Kendine yazılan kadere razı gelmişti Delal. Başına gelen her şeyi kabul etmiş, tek bir gün bile isyan etmemişti. Ama artık kabul etmek istemiyordu ona yapılan bu zulmü.
Abisini ondan almıştı bu zulüm; başka kimseyi almasına izin vermeyecekti.
Bugün Baran öleli kırk gün olmuştu. Koskoca kırk gün geçmişti; her gün birbirinden daha zor, daha acıydı.
Adar her gün geliyor, bir ihtiyaçları olup olmadığını sorup gidiyordu ama neredeyse yirmi gündür yüzünü görmemişti karısının. Karşısına çıkmak istemiyordu Delal.
Mevlit okunmuş, herkes yavaş yavaş dağılmaya başlamıştı. Kayınvalidesi Hatun Hanım karşısına alıp konuştu gelinini. Artık konağa geri dönmesi gerekiyordu. Gitmek istemiyordu genç kadın ama gitmek zorundaydı; çünkü o gitmezse Adar durmazdı, biliyordu.
“Tamam ana, siz gidin. Ben anamla
