HINDI pa sumisikat ang araw ay umalis na ako sa bahay para pumasok sa trabaho. Natutulog pa si Yosef sa kabilang silid at sinadya ko talagang hindi magpaalam sa kaniya. Nag-iwan lang ako ng maliit na note sa kitchen kasama ng mga gamot na dapat niyang inumin sa umaga.
I didn’t sleep beside him. Kahit nag-usap na kami kagabi ay naging mahirap pa rin sa akin na pakiusapan siya. Paano ko ba naman magagawang tabihan siya sa pagtulog kung tandang tanda ng isip at puso ko kung ano ang kinahinatnan ng relasyon namin. Sa silid na ‘yon, nasu-suffocate ako. I can’t breathe. Kahit saang sulok yata ako tumingin ay may naaalala ako sa nakaraan namin.
And about his needs in bed, I don’t know. I can’t give him that.
“So, you’re not staying here now?” usisa akin ni Caleb habang inililinga niya ang kan
