2
1454 Words
"You may now sit, Princess Lorainne. Take that vacant seat over there at the back near the window side," sabi ng matandang lalaking teacher na may pangalan na Earl Sanjo.
As instructed, Princess Lorainne walked going to the vacant seat nang sa hindi inaasahan na pangyayari a guy she didn't know stood in the seat that makes everyone's attention diverted at him.
"Yes, Mr. Danverson?" the old man asked nang nakita niya na tumayo si Chard.
"I'll take the seat at the back, Mr. Sanjo," Chard gentlemanly informed and he went to the back table as he volunteered.
"Thank you," ngiting sinambit naman ni Princess Lorainne at umupo na sa tabi ni Rachel.
Bumuntong hininga na lamang si Chard na hindi na sinagot ang dalaga at tinuon ang tingin sa harap. On the other hand, Rachel glared at her side where Princess Lorainne is because on her first day pa lang ay she already took her long-time crush's attention and property as she sat beside her. But then, she smiled when she approached Princess Lorainne.
"Hi, I'm Rachel Khan. I was born in Dubai too but got migrated here since then," she introduced and laid her hand in between them for a hand shake.
"Hello. Please, just call me Gale. It's nice to meet you too by the way and I'm glad and you're from UAE as well," maligayang sagot ni Princess Lorainne na agad tinanggap ang handshake.
Rachel then pulled away from her hand and flashed a fake smile towards Princess Lorainne and said, "Nice to meet you too. If you want I can teach you Tagalog so, you can catch up with everybody else."
"That would be great. Sure," Princess Lorainne happily replied without knowing Rachel’s true identity.
Hanggang sa natapos na ang klase at umalis na ang matandang lalaki pero tahimik lang na nakikinig si Princess Lorainne habang yung iba ay nagsimula ng mag-ingay since wala silang bantay.
"You wanna come with me, Gale?" Rachel asked to the side while packing her things inside of her bag.
"Where to?" Princess Lorainne questioned and turned her head towards her direction.
"Library," Rachel answered with a small smile.
Di kalauna ay parehong nakaupo si Rachel at Princess Lorainne sa loob ng Library at dahil sa estado ng prinsesa ay pinagtitinginan siya at pinagbubulungan ng mga students. Maririnig at makikita rin ang mga kalalakihan na silip ng silip sa dalaga dahil sa angking kagandahan nito. Samantala pansin kaagad ni Rachel kung anong mayroon sa paligid niya lalo na at kasama niya ang prinsesa na apple of the eyes ngayon.
"Everyone is looking at you and whispering about you," Rachel told while roaming her eyes.
At dahil sa tinuran ni Rachel ay inilibot ni Princess ang mga mata niya sa paligid niya. Napangiti na lamang siya ng bahagya sa kanila at lahat ng nakatingin sa kanya ay kumuway na para bang nakaabang silang lahat sa kaniya.
"Okay, this is weird. Why are they all looking at me?" she murmured inside of her mind at bumalik na siya sa pagbabasa.
"Yeah, I gotta admit she's beautiful and all. But is she smart? I am the top 2 of this batch and no one is above me except Richard since he is the top 1." Rachel smirked in the back of her mind.
Hapon na ng tumunog ang dambana na ang ibig sabihin ay panibagong guro para sa next subject at pumasok na ang matandang babae na nakasalamin na akala mo ay mangangain ng buhay na tao dahil sa pagkaistrikto nito.
"And that is Mrs. Lao, she's our last and mathematics teacher. She calls names randomly and once you didn't answer she will make you stay in the class and let you clean the whole room all by yourself. So, if you don't want to be called just look away," Rachel warned na tila ba tinatakot niya si Princess without knowing what she capable of doing sa tabi niya .
Pero lingid sa kaalaman ng lahat si Princess Lorainne ay tutok sa lahat ng asignatura dahil nga siya ay homeschooled. Samahan mo pa na maalaga at istrikto din ang nanay niya kaya naman nabiyayaan nang aking talino ang dalaga sa murang edad.
Sa pagpapatuloy ng klase ay nagsusulat si Mrs. Lao sa whiteboard ng equations nang humarap siya at inilibot ang mga mata sa buong kwarto. Marami naman sa mga estudyante ang umiwas nang ulo dahil ayaw nila matawag maliban na lang sa tatlong students na nasa gilid na sila Princess Lorainne, Rachel at Richard. Pero dahil sanay na si Mrs. Lao kay Richard at Rachel na parehong nangunguna sa klase ay natuon ang paningin niya sa bagong mukha.
