CHAPTER 50

2147 Words
He cupped my face using his hands. He gently rubbed his thumb on my right cheeks, while looking intently to my eyes, down to the tip of my nose, and to my lips. Aaminin kong kinakabahan ako sa gagawin niya, lalo pa't alam kong kaming dalawa lang ang nasa condo niya. In a snap, he's kissing me passionately. At first, it was gentle, not until he bit my lower lip that makes me moan his name. I open my mouth to give him more access, and he pushes his tongue inside of it. I put my hands to his neck, and he put his hands to my nape to pull me closer to him. I feel that his hands are slowly traveling behind me, and it makes me moan even more He stopped a bit and looked at me with so much love. "Say my name..." he said huskily yet in a whisper tone. I felt my cheeks turn in red because of our sudden action, but I managed to compose my self. "Khirro..." I almost hit myself because I didn't know why I said it like a moan! I saw that his eyes become darker, and he kissed me again, but now it is more aggressive. Hindi ko alam kung bakit hinahayaan ko siyang gawin ito, gayong alam ko sa sarili kong mali pa rin ito. I should stop this, but my body is in the opposite decision. I felt that his lip is now traveling on my neck and ears, all I can do is close my eyes hardly because of the too much delight I'm feeling right now. He suddenly put his hands slowly inside of my uniform while kissing me again. Hindi pa ito nakakatulong sa kaunting sikip, but he managed to make a way to reach my mound. I could feel right now is so much nervousness. But I admit that I like what he's doing, so I don't have the chance to stop him. I felt his hands on my mound and gently rubbing it using his hands. I moaned his name because of the delight that I'm feeling right now. He continued massaging my breast and kissing my neck not until we heard that someone is knocking on the door of his condo. He stopped and gave me a sudden peck kiss on my lips before he goes to the door. Naiwan akong mag-isa sa kitchen, at halos hindi ko alam kung anong mukhang ihaharap ko sa kaniya sa labis na kahihiyan. "Omg, we're almost there what the f*ck..." I whispered to myself as I tweaked my hair slightly. I get a bottle of water and drink it straightly. Nasa kalagitnaan ako ng pag-inom, nang may makita akong isang lalake na may dalang nga plastic bags at gulat na gulat na nakatingin sa akin. I suddenly let the water out of my mouth, because of shock too. "What the f*ck bossing ano 'to?!" sigaw ng lalaki habang tinatakpan ang kaniyang mata at umaarteng parang may nakitang hindi kanais-nais. Tinignan ko naman ang sarili ko at maayos pa rin ang pagkakaayos ng uniform ko. Kinuha ko ang maliit na salamin sa bulsa ko, at tinignan ang sarili ko. Maayos pa rin naman ang ayos ng mukha ko, pero nang makita ko ang nasa bandang leeg, may namumula-mula rito. What the f*ck Khirro! I throw him a deadly glare, but he just shrugged while smiling a bit. "Hey Gab, put that groceries on the ref, and you can leave." Dahan-dahan niyang inalis ang pagkakatakip sa mata, at huminga nang malalim na para bang isang malaking challenge ang kinahaharap niya. "Buti na lang pala kumatok ako, kung hindi baka may naabutan ako, sayang," he suddenly said like he's regretting because he didn't see what is supposed to be seen. Akmang aalis na sana ako, para ayusin ang gamit sa labas nang magsalita ulit ang lalaki. "I'm Gabriel, you can call me Gab," he said. I looked at him, and he's now smiling from ear to ear. "Hindi ko tinatanong," pabalang na sagot ko at umalis na sa kitchen. "Bastos ng girlfriend mo bossing!" he said while laughing. It was not my intention to become rude. Medyo nairita lang ako dahil para bang diring-diri siya kanina no'ng makita ako, at kung makatakip ng mata para bang isa akong malaking kasalanan na hindi