Talk To Me

1406 Words
Lesson Six Talk To Me                    “Mahal na Prinsesa.”     - Priness Xanara –               Abrasia. Paborito kong lugar dito sa Euenessia. Hindi akin ang hardin na ito pero exclusive at locked na kapag nandito ako. There’s really one person who keeps me safe tuwing nandito ako. Tipong kahit nasa labas lang siya’t nagbabantay since more often than not gusto kong mapag-isa dito sa loob eh naghihintay pa rin siya ng kahit gaano katagal.                    “Randall.”                    “Mahal na Prinsesa, kailangan n’yo nang bumalik.”               Not if I have to come back to Shiraniyo to be able to greet my Ima waiting everytime I get to visit Euenessia.                    “Agad?”                    “Opo.”               Kung sa labas, pwede niya akong sungitan o bastusin, dito hindi. He has to address me with ‘Mahal na Prinsesa’ all the time and use ‘opo’ at ‘po’ when talking to me instead of smirking and leaving me with nothing.               Sounds new to Randall? It’s the way it is. :)                    “Dito muna ako.”                    “Mahal na Prinsesa, hindi po maaari.”               Nilingon ko siya. I saw him stiffened then lowered his gaze away from mine. Napangiti lang ako.               Nobody can meet my gaze. They can’t. Kabastusan daw ‘yon. Ewan ko ba. I despise myself being a princess. I hated it. I wanted to move like there’s freedom. Hindi yung ganito.               I tapped the side of where I was sitting. “Maupo ka.”                    “Prin—”                    “Five minutes, Randall. Just sit.”               Still looking away, naupo siya sa may damuhan na katabi ko. Pinanood namin ang pagdaloy ng malinis na kulay asul na tubig sa harapan ko. Dalawang taong nakakalipas, dating itim ang tubig na ‘yan. Ang natatanging lawa ng Abrasia.               Good thing nagamit ko ang pagiging prinsesa ko sa pagbabalik ng kulay asul na lawa na ‘yan.                    “I don’t hate you.”               By that four words, agad na siyang tumingin sa akin. Ngumiti lang ako habang nakatingin ng diretso sa lawa.                    “They keep on breaking you to pieces, Randall. And I know that. Actually ngayon lang kita makakausap ng tungkol dito. I was afraid I could ruin any of my plans kung sa labas kita kakausapin.”               He kept silent. But I feel his stares. Ayokong tignan siya. Iiwasan niya lang din ang tingin ko.                    “I don’t know if you do… love her. That girl. But it was clear to me that they are using you against me. And I couldn’t bear seeing you being blamed and being pushed around by people at pinaghihinalaan kang isang traydor. You couldn’t… do that will you?”               That was the time I looked at him. I was expecting he’d look away but instead he met my gaze and slowly shook his head no.               It makes me smile. “Yeah, you wouldn’t. Were linked.”                    “That confident, huh?”                    “A little.” ^__nagpa-plano sila ng pananakop.”               Nangunot ang noo ko pagkarinig ko no’n. As if I’m gonna let that happen for pete’s sake.                    “I’m doing everything just to stop that. Even to being with that retard. I believe na kaya ni Sushame na pigilan ang mga planong ‘yon ng nanay niyang isa pang sakim.”                    “You’re unfair, you know that? Prinsesa mo’ko pero bakit hindi ka man lang nagtiwalang sabihin sa akin ang mga bagay na ‘yan?”               He looked at me. He’s quite… pissed? I don’t know. Yun kasi ang naba-vibes ko through his eyes.                   “Remember the day that I brought Sushame back to Ruwana and the day I wanted to explain everything to you? I was to explain and to tell you everything. Now what did you just do? Threaten me to kill me if I screw up.”               Eh kasi naman hayblad ako nun. .___.                    “I find it hard to deal with you, Xanara.” He looked away by that time. “You were born to lead. Natural ‘yon sa’yo at kahit anong gawin ko hindi kita madidiktihan sa mga gagawin mong desisyon. I should’ve known you would get mad to me but instead… inuna ko siya.”                    “I can’t control my anger. That… I’m sorry.”                    “Xanara… gusto kong maging tapat sa’yo. Gusto kong magtiwala ka na wala akong gagawing kahit ano na ikasasama ng Euenessia. Avrona mo’ko. Pino-protektahan kita.”               Bumuntong hininga ako. I guess hindi pa nga ito ang tamang oras para sabihin sa kanya ang mga ganoong bagay.                    “I trust you, Randall.”               Maya-maya lang din eh tumayo na kami para lumabas ng Abrasia. Nakatali si Night—kabayo ni Randall—sa may puno na malapit doon. Iyon ang sinakyan naming dalawa papunta dito.               Swish sound?               No.               s**t.               Lumingon kaagad ako. Randall was fast enough to catch the arrow flying to my direction. He literally caught the arrow in his hand. He then moved to me to ensure that I’ll be protected.                    “Randall…”                    “Lason.”               That hits me.               I can protect myself, yes. But the fact that I’m letting my guard down when Randall’s around isn’t of much help to me. I’m becoming spineless when it comes to this. I know I shouldn’t.               Pero kasi laging nasa isip ko yung bagay na andyan naman si Randall para pumrotekta sa akin so why bother getting worried?                    “Tara, umalis na tayo.”               Hinigit ko yung laylayan ng suot niyang damit. Ramdam ko ang lambot niyon pero mas ramdam ko ang pinaghalong galit at pangamba na bumabalot sa buong sistema ko.               When suddenly he hugged me.                    “No one can hurt you. I’m here.”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD