"ข้าแปลกใจนักที่มีแขกมาเยือนในเวลาเช่นนี้...เดิมวันนี้ข้าไม่รับลูกค้า"
บัดนี้พวกเขาทั้งสามได้เดินทางมาถึงคฤหาสน์ของนายหน้าค้าทาสเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนแรกที่เดินทางมาถึง โรซาเรียไม่ได้เป็นที่ต้อนรับสักเท่าไหร่ นายหน้าค้าทาสมีท่าทางฉุนเฉียว เขาตะโกนดังลั่นมาจากชั้นสองว่าไม่รับแขกในตอนที่คนรับใช้ผู้หนึ่งมายืนสอบถามที่หน้าประตู
หากตอนนั้นนางไม่กล่าวออกไปว่า
'เช่นนั้นข้าคงต้องกลับไปแจ้งท่านพ่อที่เมืองหลวงแล้ว...น่าเสียดายนัก' แล้วล่ะก็ ตัวนางและผู้คุ้มกันทั้งสองคงไม่ได้มีโอกาสมานั่งอยู่ในห้องรับรองในคฤหาสน์เช่นนี้เป็นแน่
"ข้ามาจากต่างเมืองเลยไม่ทราบว่านายหน้าไม่สะดวก...หากนายหน้าไม่รับลูกค้าข้าคงไม่รบกวน" โรซาเรียมองเมินสีหน้ายิ้มแย้มของชายวัยกลางคนตรงหน้า นางตอบกลับเขาเสียงเรียบนิ่ง ขณะยกชาขึ้นจิบด้วยกริยาสง่างามสมกับเป็นธิดา ดยุกตระกูลเก่าแก่
นายหน้าค้าทาสผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้ เ
