เฮียสามล่ามรัก

จูบที่แสนคิดถึง

ตอนที่ 3

จูบที่แสนคิดถึง

ทอปัด รู้สึกหูอื้อตาลายเมื่อริมฝีปากของเขาและเธอประกบแนบชิด ลิ้นสากร้อนแทรกซอนเข้ามาภายในโพรงปากนุ่มของเธอ ดูดรัดรึงเรียวลิ้นเล็กบังคับให้เธอตอบสนอง

จูบของเขาเร่าร้อนรุนแรงเสมอ

จนทอปัดสั่นระริกไปทั่วร่าง ความรู้สึกวาบหวามที่แสนคุ้นเคยเล่นปรี่ไปยังท้องน้อยจนคัดเกร็ง จักรกริชคำรามต่ำในลำคอมือสากขยำยังบั้นท้ายกลมกลึงของเธอ ในขณะที่ลิ้นร้อนลิ้มเลียรสหวานอย่างดูดดื่ม

"อื้มมมม... อ๊ะ!"

คำปรามของทอปัดอื้ออึงอยู่ในลำคอ เมื่อเขาบดเคล้าจูบอย่างหนักหน่วงลึกซึ้งยิ่งขึ้น จนเกิดเสียงน้ำหวานในปากเฉาะแฉะลั่นห้อง

แต่เหมือนชายหนุ่มไม่สนใจ ตอนนี้ความหวานล้ำในโพรงปากและกลิ่นเนื้อสาวอบอวลแตะจมูก ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นจนเหมือนกึ่งกลางกายของตัวเองเกร็งกระตุก จนอยากจะอุ้มเธอขึ้นและกระแทกกระทั้นซะเดี๋ยวนี้เลย

"พะ ...พอได้แล้ว! คุณสามพอเถอะค่ะ ปัดขอร้อง"

น้ำเสียงเธอสั่นพร่าเว้าวอน

ทอปัดรู้ดีว่าสัมผัสของเขาสร้างความหวาบหวามให้กับเธอเพียงใดและทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดนั้น เธอก็ไม่อาจจะต้านทานเขาได้เลย

"อืม ...เหมือนเธอก็คิดถึงเฮียเหมือนกันนะ"

"ปล่อยเถอะค่ะ"

เธออ้อนวอนเขาอีกครั้ง เมื่อริมฝีปากหยักผละออกห่าง แต่ยังคงอ้อยอิ่งอยู่บริเวณกรอบหน้าของเธอ

"ทำไมถึงหมั้นกับมัน"

จักรกริชยักคิ้วสูงเอ่ยถามเสียงเข้ม วงแขนแข็งแรงยังคงโอบรัดเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

"...."

"ตอบ!! ไม่งั้นอย่าหวังว่าจะได้ออกจากห้อง"

ดวงตาคมเข้มแดงก่ำ และพยายามสะกดกั้นอารมณ์ตัวเองอย่างเต็มที่ จนทอปัดกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก ก่อนจะเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"ปัดต้องทำตามที่เตี่ยบอก เป็นคำสั่งของเตี่ย และพี่ตุลย์เขาก็สัญญาว่าจะดูแลปัดเป็นอย่างดี"

ทอปัดไม่ได้โกหกเขาแต่อย่างใด

"ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างเธอ จะยอมให้คนอื่นจูงจมูกได้ขนาดนี้" แม้ตัวเขาเองก็อยู่ในครอบครัวคนจีน เตี่ยเขาเองก็มักจะทำแบบนั้น และคอยคุยทาบทามหาคู่ให้ลูกหลานอยู่เป็นประจำ แต่เรื่องอะไรเขาจะต้องสนใจ

ตอนนี้มันยุคไหนแล้ว

ทุกคนต้องมีสิทธิเลือกในสิ่งที่ตัวเองต้องการ แม้บางเรื่องจะเหมาะสมและสำคัญกับธุรกิจ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด ครอบครัวโชติพิทักษ์ไม่สามารถจะมาบังคับเรื่องคู่ครองกับเขาได้เลย นั่นทำให้เขามีอิสระและเป็นโสดจนถึงตอนนี้

"เตี่ยไม่ใช่คนอื่น อีกอย่างเรื่องนี้ของปัด ก็ไม่น่าจะเกี่ยวกับคุณสามเลยนะคะ"

คิ้วหนาของจักรกริชกระตุกอีกครั้ง

"ทำไมจะไม่เกี่ยว! เธอลืมเรื่องของเราแล้วเหรอ?"

เรื่องของเรา!

"ไม่ค่ะ ไม่มีเรื่องของเรา"

"งั้นเหรอ? จะต้องให้เฮียทบทวนให้ตอนนี้หรือเปล่า?"

เขากระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

ทอปัดรู้สึกว่าตัวเองพลาดมากที่เผลอเข้าไปคลุกคลีกับหมาป่าเจ้าเล่ห์อย่างเขา

จักรกริช โชติพิทักษ์ ไม่ใช่ผู้ชายที่เธอสมควรจะต้องอยู่ใกล้แม้เพียงนิด เขาเหมือนไฟกองใหญ่ที่พร้อมจะแผดเผาให้เธอวอดวายเป็นจุลได้ทุกเมื่อ

"ปัดอยู่ในนี้หรือเปล่า? พี่ตุลย์มาถึงแล้วนะ นั่งรออยู่ด้านนอก" เสียงเรียกของกิ่งกานทำให้ทอปัดตระหนกยิ่งขึ้นกว่าเดิม เธอเงยหน้าทำตาเขียวปั๊ดใส่เขา ทว่าจักรกริชกลับหรี่ตาแคบลงและมองเธออย่างยียวน

"ปล่อยปัดนะคะ!"

