คำพูดโต้ตอบที่ไม่ดังแต่ก็ได้ยินชัดเจนของทั้งคู่ ทำให้คนที่คิดจะยืนรอให้พวกเขาขึ้นมาเจอรีบเดินไปแอบอยู่ที่มุมลับตา
“นายไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องนี้ กลับไปก่อนที่คนอื่นจะสงสัย ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ไปหานายอีก” พรพิมลพยายามจะขัดขืนการกอดจูบที่แสนเร่าร้อนของชายหนุ่ม แต่ก็ยากเหลือเกิน
“คุณมันมักง่าย พลีกายให้ผู้ชายอีกคนแต่จะจับอีกคนทำผัว ไม่ละอายแก่ใจบ้างเหรอ”
“แล้วไง นายก็รู้ว่าฉันเป็นแบบนี้แล้วจะมายุ่งกับฉันทำไม ปล่อยฉันนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะร้องให้คนช่วยจริง ๆ ด้วย”
“ก็ร้องไปสิ เผื่อน้าอี้จะมาช่วย” อลันไม่รู้ว่ายังมีคนอื่นอยู่ภายในบ้าน เพราะเข้าใจว่าทุกคนไปรวมตัวกันที่งานปาร์ตี้หมดแล้ว จึงตะคอกใส่หญิงสาวที่ตนเองมีใจให้อย่างหึงหวงระคนหงุดหงิด “เขาจะได้รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน แต่ก่อนจะร้องให้ใครมาช่วย ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณจะทนข่มความใคร่ของตัวเองได้มากแค่ไหน”
“อย่านะอลัน” เธอห้ามเสียงสั่