p'wedeng tignan. L*che, siya ata 'yong kasama ni Khirro before sa resto e. Inayos ko na lang ang gamit ni Khirro na nagkalat sa table at tinapon ang box ng pizza na wala ng laman. I also eat the remaining nuggets before I throw them out. Naramdaman ko namang may presensya na sa likod ko, kaya minabuti ko munang ayusin ang sala niya. "Hey girl with a hickey on the neck! Ingatan mo bossing ko, mahal ka nito!" Tumawa siya at dumiretso sa pinto na may nakakalokong ngiti. "Continue what you were doing! Have a safe flight to heaven!" he teased, before he close the door. Naririnig ko pa ang tawa niya na para bang masayang-masaya siya. I rolled my eyes. Ang pangit niya kabonding k*ngina siya girl with a hickey on the neck. There were a defeaning silence between us, and I also feel that awkwardness was filling me up right now. Umupo ako nang ayos sa couch, at naramdaman ko ring umupo siya sa tabi ko. Pero may kaunting layo ang pagitan namin. I don't know how to start the conversation especially, we did a thing a minute ago. Should I apologize to him? Wait, why should I apologize? Should I forget about it na lang? What if I act that it didn't happen? Or what if I ignored him? Ah, it's so frustrating to think about a move! I was so thankful that my phone rang. It was coming from Sebi that make me confuse. But I quickly answered it, though. "Why napatawag?" "Girl pumunta ka rito, si Iyah gumagawa ng scandal!" he exaggeratedly said. "Ha? What do you mean?" I heard him scoffed on the other line. "Pumunta ka na lang dito sa bagong bar na sinabi ko sa 'yo! Dalian mo hindi na mapigilan 'tong isang 'to!" I rolled my eyes. I was about to answer when he ended the call. Kinuha ko ang mga gamit ko, at nakita ko namang tumayo si Khirro na para bang naguguluhan sa naging akto ko. "Uh, I need to go na. 'Yong kaibigan ko kasi may ginagawa na naman e," I shyly said. Hindi ko alam kung ba't nahihiya akong magpaalam sa kaniya. I felt guilty because I said to him that I'll help him to review his notes. But then, it ends up leaving him this too early. Pero okay na rin 'yon, para 'di ko na maramdaman 'yong awkwardness. Gosh! "Ah, wait, I'll get my keys. I'll—" I halted him. "No need, just finish reviewing your notes and don't forget to eat dinner. I'll call you na lang later." He walked towards me and hugged me. "Take care, I love you." He kissed my forehead before he let me go. Yeah right, I was planning to answer him now to be an official relationship but, I think I'll just move it on to the other day. I hope he could still wait for me. Nang makapasok ako sa bar, halos hindi ko na alam kung saan ako dadaan dahil halos lahat ng daraanan ko ay may mga tao na para bang sinasadyang harangan ako. I pushed them a little bit, so that I have a way to go where my friends are locating. I heard someone called my name, and I saw Denise waving her hands at me. Dali-dali akong pumunta sa p'westo nila at halos hindi ko alam kung sinong uunahing kamustahin dahil halos lahat sila ay knocked out na. Si Roxanne na nakahiga na sa couch na para bang handa nang matulog. Si Nadine na parang anytime magsusuka na. Si Levy at Suze na halos wala na ring malay, at si Iyah na naglulupasay sa sahig at umiiyak na walang dahilan. Tanging si Sebi at Denise na lang ang walang masiyadong tama, but I guess they were sober up to manage our friends. Pero mukhang hindi yata nila kinaya kaya tinawagan na ako ni Sebi. I sighed. "Pilitin niyong painumin ng tubig to sober up themselves." I told Sebi and Denise and they quickly followed me. Tinignan ko si Iyah na kasalukuyang tinutungga ang natitirang alak sa bote niya. Inagaw ko ito sa kaniya, at tumingin pa siya sa akin na para bang nagtataka. "Hoy akin na 'yan! I'm not yet done drinking that one!" she drunkly said. Jusko, bakit ko nga naging kaibigan 'to? Hindi ko siya pinansin, at