บทที่ 09 : ตัดสินใจ

2475 Words

“วันนี้ก็ทานได้น้อยอีกแล้วหรือ” มีเรียมเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่มองเห็นถาดอาหารเย็นถูกยกกลับเข้ามาเก็บในห้องครัว ปริมาณอาหารที่พร่องลงไปเพียงน้อยนิดเรียกสีหน้ากังวลใจของหัวหน้าแม่บ้านแห่งบ้านพักตระกูลเครสเซนเทียอย่างมาก “ใช่ค่ะหัวหน้าแม่บ้าน ของว่างเมื่อตอนบ่ายที่ข้านำไปให้ก็แตะน้อยนัก...คุณหนูเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องหนังสือ” สาวใช้ตรงหน้าเอ่ยตอบ คนฟังจึงได้แต่ถอนหายใจออกมาพลางเอ่ยตบท้ายด้วยความกังวล “นี่ก็จะ 3 สัปดาห์แล้วนะ...ยังไม่เลิกอ่านหนังสือเก่า ๆ เล่มนั้นอีกหรือ” “อย่าว่าแต่เลิกอ่านเลยพี่มีเรียม...ข้าเห็นคุณหนูอ่านจบหนึ่งหน้าก็เขียนคัดลอกลงหนังสือเล่มใหม่...นี่ถ้าไม่ได้คัดจนจบเล่มคงไม่หยุดหรอก” สาวใช้อีกคนที่ล้างจานอยู่เอ่ยขึ้นผสมโรง “แล้วพี่รู้ไหมว่าคุณหนูอ่านอะไรอยู่” “ไม่รู้หรอก...เจ้าฟลีคตั้งแต่กลับมาก็ไม่ได้พูดอะไรเลย...ลุงทีโมนแกเองก็เล่าแค่ว่าคุณหนูไปดูดวงเพราะกังวลเรื่องเนื้อคู่ ตอนขากลับออกมาก็ได้หนังสือเล่มนั้นติดมาด้วย” หลายวันมานี้ พฤติกรรมของเจ้าของบ้านพักคนใหม่ดูจะแปลกประหลาดอย่างมาก แม้เดิมพวกนางจะเป็นคนงานที่เพิ่งถูกว่าจ้างให้รับใช้คุณหนูผู้เดินทางย้ายถิ่นฐานจากเมืองหลวง ทั้งไม่ได้สนิทสนมจนทราบนิสัยใจคอของอีกฝ่ายมากนัก แต่ยามที่เห็นเจ้านายของตนนิ่งเงียบและเก็บตัวจนแทบไม่ก้าวเท้าออกไปพ้นประตูบ้านพักกว่า 3 สัปดาห์ คนงานทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกห่วงใย “ข้าก็พอได้ยินจากทางหัวหน้าแม่บ้านที่คฤหาสน์ในเมืองหลวงมาบ้าง หรอกว่าคุณหนูเป็นคนใฝ่เรียนทั้งยังชอบอ่านตำรามาแต่เล็ก...แต่นี่ถึงขนาดละเลยสุขภาพเช่นนี้จะดีแน่รึ...หากป่วยไข้ไปนายท่านที่เมืองหลวงจะไม่ตำหนิพวกเราหรือ” ด้านมีเรียมที่มีปฏิสัมพันธ์กับตระกูลเครสเซนเทียมายาวนานที่สุดอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปาก เป็นดังที่นางกล่าวว่านางพอจะได้ยินนิสัยใจคอของเจ้านายสาวมาบ้าง โรซาเรีย เครสเซนเทีย คือเลดี้สูงศักดิ์ที่ผู้คนนับหน้าถือตา ก่อนหน้านี้มีโอกาสได้เป็นถึงพระคู่หมั้นขององค์รัชทายาท ถึงต่อมาจะถอนหมั้นแล้วออกเดินทางจากบ้านเกิดเพื่อหลบคำครหามาใช้ชีวิตต่างเมืองก็ตาม อีกทั้งยังมีมีข่าวลือหนาหูว่านางเป็นสตรีร้ายกาจ จิตใจอำมหิต เพื่อฐานอำนาจในการขึ้นเป็นว่าที่ราชินี โรซาเรีย กระทำเรื่องเลวทรามมากมาย จะใส่ร้ายป้ายสีก็ดี ลงมือทำร้ายคนไม่มีทางสู้ก็ดี หรือกระทั่งเหยียดหยามผู้อื่นสารพัด แม้แต่ละเรื่องที่ถูกกล่าวว่าลงมือทำจะไม่ใช่เรื่องใหญ่โต แต่รัชทายาทอัสมัลไม่อาจทนให้สตรีผู้มีจิตใจเหี้ยมโหดได้ครองอำนาจ จึงยอมหักใจตระบัดสัตย์ยกเลิกคำสัญญาหมั้นหมายของราชวงศ์ เลดี้โรซาเรียแห่งตระกูลเครสเซนเทียจึงถูกริบตำแหน่งและต้องระเห็จออกจากเมืองหลวงที่เป็นบ้านเกิดเมืองนอน นั่นคือเรื่องราวที่คนภายนอกรับรู้และกล่าวถึง... “คุณหนูงามออกปานนั้น...ข้าล่ะไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าองค์รัชทายาทคิดสิ่งใด” “ข่าวที่ลือมาก็มีแต่ข่าวโคมลอยทั้งนั้น...เล่าลือกันมาเชื่อได้แน่หรือก็ไม่...สงสารก็แต่คุณหนู...กังวลถึงขนาดไปหาพวกหมอดูเช่นนี้” เหล่าสาวใช้แลกเปลี่ยนบทสนทนาอย่างออกรส เพราะสำหรับคนที่รับใช้เลดี้แห่งเครสเซนเทีย พวกเขามองเลดี้โรซาเรียไม่ต่างจะผู้หญิงปกติคนหนึ่ง ร้ายกาจอันใด เหี้ยมโหดอันใด คำเรียกขานพวกนั้นมีไว้ให้สำหรับสตรีงดงามผู้ชื่นชอบการนั่งจิบชากินขนมในยามบ่าย และมีงานอดิเรกในการผลาญวันเวลาไปกับการเก็บตัวอยู่ในห้องหนังสือและคัดตำราข้ามวันข้ามคืนเช่นนี้หรือ? ถึงแม้จะเพิ่งพบกันได้ไม่นาน รวมเวลาแล้วได้เกือบเดือนก็เท่านั้น แต่ก็ใช่ว่าพวกเขาจะดูคนไม่ออก ข่าวลือโคมลอยถูกกระพือพัดไปทั่วทันทีที่หญิงสาวเดินทางออกจากเมืองหลวง ทั้งที่เมื่อก่อนหน้านี้ โรซาเรีย เครสเซนเทีย ยังถูกจดจำในฐานะพระคู่หมั้นผู้วางตนสูงศักดิ์และก็หยิ่งทะนงมาโดยตลอด อยู่ ๆ ภาพลักษณ์หญิงใจร้ายกลับถูกสร้างขึ้นเช่นนี้ ก็น่าคิดว่าอาจมีคนจงใจคิดทำลายชื่อเสียงของอีกฝ่ายก็เป็นได้ แต่ข้อสันนิษฐานทุกอย่าง ก็เป็นแค่เพียงการคาดคะเนจากกลุ่มคนวงนอกเท่านั้น ใครบ้างจะรู้ว่าเบื้องลึกเบื้องหลังเกิดสิ่งใดขึ้นนอกจากเจ้าตัว “เอาเถอะ...คงทำได้แค่ดูแลรับใช้อย่างสุดความสามารถล่ะนะ...เรื่องของเจ้านายเราก็ไม่ต้องยุ่งมากแล้วกัน...ทำงานกันต่อเถอะ” มีเรียมเอ่ยทิ้งท้ายไปอีกหนึ่งคำเพื่อแสดงถึงการสิ้นสุดบทสนทนา ทางด้านโรซาเรียที่กำลังหมกมุ่นอยู่กับตำราเล่มหนา นางไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตนได้สร้างความกังวลใจให้กับเหล่าแม่บ้านและคนงานมากเพียงใดในช่วงระยะเวลา 3 สัปดาห์ที่ผ่านมา คุณหนูแห่งตระกูลเครสเซนเทียเก็บตัวอยู่ในห้องหนังสือไม่ยอมออกไปไหน วันเวลาที่พ้นผ่าน หมดไปกับการพลิกหน้ากระดาษของตำราเล่มเก่าและใช้ปากกาคัดลอกเนื้อความลงในหนังสืออีกเล่มหนึ่ง การคัดลอกซ้ำ ๆ ให้ร่างกายและสมองจดจำ...