สิริราชจันทรา

บทที่ 9 เรื่องราวที่ซับซ้อน

“แล้วท่านแม่ทัพที่ว่า กินต่ำแหน่งยศศักดิ์ไหนในอยุธยาเหรอจ๊ะพ่อครู” เนยกรอบถามออกมาอย่างสสัย

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่านแม่ทัพชัยสิทธิ์ผู้นี้กินตำแหน่งท่านขุน”พ่อครูหัวเราะแล้วตอบข้อข้องใจของเนยกรอบ

“เศร้าจังเลยนะครับ รักกันแต่ไม่ได้ครองรัก” น้ำมนต์บอกออกมาอย่างอินไปกับเรื่องราว ที่ได้ฟัง

“เรื่องเศร้าแบบนี้ มันมีอยู่ดาดดื่น โลกใบนี้ มันมีเรื่องราวมากมาย และซับซ้อนมากกว่านั้น ที่เราไม่รู้ไม่ใช่ว่าจะไม่มี และที่เรารับรู้ อาจจะไม่ใช่ทั้งหมดที่เป็นไป โลกใบนี้มันมีเรื่องราวที่น่าประหลาดใจและน่าเศร้าใจมากกว่านั้น” พ่อครูพูดออกมาอย่างคนที่ผ่านโลกมามาก ไม่ว่าโลกในปัจจุบัน หรือโลกของลูกศิษย์ที่มาขอร้องให้เล่าเรื่องราวในอดีต มันมีทั้งทุกข์และสุขปะปนกันไป จนพ่อครูนั้นเห็นสัจจะธรรมในชีวิต

“แล้วเรื่องราวของฟ้า เกี่ยวข้องอย่างไรกับองค์นคราเหรอจ๊ะพ่อครู” ฟ้ามณี ถามออกมาพร้อมกับตั้งใจรอฟังคำตอบ

“นั่งหนูเอ้ย เรื่องบางเรื่องหากท่านยังไม่อนุญาตให้เอ็งได้รู้ ข้าเองก็บอกไม่ได้หรอก ถึงแม้ข้าจะอยากเล่าให้เอ็งฟังแค่ไหน มันก็ทำไม่ได้” พ่อครูบอกออกมาแล้วยิ้มบางๆให้ฟ้ามณี

“ทำไมกันละคะ พ่อครู ในเมื่อยัยฟ้าก็อนุญาตให้สืบภพ สืบชาติแล้ว” เนยกรอบ ถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ ในเมื่อเรื่องราวในอดีต มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนของเธอ แล้วเพื่อนเธอก็ตั้งจิตเปิดให้รับรู้แล้ว แต่เหตุผลใดกัน ที่เพื่อนของเธอเองก็ไม่สามารถทราบอดีตของตนเองได้

“เรื่องราวระหว่างภพชาติ มันมีอะไรมากมายนะนั่งหนูเอ้ย หากพวกเอ็งรู้ไป แล้วเป็นผลเสียมากกว่าผลดี เช่นนั้นก็ยังไม่ถึงเวลาที่ต้องรู้ ยังไม่ควรที่จะรู้นั่นแหละเป็นดีที่สุด” พ่อครูอธิบายถึงเหตุผลออกมาอย่างใจดี

“ถ้าองค์นคราบริสุทธิ์ใจ แล้วเหตุใดพระองค์ต้องทรงปกปิดกันละจ๊ะพ่อครู เรื่องอดีต มันผ่านมาหมดแล้ว ฟ้าเข้าใจ เพียงแค่อยากรู้ในสิ่งที่ค้างคาใจ ว่าใช่อย่างที่รู้สึกไหม แค่นั้นก็ไม่ได้เหรอจ๊ะพ่อครู” ฟ้ามณีตัดพ้อออกมา

“วันนี้ยังไม่ถึงเวลา รอให้ผ่านพ้นคืนนี้ไปก่อน แล้วข้าเองจะได้คำตอบ ว่าเล่าเรื่องราวความหลังของพวกเอ็งได้ไหม” พ่อครูยังคงบอกออกมาด้วยน้ำเสียงใจดี

“พวกเอ็ง หมายความว่า พวกเราทุกคน ล้วนมีอดีตร่วมกันเหรอครับ” ธนัส ทวนคำแล้วถามออกมากับพ่อครู

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้” พ่อครูตอบกลับธนัสอย่างไม่ปกปิด

