala sa ABM. I literally hate Science, ever since I was born.

Pero infairness ang ganda ng sulat niya lalo na kapag naka-cursive. 'Yong cursive niya parang katulad n'ong cursive na Mistral penmanship. I envy him for having a good penmaship, while mine ugh. It looks like I have a bad penmanship when it comes to cursive. Pero 'yong non-cursive ko naman ay maayos, kaya 'yon ang madalas kong gamitin kaysa sa cursive.

"Kailan nga ulit finals niyo?" I asked him, while trying to scanned his notes, kahit wala akong naiintindihan at hinahangaan na lang ang cursive writing niya.

"This coming Thursday and Friday."

Hindi ko na lang siya kinausap at hinayaan na mag-review doon. Nahiya pa ako dahil alam kong sa sarili ko na hindi ako makakatulong dahil ayoko talaga ng Science, 'yon pa naman ang nire-review niya ngayon. Bawi na lang ako sa ibang subject niya.

I heard the doorbell ring. 'Eto na siguro 'yong in-order niya. Ako na ang nagpresinta, at ako na lang din ang magbabayad para fair na kami sa lahat ng gastusan.

"Thank you Ma'am! Have a delightful eating!" the delivery boy said before he walked away.