แม้ไม่ใช้วิธีการที่ดีที่สุดในการเรียนรู้ แต่นี่เป็นวิธีที่โรซาเรียใช้ในการเรียนมาตั้งแต่เล็กจนโต เพราะตัวนางในวัยเยาว์จำเป็นต้องเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง หลักวิชามากมายต้องถูกอาจารย์ฝึกสอน การคัดลอกเนื้อหาและทำความเข้าใจอย่างละเอียดจึงเป็นวิธีการในการเรียนรู้ให้จดจำที่โรซาเรียใช้บังคับตนเอง แต่การเข้มงวดกับตนเอง ให้คัดลอกเนื้อความซ้ำ ๆ ในครั้งนี้ก็ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด ต้องขอยอมรับว่าความรู้ในหนังสือที่ได้รับมาจากนักพยากรณ์ลีมัสผู้หยั่งรู้นั้น มีเนื้อหาที่น่าตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก โรซาเรียรู้สึกเหมือนตนเองเป็นเด็กไม่ประสา เรื่องราวมากมายที่ตนเคยคิดว่ารู้ดีแล้ว บัดนี้กลับค้นพบว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างอีกตั้งมากที่ตนไม่เคยทราบ สิ่งมีชีวิตในโลกเวทมนตร์มีมากมายหลายแขนงเกินจินตนาการ ของวิเศษในตำนานอีกนับพันนับหมื่นชิ้นที่ตนยังไม่เคยพบเห็น กำแพงกรอบความรู้ในความคิดของนางเหมือนถูกทุบทำลายทิ้ง แล้วทำให้เห็นว่าโลกใบนี้กว้างใหญ่เพียงใด นาทีนี้โรซาเรียได้ตระหนักว่าตัวนางเองก็เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตตัวเล็กจ้อยที่ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางโลกที่ถูกปิดกั้น หลงไปกับกระแสการชักนำของโลกมนุษย์ ละทิ้งพลังเวทมนตร์และเส้นทางการผจญภัยที่น่าตื่นเต้นสุดพรรณนาเอาไว้เบื้องหลัง น่าเสียดายที่นางเคยมีสิ่งล้ำค่าในมือ แต่ไม่เคยคิดที่จะหยิบจับมันมาพัฒนาศักยภาพ แต่ก่อนนางใช้ชีวิตโดยมุ่งเป้าไปที่ด้านเดียว บัดนี้จึงได้รู้ว่าตนได้ปล่อยทิ้งความสามารถของตนเองเอาไว้อย่างเปล่าประโยชน์เสียแล้ว ยิ่งได้เห็นว่าโลกของตนกว้างใหญ่เพียงใด โรซาเรียยิ่งกระหายที่จะเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ให้มากขึ้น ความต้องการที่จะทวงคืนความสามารถในการใช้เวทมนตร์ที่ครั้งหนึ่งตนเคยมีให้กลับมาเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี นางอยากใช้มันได้อีกครั้ง ปรารถนาเหลือเกินที่จะสัมผัสถึงความรู้สึกเอ่อล้นยามที่แกนเวทมนตร์ส่งมอบพลังออกมาจากภายในกาย ถวิลหาทุกวินาทีที่ได้กวัดแกว่งไม้กายสิทธิ์ดังใจนึก นางต้องการใช้เวทมนตร์! นางต้องการใช้มันให้ได้อีกครั้ง! ความคิดคำนึงอันแรงกล้าขับเคลื่อนให้โรซาเรียสามารถทุ่มเททำสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้อย่างน่าพิศวง หน้ากระดาษแผ่นสุดท้ายของสารานุกรมเล่มหนาเตอะถูกปิดลง เช่นเดียวกับข้อมูลทั้งหมดถูกคัดลอกลงหนังสืออีกเล่มจนเสร็จสิ้น ทุกความรู้ที่ได้อ่านผ่านตา ถูกสลักจดจำอยู่ในสมอง โรซาเรียเป็นคนความจำดี นางเป็นนักเรียนชั้นยอดในโรงเรียนของเหล่าขุนนางมาเสมอ ทั้งยังจบการศึกษามาด้วยผลการเรียนที่ยอดเยี่ยม