"ชู่ว์!"

จักรกริช จุ๊ปากปราม “อย่าเสียงดังสิครับ! อยากจะประกาศเรื่องของเราหรือไง? หรืออยากให้คู่หมั้นหน้าจืดนั่นเห็นว่าเรากำลังกอดจูบกันอยู่ในห้องนี้"

"คุณสาม! คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?"

แม้จะทราบว่าเขาเป็นคนร้ายกาจแต่ก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ ทอปัดยกมือเตรียมจะฟาดไปยังใบหน้าหล่อเหลาของเขา แต่เหมือนชายหนุ่มจะรู้ทัน เขาคว้าข้อมือของเธอไว้แล้วรวบเหนือศีรษะด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว

"ถ้าปัดตบเฮีย! คงรู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น ...หรือว่าชอบความซาดิสม์"

จักรกริชเลิกคิ้วสูง

"ปัดว่าไง?"

เสียงของกิ่งกานยังคงดังอยู่หน้าห้อง ด้วยความเป็นห่วง

"แป๊บนึงนะกิ่ง! เดี๋ยวเราออกไปเก็บของวางไว้บนชั้นก่อน"

ทอปัดรีบตะโกนบอกเพื่อน และกิริยาของเธอนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกคันยิกๆ อยู่ในอก เพิ่งรู้ว่าการได้รังแกคนตัวเล็กคนนี้ เป็นเรื่องสนุกกว่าที่เขาคิดไว้มาก

"เคๆ เดี๋ยวเราไปบอกพี่ตุลย์"

เสียงฝีเท้าดังห่างออกไป

ก่อนที่ทอปัดจะผ่อนลมหายใจออกมา แล้วหันมาทำตาเขียวใส่คนตรงหน้าที่ยังคงโอบกอดเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“ปล่อยได้แล้วค่ะ”

"ทำไมก่อนจะหมั้น ถึงไม่บอกเฮียก่อน?"

"เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นนี่คะ ทำไมปัดจะต้องบอกคุณสามด้วย" ถ้อยคำนั้นเหมือนจะทำให้คนรูปหล่อหงุดหงิดยิ่งขึ้นกว่าเดิม

"คนไม่สนิทที่ไหนกัน จะมาทักทายกันแบบนี้?"

สิ้นถ้อยคำยียวน เขาก็บดจูบเธออีกรอบอย่างหนักหน่วงลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม "อื้อ"

ทอปัดเหมือนลมหายใจเริ่มจะขาดห้วงอีกครั้ง เมื่อลิ้นสากร้อนแทรกซ้อนเข้ามาในโพรงปาก ดูดลิ้นเรียวเล็กควานหาความหอมหวานอย่างเร่าร้อนเหมือนเท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอสำหรับเขา จนมือเล็กทุบยังอกแกร่งของเขาอย่างแรงเพื่อเตือนสติ

"อื้ออออ"

จักรกริช ถอนจูบและผละออกห่างอย่างเสียดาย เมื่อโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อสูทของเขาดังขึ้น ชายหนุ่มคำรามต่ำในลำคอขณะมองใบหน้าหวานที่แดงก่ำ ริมฝีปากอิ่มของเธอบวมเจ่อเพราะแรงจูบที่หนักหน่วงของเขา

เป็นภาพที่งดงามจนจักรกริชไม่อาจจะละสายตาได้

"ปล่อยปัดเถอะค่ะ แล้วก็ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นซะ"

เหมือนประโยคนี้จะจู่โจมเข้าไปยังหัวใจของจักรกริชอย่างแรงจนเจ็บจี๊ดอยู่ข้างใน

ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งจะเคยถูกผู้หญิงเอ่ยประโยคนี้ใส่

"ให้ลืม... นี่ฟันเฮียแล้วจะทิ้งเฮียเหรอปัด?"

ใบหน้าสวยเชิ่ดขึ้นเก็บงำทุกความรู้สึกไว้ในใจ

"มันก็แค่เซ็กซ์นี่คะ ไม่ได้มีความหมายอะไรมากกว่านั้น คุณสามเองก็นอนผู้หญิงมาตั้งหลายคน"

เรื่องนั้นเขาไม่เถียง

แต่มันคนละประเด็นกับเรื่องของเขาและเธอ

จักรกริช กดสายมือถือเมื่อมันยังคงดังไม่หยุด ก่อนจะเอ่ยบอกพี่ชายที่ปลายสาย "ครับเฮียใหญ่ เดี๋ยวผมออกไป"

ใบหน้าหล่อเหลาหันกลับมามองคนตัวเล็กอีกครั้ง ผู้หญิงที่ทำให้เขาจิตใจปั่นป่วนมาหลายเดือน และตอนนี้เธอกลับจะมาบอกให้เขาลืม

ชายหนุ่มจึงบอกเธอด้วยน้ำเสียงเข้ม

เพื่อให้เธอรู้ไว้ว่าไม่ควรจะมาเล่นกับหัวใจของเขาแบบนี้

"เฮียคงลืมไม่ได้หรอก เพราะเฮียจำได้ทุกท่าของเรา"

***************