Barış'ın Anlatımıyla
Sokaktaki sessizlik, kulaklarımı sağır edecekti neredeyse... Akşam yemeğini atlatmış, Sevda ile eve doğru yürümeye başlamıştık. Aramızdaki sessizlik giderek büyüyor, çığ gibi üzerime devriliyordu sanki.
Ben konuşmaya nereden başlayacağımı kestiremiyordum. O ise sesizce önüne bakıyor, attığı adımları takip ediyordu.
Ha şimdi, ha az sonra derken, binanın önüne kadar geldik. Eğer bu gece bu kadar ilerlemişken bir adım atmazsam, doğru zamanı kaçıracakmışım gibi geliyordu.
" Biraz konuşabilir miyiz Sevda ? Sana anlatmak istediğim şeyler var... " Bakışlarını bana çevirdi. Bir kaç saniye duraksadıktan sonra, dönüp binanın giriş kapısına baktı.
" Senin ya da benim evimdense, burada konuşmayı tercih ederim Barış. Ne anlatacaksan, burada anlat. " diyerek binanın merdive