“แล้วพวกเราเป็นใครกันเหรอคะ” เนยกรอบรีบถามออกมาอย่างตื่นเต้น

“เรื่องราวของนั่งหนูเนยกรอบ และน้ำมนต์ จะเปิดเผยได้ก็ต่อเมื่อ เรื่องราวของนั่งหนูฟ้ามณีได้ถูกอนุญาต ให้กล่าวถึงนะสิ” พ่อครูพูดออกมาแล้วมองเลยฟ้ามณีไปยังองค์นครายิ้มๆ

ร้านหมูกะทะ

“ทำไมเรื่องราวยิ่งค้น มันยิ่งลึกลับนะ” เนยกรอบบอกออกมาแล้วคีบหมูจิ้มน้ำจิ้มเข้าปาก อย่างสงสัย เพราะไม่ว่า พวกเธอจะถามพ่อครูเท่าไหร่ มันก็ไม่ได้คำตอบสักที

“เอาน่า ของบางอย่างต้องรอเวลา ถ้าองค์นครา อยากเล่นซ่อนหา ฉันก็จะเล่นด้วย ” ฟ้ามณีบอกออกมา แล้วยิ้ม อย่างคนที่มีบางอย่างในใจ

“เล่นอะไรเหรอดวงมณี เราไม่เข้าใจ” น้ำมนต์ถามออกมาอย่างสงสัย

“ไม่มีอะไรหรอก เราก็พูดไปเรื่อย ไปเปื่อย” ฟ้ามณีบอกออกมาแล้วคีบหมูขึ้นย่างต่อ

“ถ้าน้องฟ้าอยากมาหาพ่อครูวันไหน บอกพี่ได้ตลอดเลยนะครับ พี่พร้อมพามาทุกเมื่อ” ธนัสบอกออกมาแล้วแกะกุ้งส่งใส่จานของฟ้ามณี

“จ้าาา พี่ธนัส นี่ซุปเปอร์แฟนจริงๆ ซับพอร์ตยัยฟ้าทุกอย่างจริงๆ” เนยกรอบแซวออกมาเสียงดัง

“นี่มันหน้าที่ของพี่เลยนะ พี่รู้สึกแบบนั้น” ธนัสตอบกลับเนยกรอบ แล้วหันมายิ้มอบอุ่นให้ฟ้ามณี

“จะว่าไป ยิ่งไม่อยากให้พวกเรารู้ พวกเราก็อยากรู้นะครับ ทุกคนว่าไหม” น้ำมนต์บอกออกมา ตามความรู้สึกของเขา

“ใช่ ยิ่งไม่อยากให้รู้ ยิ่งอยากที่จะรู้”ฟ้ามณีทวนคำเพื่อนยิ้มๆ

“มาๆ อย่าไปคิดมาก กินๆๆ ตื้อพ่อครู เดี๋ยวพ่อครูก็ใจอ่อนเองอะ” เนยกรอบบอกออกมาแล้วคีมหมูให้ทุกคน

“จริง ใครจะทนไม่ได้ก่อนกัน ไม่มีอะไรที่เราอยากรู้ แล้วเราจะไม่รู้” ฟ้ามณีพูดออกมายิ้มๆ

“น้องฟ้าพูดแปลกๆนะครับ เหมือนมีอะไร” ธนัสบอกออกมาพร้อมกับเทน้ำโค้กส่งให้ฟ้ามณี

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ที่ฟ้าพูดไป มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์นี่ค่ะ ที่ยากรู้ก็ต้องหาทางรู้” ฟ้ามณีตอบกลับธนัส พร้อมกับร้อยยิ้มหวาน

“ครับ” ธนัส เมื่อเห็นรอยยิ้มของฟ้ามณี ก็แพ้ราบคาบ หมดคำถามที่จะสงสัยต่อไป

“ขอบคุณพี่ธนัสนะคะ เลี้ยงพวกเราตลอดเลย เป็นเพื่อนยั้ยฟ้านี่ลาภปากโดยแท้” เนยกรอบกล่าวขอบคุณเมื่อกินเสร็จ แล้วธนัส เลี้ยงทุกคน เช่นเคย

“ยินดีมากๆครับ” ธนัสตอบกลับพร้อมก้มหัวเล็กน้อย รับคำขอบคุณ

“เดี๋ยวผมไปส่งเนยกรอบเองครับ พี่ธนัส เราได้แยกกันตรงนี้เลย พรุ่งนี้เจอกันนะครับ” น้ำมนต์บอกออกมาพร้อมกับยกมือไหว้ลาแฟนของเพื่อน ก่อนจะโบกมือลาฟ้ามณีเพื่อนรัก

“ไปครับ พี่ไปส่งที่หอพัก” ธนัส บอกฟ้ามณีพร้อมกับเปิดประตูให้เธอก้าวขึ้นไปนั่ง