น่าเศร้าที่วิชาความรู้ที่สอนในโรงเรียนมีแต่วิชาสามัญไม่มีภาควิชาที่สอนเกี่ยวกับการใช้เวทมนตร์อยู่ในนั้นเลย ในวันนี้เมื่ออ่านหนังสือจนจบเล่มสำเร็จ นางจึงรู้สึกเหมือนตนได้ปลดผนึกองค์ความรู้ใหม่ แต่ทว่าก็ยังคงมีสิ่งหนึ่งที่กำลังกวนใจของนางจนถึงบัดนี้ จริงอยู่ที่ข้อมูลที่นางศึกษาจากสารานุกรมเล่มนี้ดูไปก็คล้ายตำรารวบรวมความรู้ทั่วไป แต่ในขณะเดียวกันสำหรับโรซาเรียที่ไม่เคยได้พบเห็นของจริง ทุกตัวอักษรบนหน้ากระดาษก็ไม่ต่างจากเนื้อความของนิทานปรัมปรา ที่ให้ความรู้สึกตื่นตาแต่ไม่อาจสัมผัสได้จริง องค์ความรู้ทั้งหลาย จะถูกนับว่าเป็นความรู้จริง ๆ ได้อย่างไรหากนางยังไม่เคยได้พิสูจน์ให้รู้แจ้ง “คงต้องไปดูสักหนสินะ” โรซาเรียพึมพำเสียงเบา หลังจากที่นางครุ่นคิดบางสิ่งในใจจนได้ข้อสรุป 'ในเมื่อไม่เคยเห็น...ก็ควรพาตนเองให้ได้ไปเห็นสักครั้ง' นั่นคือสิ่งที่หญิงสาวตกตะกอนจนได้คำตอบ โรซาเรียเงยหน้าขึ้นจากตำราที่ปิดสนิท ก่อนจะเอื้อมมือไปสั่นกระดิ่งเรียกสาวใช้สักคนที่มักจะยืนคอยรับรองอยู่ที่หน้าประตู เพื่อที่จะถ่ายทอดคำสั่ง “ตามมีเรียมมาพบข้าที” “เรียกหาข้าหรือคะ...คุณหนู” หัวหน้าสาวใช้ของบ้านพักเดินเข้ามาในห้องหนังสือ หลังจากได้รับคำสั่งว่าเจ้านายสาวผู้เก็บตัวเงียบเอาแต่อ่านตำรามาได้ 3 สัปดาห์ต้องการพบตัว มีเรียมกวาดสายตามองคนที่อยู่ตรงหน้าครู่หนึ่ง เมื่อสังเกตได้ว่าหญิงสาวไม่ได้มีความผิดปกติหรือเจ็บป่วยตรงที่ใด นางก็หลบสายตาลงต่ำด้วยความเบาใจ โรซาเรียไม่ทันได้มองเห็นแววตาห่วงใยเพียงชั่วครู่ของอีกฝ่าย นางยื่นส่งกุญแจดอกหนึ่งไปให้กับหัวหน้าแม่บ้านของตน กุญแจดอกนั้น...คือกุญแจบ้านพักอีกหลังในเมืองเกร์เต้ที่นางได้รับมาจากบิดา “ข้าอยากไปที่เมืองเกร์เต้สักหน่อย...คงได้เวลาต้องมองหาสาวใช้ส่วนตัวได้แล้ว...มีเรียมติดต่อนักคุ้มกัน กับให้คนเตรียมบ้านพักที่นั่นเถอะ อีก 3 วันค่อยออกเดินทาง” โรซาเรียเอ่ยสั่งการเสร็จสรรพ นางหยิบยกข้ออ้างเรื่องการที่ตนยังไม่มีสาวใช้ส่วนตัวคอยติดตาม เพื่อที่จะได้หาทางออกเดินทางไปต่างเมืองโดยที่ครอบครัวที่เมืองหลวงไม่ผิดสังเกต “ให้ข้าตามไปด้วยไหมคะคุณหนู...อย่างไรจะได้ไปจัดแจงคนงานที่บ้านพักที่นั่นด้วย” มีเรียมที่รับกุญแจบ้านพักอีกหลังมาถือไว้เอ่ยปากถาม อย่างไรนางก็คิดว่าตนเองเป็นหัวหน้าแม่บ้านของบ้านพักหลังนี้ คงดีกว่าหากนางติดตามเพื่อไปควบคุมดูแลคนงานชั่วคราวที่ต้องเตรียมไว้รับรองที่บ้านพักอีกหลัง “ไปเพียงไม่นานเท่านั้น...