tinignan ang iba kong kasama na ang iba ay unti-unti nang nakaka-recover sa mga pinaggagagawa nila. "Sino maghahatid sa mga 'yan?" I asked Sebi. "Ako na bahala, I have a friend here. I can take the girls with me, and I just ask my friend to send this guys on their home." Nakita ko naman na may tinawag na si Sebi, at napansin kong napapayag niya rin ito. Inumpisahan na nilang alalayan ang mga kaibigan ko papalabas at para maihatid na rin sa kanilang mga bahay. "Hey Iyah, stand up! Tara na!" I said as I tapped her shoulders. She sobbed. "No, ayokong umalis dito." Hindi ko alam kung anong iniiyak niya, o may pinagdadaanan ba siyang problema. Wala rin naman siyang nababanggit at pansin ko na okay naman s'ya noong mga nakaraang araw. Kaya wala akong nakikitang dahilan para umakto siya nang ganito. I felt that someone tapped my shoulder. "Klaire, ikaw na bahala kay Iyah. Kay Denise ka na lang din sumabay may dala siyang car," Sebi said, and I nod as I reply. I saw in my peripheral vision that Denise is fixing the things of Iyah. Lumapit siya sa amin, at pinilit rin na pauwiin si Iyah. Ilang minuto pa ay akay-akay na namin siya papunta sa kotse ni Denise. We sat on the back seat, while Denise is the one who is driving. Alam na rin naman niya ang dorm namin kaya hindi na ako nag-abala na ituro pa sa kaniya. I heard the stifled cries of Iyah, while she's leaning on my shoulder. "Klaire ang sakit..." I shook my head. "Shh... it's alright..." I saw that Denise looked us using the rear mirror. "He kept on mentioning the name Zeus earlier, and then after that, she will burst into cries and sobbed like a child." Denise shook his head while remembering what happened. Nang makarating na sa dorm, tinulungan pa ako ni Denise na alalayan ulit si Iyah papasok sa loob. Dahan dahan ko siyang nilagay sa kama niya, at tinanggal ang sapatos niya. Tinignan ko si Roxanne na tahimik na rin na natutulog sa sarili niyang kama. "Denise, thank you! Hindi na kita mahahatid sa labas, ingat ka," saad ko habang inaayos ang mga gamit na nagkalat sa dorm. "It's okay. Tell me the story tomorrow about what happened on your so called-review-thingy with Khirro," she giggled before she walked away. Bigla naman ulit ako nakaramadam ng kahihiyan sa katawan ko pero minabuti ko munang alisin 'to sa nararamdaman ko at asikasuhin si Iyah. Narinig ko ulit siyang umiyak, pero may kaibahan na ito sa ngayon. Na kung kanina para siyang batang walang humpas sa kakaiyak, ngayon naman para bang may masakit siyang pinagdadaanan na hindi mawari. I can't ask her a question right now because she's drunk. I know that she will not tell it to me properly. So I let her cry on my shoulders. "Klaire ayoko na... the pain was too much for me to handle.... hindi ko na kaya..." she sobbed and even pounding her chest because of pain. "Shh... it's okay. The pain you're feeling right now is valid, tahan na," I said while gently massaging her hair to make her stop. She sobbed again. "Am I not enough?" "You are more than enough, Sakiya," I whole-heartedly said. I bit my lower lip to stop myself from crying. She was always asking me if she's enough, but I always answered her that she's more than enough. Hindi ko man lang alam ang pinagdadaanan niya dahil masiyado akong tutok sa mga panliligaw sa akin ni Khirro. I didn't know that she's struggling with this kind of pain. I felt that the blame would be on me because I didn't bother to ask if she's okay. If I only can transfer to me the pain that she's feeling right now. I would have done it. I don't want anyone to feel this kind of agony, especially they do not deserve it. I don't want them to suffer. If only I could just take the pains they feel. I will surely do it. Because I know that eventually, I was able to get through it.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD