ดอกไม้สีชาดยามราตรี

Blood 7 กระตุกหนวดเเมว

...ทรมาน.....ปวดหัวจังเลย...อย่างกับว่ามันจะระเบิดอย่างงั้นเเหละ โอ๊ยย

ฉันไม่สบาย..หลังจากที่ฉันถูกขัง มันก็ผ่านมาสองวันเเล้ว เเต่ฉันเพิ่งมาเป็นไข้เอาป่านนี้ ให้มันได้อย่างงี้สิตัวฉัน!! โอ๊ย ตัวฉันรู้สึกร้อนไปทั้งตัวเลย ส่วนเเม่นมก็คอยอยู่ข้างๆฉัน เธอเอาผ้าชุบน้ำหมาดๆมาลูบที่หัวของฉัน....ทำไมหมอถึงไม่มารักษาฉันกันนะ นี่ฉันเป็นถึงคุณหนูของตระกูลดยุคผู้ยิ่งใหญ่เชียวนะ

ฉันขลุกตัวไปมาด้วยความทรมาน ร่างกายของเด็กอายุเก้าขวบมันก็อ่อนเเอเเบบนี้เเหละ

โซเฟียยกถาดอาหารมาวางไว้ตรงโต๊ะข้างๆเตียงฉัน เธอเปิดฝาออกมา..ในนั้นคือข้าวต้มผักร้อนๆ ว้าวนี่สินะอาหารของคนป่วย โซเฟียตักข้าวต้มก่อนที่จะใช้ปากของเธอเป่าให้มันเย็นพอที่เด็กอย่างฉันจะกินได้

ฉันอ้าปากรับข้าวต้มผักของเธอ...อืมจริงๆมันก็ร้อนไปหน่อยนะ เเต่ฉันสามารถรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ส่งมาถึงตัวฉันผ่านช้อนไม้อันนี้ ดวงตาของโซเฟียที่เเสนอบอุ่น ฉันละชอบจริงๆ

「หลายวันผ่านไป」

เรียบร้อย!! ฟิโอน่าผู้นี้กลับมาทวงคืนยุติธรรมเเล้ว!!.....เอ่อ..จริงๆก็อยากลองพูดเเบบนี้เหมือนกันนะ เเต่ฉันรู้สึกเบียวๆยังไงก็ไม่รู้สิ ช่างมันละกัน คนต่อไปที่ฉันจะฆ่า..ไม่สิเเค่ทำให้รู้สำนึก ก็คือ โจชัวน์ ใช่คนนี้เเหละถึงเเม้ว่าโจชัวน์จะไม่ค่อยทำร้ายอะไรฉันมากมาย เเต่...มันชอบเข้ามาในห้องของฉันเเล้วชอบหยิบของของฉันไป หยิบไปโดยที่ไม่ขอฉันสักคำ เเกกล้ามากที่มาหยามหน้าคุณหนูอย่างฉัน

มือสกปรกๆคู่นั้นน่ะ ฉันจะตัดทิ้งให้เอง

ฟิโอน่าเเสยะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย

..............................

「โจชัวน์ อายุ19ปี พ่อบ้านฝึกหัด」

ชายหนุ่มผมสีดำเเวววาวหน้าตาพอใช้ได้กำลังทำท่าทางลับๆล่อๆอยู่เเถวหน้าห้องของฟิโอน่า

โอ้ วันนี้คุณหนูยาจกนั่นไม่ได้อยู่ในห้องสินะ ดีละ

โจชัวน์เเง้มประตูเข้าไปช้าๆก่อนจะค่อยๆเดินไปหยุดอยู่ตรงโต๊ะข้างๆเตียง

เฮ้อ~ เเค่เงินเดือนของฉันมันไม่พอหรอกนะ อย่างน้อยก็ต้องมีของติดตัวไปสักหน่อย ดีจริงๆที่ไอดยุคโง่เง่านั่นยังไม่กลับมาจากสนามรบ ส่วนคุณหนูยาจกก็ถูกทิ้ง เรานี่โชคดีจริงๆ

โจชัวน์ชักลิ้นชักออกมาก่อนจะโกยของมีค่าที่อยู่ในนั้นออกมาทั้งหมด

*ก๊อง*

เสียงอะไรบางอย่างตกลงมาจากใต้ลิ้นชัก โจชัวน์ก้มลงไปมองเเหวนวงหนึ่ง มันเป็นเเหวนทองธรรมดาๆ เเต่ในสายตาของโจชัวน์มันคือของมีค่าที่สามารถเอาไปขายได้

เหมือนจะเจอของดีเเฮะ คุณหนูยาจกคงจะซ่อนมันไว้สินะ ฮ่าฮ่าฮ่า

หลังจากโจชัวน์โกยของมีค่าทั้งหมดใส่ในถุงหนัง เขาก็รีบเดินออกมาทันที

......................