"You, what's your name? Are you new here?" mataray na tanong ni Mrs. Lao.
Princess Lorainne immediately stood and stared back at her teacher in front while Rachel smirked dahil ayon sa nakikita niya ay panigurado hindi pa natatapos ang araw ng prinsesa ay mapapahiya ito at dahil doon ay maraming estudyante ang pagtatawanan at lalaitin siya which is what she wanted to happen to the beautiful princess.
"Answer the equations on the board," Mrs. Lao demanded.
Sa utos nang matanda ay naglakad ang prinsesa papunta sa board na ikinuot ng dalawang kilay ni Rachel habang ang mga mata ng lahat ay nakatuon sa prinsesa. Walang pagkakaba at pag-aalinlangan ay sinagutan naman ng prinsesa ang tatlong equations na nasa board na ikinahanga ng lahat pati na rin si Rachel na napanganga sa nakita niya dahil napahanga siya. Richard at the back anyway scoffed because behind that sweet and beautiful image ay masasabi niya na she is smart too.
"Very good, Ms?" Mrs. Lao asked.
Humarap na is Princess Lorainne sa guro at ngumiti. "Rashid-Al po," magalang niyang sagot.
"Wait. Rashid-Al? Are you the eldest and only daughter of King and Queen of Dubai?" Mrs. Lao queried.
"Yes po." And Princess Lorainne smiled widely.
"I see. I must say you're smart and not just beautiful. You have beauty and a brain. You were homeschooled, right?" Mrs. Lao questioned furthermore.
"Yes po."
"Nice. I am expecting more from you then. And by the way, the way you speak the Filipino language is excellent. Keep up the good job. Go back to your seat now," Mrs. Lao complimented and smiled.
For that, everybody in the class was amused because except for Rachel and Richard, the terror teacher complimented and smiled at the princess na hindi nila inaasahan. And because of that, Rachel gritted her teeth annoyingly because what happened was far from what she expected. Princess Lorainne then sat down na parang walang nangyari.
Sa sumunod na mga araw na dumating ay unti-unti pa nakilala ng lahat ang prinsesa dahil sa mga pinapakita nitong talino at gilas sa anumang larangan na talaga nga naman na hinahangaan nila. Hindi lang 'yun dahil mabait din ang prinsesa sa lahat kaya naman marami siya kaagad naging kaibigan na talagang kinagagalak niya dahil she never had friends before. Si Rachel naman sa gilid ay tahimik lang na nagmamasid at dahil naagaw ng prinsesa ang atensyon ng lahat, galit at pagkainggit ang nangibabaw sa kanya samantala si Richard ay tahimik lamang na nakatingin kay Princess Lorainne mula sa malayo.
Then, one day pagbaba ng hagdan ni Rachel ay nakita niya ang prinsesa sa harapan niya na naglalakad din na hindi niya napansin si Richard na papunta sa hagdan. Bigla naman nakaisip ng kasamaan si Rachel at iyon ay ilaglag ang mga dala niya na libro na dahilan kung bakit nadulas ang prinsesa pero buti na lamang ay napahawak siya sa railings kaya hindi siya tumuloy pababa dahil kung hindi siya nakahawak ay gumulong na siya pababa. Kaagad naman na sumaklolo si Rachel at humarap sa prinsesa innocently na parang walang nangyari at hindi siya ang dahilan ng pagkahulog nito. Napatago naman sa gilid si Richard na hindi napansin ng dalawa.
"Are you okay? I'm sorry the books slipped away in my hands," Rachel said pretending pero in the side of her lips ay napangisi siya dahil successful ang plano niya. However, mas matutuwa sana siya kung gumulong siya pababa kaysa napaupo lang ng hagdan.
"I'm good. I can still stand anyway. No worries," mabait na sagot ng prinsesa at tumayo siya mula sa pagkaupo niya sa hagdan na parang hindi nasaktan.
"That's good to know," Rachel replied and stood too. "Where are you headed by the way?"
"I'll just get water," wika ng prinsesa na itinaas ang bottle niya sa kanang kamay.
"Let me come with you. I suddenly got thirsty." Rachel smiled sweetly.
And the two walk together. On the other hand, Richard came out of hiding when the two girls were out of sight while he just kept silent about what he saw.
Itutuloy...
- Writer