ข้าจะไปตลาดค้าทาส พอได้คนก็กลับแล้ว…มีเรียมอยู่ดูแลความเรียบร้อยที่นี่เถอะ” ฝ่ายเจ้านายสาวฟังคำก็แย้มยิ้มเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าโรซาเรียไม่เข้าใจเจตนาดีของอีกฝ่าย แต่นางไม่อาจปล่อยให้คนที่เป็นหูเป็นตาให้กับครอบครัวของตนที่เมืองหลวง ทราบความเคลื่อนไหวของนางอย่างละเอียด เพราะนอกจากที่จะไปเยือนตลาดค้าทาสเพื่อมองหาสาวใช้ส่วนตัวแล้ว โรซาเรียยังตั้งใจที่จะเข้าร่วมงานประมูลใต้ดินในตลาดมืดอีกด้วย อย่างที่เคยกล่าวไปว่าเมืองเกร์เต้ เป็นเมืองท่าขนาดใหญ่ ที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยเหล่าพ่อค้าที่เดินทางมาเพื่อแลกเปลี่ยนสินค้าและมองหาลู่ทางในการทำกำไร แล้วในสถานที่ที่เนืองแน่นไปด้วยผู้คนเช่นนั้น ย่อมมีช่องทางสำหรับการซื้อขายสิ่งของที่ผิดกฎหมายอยู่ด้วยแน่นอน โดยสิ่งของผิดกฎหมายที่ว่านั้นก็คือ... สิ่งมีชีวิตจากโลกเวทมนตร์หรือเหล่าภูตนั่นเอง! โรซาเรียทราบเรื่องนี้โดยบังเอิญในตอนที่ให้คนสืบหาผู้อยู่เบื้องหลังในเหตุการณ์ลอบสังหารที่เกิดขึ้น ผู้มีอิทธิพลที่พี่ชายและน้องชายของนางไปมีเรื่องด้วยนั้น นอกจากมีธุรกิจค้าทาสเถื่อนแล้ว เขายังนับเป็นผู้มีหน้ามีตาในตลาดมืดอีกด้วย เอกสารเพียงใบเดียวที่มีรายละเอียดของการประมูลซื้อนางเงือก 1 ตน ที่ตอนนั้นนางบังเอิญได้รับ นำมาสู่เบาะแสสำคัญที่อาจนำพาเวทมนตร์ให้คืนกลับมาให้นางในเวลานี้ โรซาเรียไม่กล้าจินตนาการถึงความเป็นไปของนางเงือกตนนั้น ไม่รู้ว่าจะยังคงมีชีวิตอยู่หรือว่ากลายเป็นเครื่องเซ่นสังเวยให้กับความเชื่อเรื่องความเป็นอมตะไปแล้ว แต่ไม่ว่าเป็นทางไหน เรื่องที่มนุษย์ผู้หนึ่งหาญกล้าคิดครอบครองภูตวิเศษต่างเผ่าก็คือความจริง นางไม่อาจเข้าใจเหตุผลของความเห็นแก่ตัวจนต้องช่วงชิงหรือทำลายชีวิตผู้อื่น ยิ่งไม่เข้าใจความรู้สึกนึกคิดของภูตที่ต้องถูกนำมาขายไม่ต่างจากสิ่งแปลกประหลาดหายาก โลกภายนอกรั้วกำแพงเมืองหลวงที่นางเกิดและเติบโต ดูจะลึกลับซับซ้อนเหลือเกินในความคิดของนาง แต่ทั้งนี้...โรซาเรียก็เชื่อว่าคำตอบที่นางเฝ้าถาม อาจจะได้รับหากได้ไปเห็นสถานที่แห่งนั้นด้วยตาตนเอง หญิงสาวหลุบตาลงมองหนังสือเล่มหนาอีกครั้ง สารานุกรมเล่มนี้เป็นเพียงก้าวแรกในหนทางที่แสนยาวไกลของนาง หากต้องการได้สิ่งใดมา ก็มีแต่ต้องตัดสินใจก้าวขาออกไปเพื่อเผชิญหน้าเท่านั้น "ไปจัดการเถอะ" โรซาเรียเอ่ยตัดบท นางแย้มยิ้มบางเบาแม้ดวงตาทั้งคู่จะวาวโรจน์ไปด้วยความกระหายในการผจญภัย “ทราบแล้วค่ะ” มีเรียมเห็นท่าทางดังนั้นก็ไม่คิดกล่าวทักท้วงอันใดอีก นั่งเพียงก้มหน้ารับคำ แล้วเดินล่าถอยออกจากห้องหนังสือไปทันที เสียงประตูห้องหนังสือปิดลง เป็นดังสัญญาณเล็ก ๆ ที่แสดงถึงการขับเคลื่อนของฟันเฟืองแห่งโชคชะตา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more