「ณ ห้องสมุดประจำตระกูลดยุค」

ฉันนั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับเวทมนต์มา5ชั่วโมงเเล้วฉันอ่านหนังสือไป...หลายเล่มเลยละ เเต่ฉันไม่ค่อยได้อะไรจากหนังสือกองนี้สักเท่าไหร่ เเละหนังสือที่ฉันกำลังอ่านอยู่นี้ มีสิ่งที่ฉันพอจะเอาไปใช้ประโยชน์ได้

「การผนึกพลังเวทใส่วัตถุ」

มันค่อนข้างน่าสนใจเลยทีเดียว มันเขียนเอาไว้ว่า

{การผนึกพลังเวทใส่วัตถุ คือการนำพลังเวทที่เจ้าตัวนำออกมาไปใส่ในวัตถุหลายชนิดเช่น การผนึกพลังเวทไฟใส่ในกิ่งไม้ เพื่อนำเอาออกมาใช้ในเวลาสำคัญ หรือการผนึกเวทน้ำใส่ในวัตถุเพื่อให้น้ำออกมาตามพลังเวทที่เจ้าตัวนำออกมาใส่ในวัตถุนั้นๆ}

ฉันค่อนข้างที่จะ ไม่เข้าใจ ฉันยอมรับเลยว่าฉันนั้นก็ไม่ได้ฉลาดขนาดนั้น บางทีฉันก็ทำตามสัญชาตญาณของตัวเอง

ถ้าตามที่ฉันเข้าใจ ถ้าให้ยกตัวอย่างก็เหมือนกับการเอาน้ำใส่ในขวดน้ำเเล้วกักมันไว้มากพอ เมื่อถึงเวลาก็ค่อยนำออกมาใช้ มั้งนะ

เสียงท้องของฟิโอน่ากำลังร้องครวนครางเพราะความหิว

....อะ..อืม ชักจะหิวเเล้วสิ กลับห้องดีกว่า ฉันเเอบซ่อนคุกกี้2-3ชิ้นเอาไว้ เอาเป็นว่ากินลองท้องไปละกัน

กะ...ก่อนอื่นฉันก็ต้องเก็บหนังสือกองโตพวกนี้สินะ เฮ้อ~ ฉันไม่น่าเอาออกมาเยอะขนาดนี้เลย เเต่ก็เพื่อความก้าวหน้าทางวิทยาการละนะ...เป็นคำพูดที่ดูล้ำชะมัด

“ให้ฉันช่วยไหมคะ คุณหนู” สาวใช้ที่กำลังส่งยิ้มพลางจ้องมองด้วยความเป็นห่วง

โอ้ สาวใช้ที่เเสนใจดีคนนี้เป็นใครกันนะ

“คุณเป็นใครเหรอคะ?”

“ฮุฮุฮุ~ คุณหนูควรถามชื่อของฉันนะคะ~” สาวใช้หัวเราะออกมาเบาๆ ใบหน้าที่น่ารักเเบบนั้นคงไม่ใช่สาวใช้ธรรมดา

โอ้ใช่ ฉันก็เห็นอยู่ว่าเธอเป็นสาวใช้ฝึกหัด ฉันไม่น่าถามอะไรที่ไม่คิดเเบบนั้นเลย

“ง...งั้นคุณชื่ออะไรเหรอคะ?”

“ฮุฮุฮุ ไม่ต้องสุภาพกับฉันก็ได้ค่ะคุณหนู ฉันมีชื่อว่า อาเรีย ค่ะ”

“....งั้นหนูขอรบกวนช่วยยกหนังสือไปเก็บให้หน่อยได้ไหมคะ”

“ได้เลยค่ะ คุณหนู”

ฉันกับอาเรียร่วมมือกันเก็บหนังสือกองโตนั้นให้เข้าที่ ในช่วงเวลาที่เรากำลังเก็บหนังสือก็มีเวลาคุยกันเล็กน้อย

「อาเรีย โนอา อายุ16ปี สาวใช้ฝึกหัด」

อาเรียเป็นไม่กี่คนที่ฉันจะรู้นามสกุลของเธอ เธอบอกกับฉันว่าเธอเคยเป็นขุนนางมาก่อน เเต่ด้วยสภาพทางการเงินที่ย่ำเเย่ทำให้ตระกูลนั่นล้มสลาย เเต่ฉันก็ไม่ได้รู้ชื่อตระกูลหรือว่าเธอมาจากชนชั้นไหนเเละสาเหตุที่การเงินย่ำเเย่เป็นเพราะอะไร

