“ไม่เป็นไรครับ” เขาตอบชายหนุ่มมาดดีที่อุ้มหญิงสาวอย่างหวงแหนเอาไว้ ก็คงไม่ผิดหรอกที่เขารักและหวงเธอขนาดนี้ ก็เธอสวยใสไร้เดียงสาซะขนาดนั้น เป็นเขาก็คงมีอาการไม่ต่างกันหรอก “ผมลากลับเลยละกันนะครับ”
“ค่ะ ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะที่อุตส่าห์พาไปหาหมอแล้วยังพามาส่งถึงบ้านอีก”
“ด้วยความยินดีครับ” เขาหันไปลาสามีของเธออีกครั้งพร้อมกับโค้งศีรษะให้ “ผมกลับก่อนนะครับ”
“ครับ” หยางอี้ตอบรับพร้อมกระชับร่างเล็กในแขน ยืนมองชายหนุ่มนามว่าซิ่วหมินเดินจากไปขึ้นรถ แล้วจึงเดินกลับไปที่รถของตนที่จอดรออยู่ใกล้ ๆ “คราวหน้าคราวหลังห้ามไปไหนมาไหนกับผู้ชายที่ไม่ใช่ผัวอีกเด็ดขาด เข้าใจไหม”
น้ำเสียงกระฟัดกระเฟียดของเขาทำให้เธอยอมพยักหน้ารับโดยดี ไม่อยากมีปากเสียงกับเขาเนื่องจากรู้สึกปวดศีรษะมาก ๆ นั่นเอง
“ทำไมตอบรับง่ายจัง ปกติหนูต้องมีเหตุผลมาแย้งกับฉันเสมอนี่นา” เขาถามด้วยความสงสัยเมื่อเข้าไปนั่งอยู่ในรถด้วยกันแล้ว
