“S-SANDALI, Yosef.” Mabilis akong bumaba mula sa aking kama.
Walang pagkublihan ang nerbyos ko nang tuluyan siyang lumabas ng aking silid. I thought the flowers were from him. Maniwala man siya o hindi. At nagustuhan ko lang naman ang mga iyon dahil ang buong akala ko ay sa kaniya galing iyon. Kung alam ko lang, hindi ko na sana iyon kinagiliwan pa at pinagbuntungan ng atensiyon.
And now he’s thinking that I have a secret admirer? Ang inaalala ko, hindi malabong mabilis niyang mahanap kung kanino galing iyon.
Sinundan ko siya sa labas. Hindi ko halos naantabayanan ang aking mga paghakbang kaya naman halos madulas ako at matapilok. Hingal akong tumigil nang maabutan ko siya sa harap ng pinto ng silid niya. Tinibayan ko ang aking loob upang harangan ang daraanan niya.
He stared at me.