ฉันก็ไม่อยากถามเซ้าซี้สักเท่าไหร่ ฉันก็มีมารยาทอยู่พอตัวนะ

“เอาละ เสร็จเเล้วนะคะคุณหนู”

“เป็นเพราะเธอเลยละน๊า~ ฉันเลยเก็บหนังสือได้เร็วเเบบนี้น่ะ เเต่ก็เล่นเอาหอบกินเลยละ”

“ฮุฮุฮุ คุณหนูใช้คำเเปลกๆจังเลยนะคะ เเต่ก็เป็นเสน่ห์ของคุณหนูเลยละค่ะ”

“สนงเสน่ห์อะไรกันละ ฮ่าฮ่าฮ่า”

เป็นครั้งเเรกที่ฉันได้พูดเป็นกันเองได้สบายใจเเบบนี้ ฉันได้เป็นตัวของตัวเอง เป็นสาวใช้ที่น่ารักมากๆเลยละ ทั้งหน้าตาเเละนิสัย ผมสีเหลืองทองยาวถึงบ่า ถักเปียด้านซ้ายเเละมีโบวน์อันจิ๋วสีเเดงติดอยู่ นัยน์ตาสีฟ้าเชดสีน้ำเงิน หน้าตาราวนางฟ้า

ถ้าฉันเป็นผู้ชายป่านนี้ฉันจีบเธอไปเเล้วละ

......................

นี่มันเลยเวลาไปขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ฉันลืมไปเลยว่าฉันกำลังหิวอยู่ เอาละเรารีบไปกินคุกกี้ดีกว่า

ฟิโอน่าเดินกลับห้องพร้อมฮัมเพลงไปด้วยเธอรู้สึกมีความสุขกับเพื่อนใหม่เป็นอย่างมาก

「ณ ห้องนอนของฟิโอน่า」

.......โจชัวน์ มาที่ห้องของฉันอีกเเล้วสินะ เฮ้อ~ ช่างมันเถอะเพราะอีกเดี๋ยวมันก็จะหยิบของของฉันไปไม่ได้อีกเเล้ว วันนี้เป็นวันดีด้วยสิไม่ค่อยอยากคิดมากสักเท่าไหร่.....เอาเป็นว่า ลองเช็คดูสักหน่อยดีกว่าว่ามันเอาอะไรไปบ้าง

ฟิโอน่าค้นของทั่วห้อง ก่อนจะมาเปิดที่ลิ้นชักที่อยู่บนหัวเตียง

ก็ ตามที่คาดเอาไว้ละนะ

ฟิโอน่าบ่นเล็กน้อยก่อนจะปิดลิ้นชัก

ฉันรู้สึกเเปลกๆ

ฟิโอน่าเปิดลิ้นชักอีกครั้งก่อนจะจับไปที่ข้างในของลิ้นชัก มันเป็นที่ลับสำหรับใส่ของสำคัญของเธอ

มะ...ไม่อยู่ มันอยู่ไหน!! ไม่นะๆๆ

ฟิโอน่าลนลานหาของสำคัญของเธอ มันหายไป

เเหวน เเหวนของฉันไปไหน มันอยู่ไหน เเหวนของเเม่ที่ให้ฉันมา มันหายไป

อะ....ไอ ไอลูกหมาเอ๊ยย!!! ไอชาติxxx

“อ๊ากกกก!!!!!” ฟิโอน่ากรีดร้องออกมาด้วยความโกรธ

“เเก...เเก!! กล้ามากที่มายุ่งของสำคัญของฉัน!!!”

โอ๊ยย!!เเม่xเอ๊ยย!!! โจชัวน์ไอสารเลx

ฟิโอน่าทุบไปที่พื้นอย่างเเรงพร้อมเสียงหอบเเห้งๆที่ทำให้รู้ว่าเธอรู้สึกโกรธจนเลือดขึ้นหน้า

....ฉัน....ฉันควรจะเก็บเเหวนนั้นไว้กับตัวตั้งเเต่เเรก....ฉันเเค่กลัวว่าเจ้าพวกนั้นจะมาเอาของฉันไปจากฉัน....ฉันเลยซ้อนมันไว้..เเต่มันก็ยังจะเอาไป...

อยากฆ่ามันเหลือเกิน...ฆ่ามัน..ฆ่า ฆ่าเท่านั้น

ฮะ ฮ่าฮ่าฮ่า!!!

มึxจะได้รู้ว่าตายทั้งเป็นน่ะ มันเป็นยังไง

ฟิโอน่าเเสยะยิ้มออกมา ในหัวของเธอตอนนี้มีเเต่คำว่าฆ่าฆ่าเเละฆ่าเท่านั้น..

[ไร้ชีวิต ไร้อารมณ์ ไร้สีสัน]